Wraak & verlangen(26)

‘Katie… Ik wil je zo graag…’ fluisterde hij enkele minuten later.

Zijn handen streelden haar borsten, spelend met de tepels tot ze haar rug kromde en kreunde. Voor ze het besefte, had hij ook haar laatste kledingstukje verwijderd. Toen hij haar dijen voorzichtig spreidde, voelde ze haar hele buik smelten tot ze gevuld leek met gloeiende lava die haar opnieuw in vuur en vlam zette. Vederlicht gleden zijn vingertoppen over de plooien en vouwen van haar intiemste plekje.

Huiverend van extase liet ze hem begaan. Ze was glad en vochtig van verlangen. Ergens besefte ze dat zijn mond van haar hete tepel naar beneden gleed, een spoor van tintelingen achterlatend op de zachte welving van haar buik. Voordat ze in de gaten had wat er gebeurde, bevonden zijn lippen zich op het plekje waar even tevoren zijn vingers haar nog zo verrukkelijk hadden beroerd. De ervaring was intiemer en intenser dan ze ooit mogelijk zou hebben geacht. Het was een marteling van de allerheerlijkste soort.

Haar laatste restje zelfbeheersing verdween in de kronkelingen van haar lichaam en de hulpeloze kreetjes en kreuntjes die over haar vochtige lippen kwamen. De lava in haar buik leek ondanks de toenemende hitte te stollen, steeds harder te worden. Opeens had ze het gevoel dat de hele wereld stilstond, terwijl de lava bleef stromen en stromen om plotseling over een hete rand als een waterval naar beneden te storten. Hulpeloos en reddeloos werd ze meegevoerd op de ene zinderende golf na de andere, haar extase uitschreeuwend, tot ze als een veertje weer op het bed neerdwarrelde.

‘Lekker?’

Het duurde even voor ze haar ademhaling weer onder controle had. ‘Méér dan lekker,’ hijgde ze na. Haar blik was er een van verwondering en beneveling.

‘Goed zo. Ik wilde je geen kans geven om je door je remmingen te laten weerhouden.’ Met een soepele beweging kwam hij omhoog en ging over haar heen liggen, haar heupen omhoog drukkend met zijn handen. Tergend langzaam, alsof hij niets van de ervaring wilde missen, gleed hij in haar, dieper en dieper, tot waar de lava nog lag na te gloeien.

Een scheut van hernieuwd verlangen overmeesterde haar. Hij was zo heet, zo hard, zo diep…

‘Ja,’ fluisterde ze, haar heupen nog verder omhoog duwend. ‘Ja…’

Zandros nam haar handen in de zijne en spreidde ze naast hen uit. ‘Wat voel je heerlijk,’ mompelde hij met verstikte stem. De rauwe passie in zijn blik sprak boekdelen. ‘En ik voel me geweldig…’

Haar lichaam leek een eigen leven te leiden. Het bewoog mee in een ritme dat almaar sneller en intenser werd. De opwinding nam toe, tot ze opnieuw ontvlamde en in een zee van brandend verlangen verdronk. Als één lichaam golfden ze op de extase van hun gelijktijdige hoogtepunt.

Katie voelde zich ontspannen en van de wereld, alsof ze ergens in een andere dimensie zweefde. De duizelingwekkende hoogte van haar climax had ook haar emoties meegestuwd. Ze sloeg haar armen extra stevig om Zandros heen en trok een spoor van kleine, slaperige kusjes over zijn schouder.

Hij lachte een tevreden, blij lachje en drukte zijn armen nog wat steviger om haar kleine lichaam heen. ‘Ik heb je gemist… Je kunt zo lekker knuffelen, pedhi mou.’

‘Ik ben een beetje moe,’ mompelde ze.

Teder veegde hij een krul van haar bezwete voorhoofd. ‘Ga dan maar lekker even slapen.’



‘Mmm…’ mompelde ze een hele tijd later, toen ze weer werd gewekt door de erotische ervaring van zijn lichaam, dat in hevige staat van opwinding tegen het hare drukte.

Loom en verzaligd draaide ze zich naar hem toe en mompelde zijn naam. Wat volgde, was de liefste en heerlijkste luie ervaring van haar leven. Een langzaam, diep, sensueel samengaan van hun beider lichamen, een spanning die zich geleidelijk, bijna onmerkbaar langzaam opbouwde, tot ze opnieuw werd overstelpt door warme golven van extase die haar vervulden met zuivere, onverdunde blijdschap en levensvreugde. Als vanzelf vormde zich een kort zinnetje op haar lippen, maar een zesde zintuig belette haar de woorden uit te spreken. De vorige keer hadden die vier woordjes haar de das omgedaan…

‘Dat was verrukkelijk,’ verzuchtte Zandros voldaan.

Het kwaad was echter al geschied. Haar ogen schoten open. Was het echt waar? Geschokt, verward keek ze om zich heen.

Ja. Geen twijfel mogelijk. Ze was erin getrapt. Ze had met hem gevrijd, was als een naïef gansje in zijn armen in slaap gevallen, had zelfs bijna opnieuw gezegd dat ze van hem hield. Diep vanbinnen, onder alle woede en pijn, lag nog steeds de liefde die ze zo fanatiek had getracht te bedwingen. Paniek en verwarring streden om de voorrang, kort daarna op hun beurt bevochten door schaamte en woede.

Dit was de man die haar als een baksteen had laten vallen! Had hij haar ooit gemist? Pff. Hij had zelf nooit getracht contact op te nemen! Hoe zat het met dat nieuwe begin waar hij het een paar dagen tevoren over had gehad? De vriendschap? Had hij haar opzettelijk in de val gelokt?