Biljonairs & Baby's 02(22)

Hij lachte, maar er was geen spoor van plezier te zien in zijn ogen. ‘Waarom zou ik dat doen?’

‘Dat zou ik niet weten, maar ik vraag het je toch.’

‘Wat moet ik je beloven?’ Hij leunde achterover en liet zijn hand op zijn knie rusten.

Weer probeerde ze conclusies te trekken uit zijn gezichtsuitdrukking, maar zijn gezicht bleef zo gesloten dat het leek alsof ze alleen in de taxi zat. Niettemin luisterde hij. Dat was in ieder geval iets, nam ze aan.

‘Ik wil dat je me belooft dat je, ongeacht wat er gebeurt, je gevoelens voor mij niet zult afreageren op onze zoons.’

Met zijn hoofd schuin bekeek hij haar even kritisch. Ze wachtte met ingehouden adem op zijn antwoord en uiteindelijk knikte hij. ‘Goed. Dat beloof ik. Wat er tussen jou en mij is, zal geen invloed hebben op jouw zoons.’

‘Dank je,’ antwoordde Jenna met een flauwe glimlach.

‘Maar als ze ook míjn zoons zijn, hebben jij en ik veel te bespreken,’ voegde hij er zacht aan toe.



De DNA-test was snel afgehandeld en voordat Jenna het wist, liep ze weer met Nick terug naar de taxi en reden ze weer naar de haven. Haar maag speelde op en haar fantasie sloeg op hol. Het feit dat ze opgesloten zat in een auto maakte het nog erger. Ze had er behoefte aan te lopen en een frisse neus te kunnen halen.

Ze draaide zich naar Nick toe en zei plotseling: ‘Kunnen we uitstappen en de rest van de afstand naar de haven lopen?’

Hij keek haar even aan en iets in haar gezicht moest hem hebben overtuigd, want hij knikte. Toen zei hij in het Spaans iets tegen de chauffeur. Even later reed de taxi naar het trottoir. Jenna sprong uit de auto en ademde de koele zeelucht een paar keer diep in, terwijl Nick de chauffeur betaalde.

‘Het is nog een aantal blokken lopen,’ zei Nick toen hij zich bij haar voegde. ‘Gaat dat lukken op die schoenen?’

Jenna keek naar haar open schoentjes met hoge hakken en keek toen weer naar hem op. ‘Ik haal het wel. Ik moest alleen… die taxi uit en bewegen.’

‘Ik kan me niet herinneren dat je voorheen zo nerveus was,’ zei hij.

Ze lachte en dat klonk zelfs in haar oren nerveus. ‘Ik ben niet echt nerveus. Alleen ben ik er sinds de jongens zijn geboren, niet meer aan gewend stil te zitten. Ze houden me de hele dag flink bezig, en toen ik achter in die taxi zat, voelde ik me plotseling opgesloten. Het feit dat we allebei geen woord zeiden, hielp niet echt en we kwamen net bij dat laboratorium vandaan, dus mijn gedachten bleven maar komen en –’

Hij onderbrak de stortvloed van woorden door een hand op te steken. ‘Ik begrijp het. En ik kon ook wel wat frisse lucht gebruiken. Dus zullen we maar gaan lopen?’

‘Goed. Dat zou prettig zijn.’ Tjongejonge, het was helemaal niet haar bedoeling geweest om te gaan ratelen. Wie weet wat ze er allemaal uit geflapt zou hebben als hij haar niet het zwijgen had opgelegd. Op dit moment bekeek hij haar alsof ze een staaf dynamiet was met een brandende lont.

Hij pakte haar arm om haar in de juiste richting te draaien en de warmte die door haar heen schoot, was intens genoeg om haar bloed te doen koken en haar naar lucht te doen happen. Dat was beslist geen goed teken.

Uit de deuropening van een café weerklonk muziek en een groep dronken jonge toeristen strompelde de stoep op. Nick trok Jenna dicht tegen zich aan en leidde haar langs hen heen maar toen ze hen veilig gepasseerd waren, liet hij haar niet los – niet dat ze daar bezwaar tegen had.

‘Hoe ziet een normale dag er tegenwoordig voor jou uit?’ vroeg hij toen ze verder liepen.

‘Normaal?’ Jenna lachte ondanks het feit dat iedere vezel van haar lichaam in brand leek te staan doordat Nicks arm stevig om haar middel lag. ‘Ik heb heel snel geleerd dat er met baby’s in huis niets normaal is.’

Even keek ze naar hem en zijn blauwe ogen ontmoetten die van haar even. Toen knikte hij en zei: ‘Goed, beschrijf dan maar een van je abnormale dagen voor me.’

‘Om te beginnen gaan mijn dagen een stuk eerder van start dan vroeger,’ zei ze. ‘De tweeling slaapt tegenwoordig gelukkig de hele nacht door, maar ze zijn iedere ochtend om zes uur klaarwakker.’

‘Dat kan niet makkelijk zijn.’ Zijn arm om haar middel ontspande zich iets, maar hij liet haar niet los en Jenna had bijna het gevoel dat ze een echt stel waren. Dat was een gevaarlijke gedachte.

‘Nee,’ zei ze snel. Ze kreeg haar fantasie snel in de hand door hem de kille feiten te vertellen. Hun levens waren zo verschillend dat hij nooit iets van haar wereld zou begrijpen. Hij werd wakker wanneer hij zin had, liet zijn ontbijt op zijn kamer brengen en bracht de rest van zijn dag door op een luxueus cruiseschip, waar hij ervoor zorgde dat zijn gasten gelukkig bleven.