Zonovergoten Romance & Italiaans Geluk(12)
Hij had zijn moeder weliswaar beloofd dat hij direct zou komen maar hij wilde het telefoontje naar Gabi niet uitstellen tot morgen. Het verbaasde hem dat hij er zo naar uitkeek met haar te praten.
Gabi had net de laatste luier van die avond verwisseld toen haar mobieltje ging. Ze had hem in de zak van haar jeans gedaan want ze wilde het telefoontje van Andreas voor geen goud missen.
Na een blik op het schermpje werd ze helemaal warm. Haar ouders waren met gasten uit eten dus ze kon vrijuit praten. Ze nam op.
‘Andreas?’
‘Goedenavond,’ klonk zijn fascinerende, diepe stem. Kennelijk had Thea hem ook aantrekkelijk gevonden. Het feit dat haar halfzusje met hem naar bed was geweest, maakte Gabi’s schuldgevoel nog groter en ze was boos op zichzelf dat ze op een bepaalde manier aan hem dacht.
‘Komt het ongelegen?’
‘Nee.’ Ze liep de slaapkamer uit en deed de deur dicht. ‘Het komt prima uit.’ Wilde hij de kinderen nog eens zien? ‘De kinderen liggen in bed tot hun flesje van drie uur.’
‘Jij hebt ook je schoonheidsslaapje nodig dus ik zal het kort houden.’
Ze reageerde niet op zijn opmerking. Zijn enige interesse gold de tweeling en die interesse leek te groeien. Precies wat ze had gehoopt. Ze leunde tegen de muur en vroeg: ‘Wil je de tweeling nog eens zien?’
‘Ja. Kunnen we elkaar maandag in het park treffen?’
Haar hart begon sneller te kloppen. ‘Ja, hoe laat? ’s Morgens of ’s middags? Mij maakt het niet uit.’
‘’s Morgens komt mij het beste uit.’
‘Dan zie ik je daar om tien uur. Als het niet te warm is, ga ik meestal na hun badje en hun flesje met ze wandelen.’
‘Ik verheug me er al op ze terug te zien.’
Dat was een goed teken. ‘De kinderen zijn gek op aandacht.’ Vooral van hun vader. ‘Tot dan.’
‘Gabi?’ De nuance in zijn stem overviel haar.
‘Ja?’
Ze hoorde dat hij diep ademhaalde. ‘Dank je voor wat je voor hun doet.’
Het was nog te vroeg om te raden naar zijn visie op hun toekomst. Zijn bezoek maandag was misschien wel het laatste. Op die mogelijkheid moest ze zich voorbereiden. ‘Je hoeft me niet te bedanken. Ik zou niet anders willen.’
‘Ik merk dat je niet graag complimentjes krijgt dus ik zal het op een andere manier zeggen. Niet iedereen zou doen wat jij doet. Niet voor je zusje en niet voor iemand anders.’
‘Voor je me te veel krediet geeft, vergeet niet dat ik bij de geboorte van de tweeling was. Die ervaring heeft mijn leven veranderd.’
‘Daar twijfel ik niet aan. Ta Leme.’ Die woorden kende ze maar al te goed.
Ze hing op. Zag ze hem maar morgen in plaats van maandag. Volgende week vertrok ze met de kinderen, ze wilde weten wat zijn plannen waren. Het had geen zin nog langer in Griekenland te blijven. Ze moest verder met haar leven en haar ouders ook.
Tijdens hun ochtendwandelingetje was Kris in slaap gevallen. Nadat ze hem gisteravond zijn flesje had gegeven, had hij nog druk gespeeld. Nikos daarentegen was klaarwakker en trappelde van ongeduld.
Bij de bank in de schaduw maakte ze zijn gordel los en tilde hem uit het wagentje om hem de fontein te laten zien. Het geluid van het klaterende water trok zijn aandacht. Toen ze omkeek om te zien of alles goed was met Kris, stond Andreas over het wagentje gebogen. Haar adem stokte, net als de eerste keer.
Elke keer dat ze de vader van de jongetjes zag, kreeg ze een schuldig gevoel van opwinding dat ze niet kon onderdrukken. Hij was gekleed in een lichtblauw kostuum en een donkerblauw hemd maar hij droeg geen stropdas. In haar ogen was hij de personificatie van een echte man. In die van Thea ook.
Lang had ze gedacht dat geen enkele man kon tippen aan Rand met zijn cowboylaarzen en zijn Stetson hoed. Tijdens haar veertiendaagse zomervakantie bij Rachel McCallister, haar oude schoolvriendin, was ze gevallen voor de Texaanse charme van Rachels neef. Na de twee weken durende stormachtige relatie had ze gedacht dat het eeuwig zo zou doorgaan.
Te laat was ze tot de ontdekking gekomen dat er niets school achter zijn fascinerende tongval en de glimlach in zijn dansende, blauwe ogen. Zonder plannen te maken om haar terug te zien had hij haar naar Alexandria laten vertrekken. Toen ze via Rachel had gehoord dat hij met zijn oude vriendinnetje was getrouwd, was haar hart gebroken.
Sindsdien had ze nu en dan een afspraakje gemaakt met aantrekkelijke, succesvolle mannen van haar werk en van het consulaat maar ze was geen serieuze relatie meer begonnen. Nu kwam haar carrière op de eerste plaats, daar kon ze tenminste op rekenen.
Gelukkig had ze haar lesje geleerd voor ze de legendarische Andreas Simonides ontmoette. Geen enkele man kon tippen aan zijn intelligentie of ongelooflijke aantrekkingskracht maar ze zou niet opnieuw in de val lopen. Eén keer was genoeg.