Biljonairs & Baby's 02(31)

Met die gedachte in zijn hoofd, rukte Nick zich los uit haar armen en negeerde het zachte, teleurgestelde geluidje dat over haar lippen kwam. Hij trok de la van zijn nachtkastje open, haalde er een condoom uit en bracht dat in een ommezien aan. Daarna draaide hij zich weer naar haar toe, en rolde zich op haar.

Hij glimlachte even. ‘De laatste keer hebben we dat deel vergeten en kijk eens wat er is gebeurd.’

‘Je hebt gelijk.’ Haar vingers gleden liefkozend over het condoom en Nick snakte naar adem. ‘Wil je dan nu bij me komen?’

Hij schoof haar benen verder uiteen, boog zich naar haar toe en keek haar recht aan toen hij haar lichaam binnen ging. Centimeter voor centimeter drong hij bij haar binnen. Opzettelijk plaagde hij zowel haar als zichzelf met die trage beweging.

Haar heupen bewogen onder hem, ze kneep haar ogen dicht en beet op haar onderlip. Ze hief haar handen op, legde die om zijn bovenarmen en klampte zich aan hem vast. Haar korte nagels drukten in zijn huid. Dat was het laatste zetje dat Nick nodig had om het laatste restje van zijn verstand opzij te schuiven.

Hij schoof diep in haar en kreunde omdat ze zo heet aanvoelde. Hij bewoog zijn heupen in een ritme dat zowel eeuwenoud was als nieuw en opwindend. Ze klampte zich nog steviger aan hem vast en drukte haar nagels zo diep in zijn huid dat het pijn deed. Tegelijkertijd was het een ongelooflijk genoegen om één met haar te zijn.

Nick bewoog, en zij bewoog met hem mee. Al snel vonden ze hun ritme. Ze dansten samen, smolten samen en werden één, terwijl ze probeerden de climax te bereiken. Hij keek in haar ogen en verloor zichzelf daarin. Ze bleef hem aankijken tot hij uiteindelijk voelde dat haar lichaam zich om hem heen begon samen te trekken. Toen sloot ze haar ogen, schreeuwde zijn naam en schokte hevig toen haar lichaam van binnenuit explodeerde.

Zelf bereikte hij enkele seconden later de top en Nick hoorde zichzelf schreeuwen toen eindeloze golven van genot hem meevoerden.

Toen hij zich uiteindelijk op haar liet vallen, wist hij nog steeds niet zeker wie precies wie had verleid.





Hoofdstuk 7





Het was een lange nacht.

Alsof ze de een of andere onzichtbare barrière uit de weg hadden geruimd die hen gescheiden hield, kwamen Jenna en Nick in de loop van de nacht keer op keer samen. Uiteindelijk vielen ze tegen de dageraad uitgeput in slaap.

Toen Jenna een aantal uren later wakker werd, lag ze alleen in het grote bed. Ze streek haar haar uit haar ogen, ging rechtop zitten, klemde het witte laken tegen haar borst en keek Nicks kamer rond alsof ze min of meer verwachtte dat hij vanuit een van de donkere hoeken tevoorschijn zou komen. Dat deed hij echter niet.

Omdat haar spieren pijn deden, schoof ze voorzichtig van het bed, liep de gang door naar haar eigen kamer, en stapte direct de badkamer in. Terwijl ze langdurig onder de warme douche stond, dwaalden haar gedachten terug naar de afgelopen nacht. Ze vroeg zich af of alles nu anders zou worden tussen hen. Maar als ze daar over nadacht en erop ging hopen, hoeveel harder zou de teleurstelling dan aankomen als het niet gebeurde?

Nick had geen enkele belofte gedaan.

Precies zoals hij vorig jaar tijdens die verbazingwekkende week samen geen enkele belofte had gedaan.

Jenna concludeerde dat ze in feite dus dezelfde fout had gemaakt als een jaar geleden. Ze was in bed gerold met een man van wie ze hield, ondanks het feit dat híj niet van háár hield.

‘O, nee hè.’ Ze liet haar voorhoofd tegen de turkooizen en witte tegels rusten, terwijl het warme water over haar rug stroomde. ‘Jenna, als je zo nodig fouten moet maken – en dat doet iedereen – maak dan in ieder geval níéuwe fouten.’

Nadat ze had gedoucht, droogde ze zich af en trok een witte short en een donkergroen topje aan. Daarna ging ze op haar bed zitten en probeerde te bedenken wat haar volgende stap moest zijn. Het enige probleem was dat ze er geen idee van had hoe ze datgene wat op het punt stond te gebeuren in haar wereld moest aanpakken. Dit had allemaal een zo eenvoudig idee geleken. Ga naar Nick. Vertel hem over de jongens. Ga naar huis en pak de draad van je leven weer op.

Maar nu voelde alles… ingewikkeld aan.

Binnensmonds mompelend over domme beslissingen en de gevolgen daarvan keek Jenna op de klok op het nachtkastje en zag de telefoon. Onmiddellijk begon ze zich beter te voelen. Dat was waar ze behoefte aan had, realiseerde ze zich. Ze moest contact maken met de echte wereld. Ze moest met haar zuster praten en luisteren naar het kirren van haar zoons.

Ze nam de hoorn van de haak en kreeg onmiddellijk de telefoniste van het schip. Nadat ze het nummer had opgegeven dat ze wilde hebben, wachtte ze, terwijl de telefoon aan de andere kant van de lijn overging en overging. Uiteindelijk pakte Maxie echter hijgend op. ‘Ik heb geen tijd voor verkopers.’