Zonovergoten Romance & Italiaans Geluk(25)

De eenvoudige bikini deed haar welgevormde lichaam nog beter uitkomen. Aan de bruine nauwelijks verhulde vrouwenlichamen op de stranden was hij gewend. Daarom zwierf zijn blik nu steeds opnieuw naar haar delicate vrouwelijkheid en haar aan niet zoveel zon gewende, crèmekleurige huid.

‘Weet je zeker dat je mee wilt, Gabi? We hebben al een heel eind gezwommen vandaag. Als je moe bent, kunnen we morgen ook nog op ontdekkingstocht gaan.’

Toen ze ondeugend tegen hem glimlachte, maakte zijn hart een sprongetje. ‘Na alles wat je me hebt verteld over ’s avonds zwemmen bij je lievelingsstrand, kan niets me meer tegenhouden!’

Ze sprong in het water en zwom snel door de ingang van de grot naar het Papafragas-strand.

In jaren had Andreas zich niet zo goed geamuseerd. Hij dook haar na. Achter de ingang lag een lang, natuurlijk, op een fjord lijkend, door witte muren omzoomd water. Hij hoorde haar verbaasde kreet.

‘Wat schitterend, Andreas!’ Haar stem echode na.

Hij haalde haar in en ze begonnen te watertrappen. ‘In die diepe grotten hielden de piraten zich verborgen.’

Haar mond vertrok. ‘Ik durf te wedden dat zelfs moderne piraten gek zouden zijn op de tweeling.’ Ze keek naar de ongelooflijke rotsformaties. ‘Biecht eens op, Andreas. Hoeveel meisjes hebben Leon en jij op een avond als deze naar deze grot meegenomen, verbazing voorwendend dat jullie de enigen waren hier?’

Ook zijn lach echode na. ‘Je hebt me door. Heel wat. Op dit uur van de dag zijn de meeste toeristen weg.’ Hij had het zo gepland omdat hij Gabi voor zichzelf wilde hebben. ‘Kom op, wie het eerst bij het strand is.’

Op zo’n twintig meter afstand lag een strook zand die nog warm was van de zon. Zij arriveerde als eerste en ze ging op haar rug liggen om naar de hemel te kijken. ‘O, wat is het hier heerlijk. Ik wil nooit meer weg.’

‘Dan blijven we hier.’ Hij ging op zijn buik naast haar liggen. Hij kon zich niet herinneren wanneer hij zich voor het laatst zo springlevend had gevoeld.

Haar verrukkelijke mond vertrok in een lach. ‘Dat kan niet, al was het alleen maar vanwege de tweeling.’

‘Voor hen wordt gezorgd. Nu wil ik alles en iedereen vergeten en me alleen op jou concentreren.’ Hij leunde op zijn elleboog. ‘Weet je wat ik wil doen?’

De ader in haar hals klopte heftig. ‘Ja,’ fluisterde ze nauwelijks hoorbaar.

Hij kreunde. Meer had hij niet nodig. Hij drukte zijn lippen op de hare. Haar kus had hij net zo hard nodig als de lucht om te ademen. Haar reactie was verbijsterend. Hij duwde haar lippen uiteen en drong in haar mond. Hongerig kusten ze elkaar steeds opnieuw tot ze één groot verlangen vormden dat bevredigd wilde worden.

Zonder acht te slaan op het fijne zand waarmee ze bedekt waren, trok hij haar boven op zich. Ze leek voor zijn armen gemaakt en hij genoot van haar zoete geur. ‘Wat ben je mooi, Gabi,’ fluisterde hij in haar hals. ‘Je kunt je niet voorstellen hoe ik naar je verlang.’

‘Andreas…’ De trilling in haar stem vertelde hem dat ook zij werd meegezogen in een wereld waar niets anders bestond dan hun verlangen naar elkaar.

‘Wat is er?’ vroeg hij na nog een kus van haar heerlijke mond.

‘Ik ben bang dat ik mijn zelfbeheersing verlies,’ bekende ze tegen zijn lippen.

Hij drukte haar nog steviger tegen zich aan. ‘Zo moet het ook zijn als het goed voelt. Ik kan geen genoeg van je krijgen.’ Het duurde niet lang voor ze elkaar weer verslonden.

Omdat hij nooit eerder zulke passie had meegemaakt, was hij er niet op voorbereid toen ze plotseling haar mond losmaakte en zich van hem af liet rollen. ‘Wat doe je?’ riep hij uit, en hij ging zitten. ‘We hebben geen haast.’

‘Misschien niet, maar ik ben buiten adem. Ik moet even bijkomen, anders kan ik straks niet meer zwemmen.’

Hij drukte een kus op haar schouder. ‘Als je te moe bent om terug te zwemmen, help ik je wel.’

‘Je bedoelt dat je me wilt helpen via een reddingsmethode alsof ik een drenkeling ben? Hoe ver denk je dat we dan komen?’ plaagde ze, en ze keek hem van onder haar donkere wimpers aan. De kleur van haar ogen veranderde met de omgeving. Op dit moment waren ze net zo grijsblauw als het water.

‘In mijn conditie en gemoedstoestand waarschijnlijk niet ver maar als het per se moet, lukt het me wel.’

‘Dat geloof ik graag,’ zei ze glimlachend. Bij het zien van haar erotische mond kneep hij zijn ogen tot spleetjes. De verleiding was groot. Ze kon zeggen wat ze wilde maar als ze in elkaars armen lagen, werden ze beiden geraakt door een kracht die alleen nog maar in sterkte toenam.

‘Als ik zie hoe jij dingen mogelijk maakt, zou ik bijna geloven dat je een soort halfgod bent. Het lijkt wel tovenarij.’