Voor altijd de baas(44)
Het antwoord op die vraag was simpel. Al die nette deugdzaamheid, met daaronder zo veel vuur. Welke man zou dan niet zijn kop verliezen? Welke man zou dat niet een heel bijzondere ervaring vinden?
Sterker nog, hij verlangde nu alweer naar haar. Besefte ze wel hoe bijzonder het was dat een man en een vrouw gelijktijdig hun hoogtepunt bereikten? Nee. Hoe kon ze dat ook weten? Ze was zo onschuldig. Zo…
Jake wreef met zijn handen over zijn gezicht. Hij snakte ernaar weer met haar te vrijen, en wat wilde zij?
Zij wilde zichzelf opsluiten in de wc om een potje te huilen. Was het dan zo teleurstellend geweest?
‘Emily, als je nu niet snel uit die badkamer komt, trap ik de deur in!’
‘O, wat ben ik bang,’ zei ze schamper.
‘Verdorie…’ Hij ademde diep in. ‘Laten we nu geen ruzie maken. Maak die deur gewoon open, oké?’
‘Nee.’
Dit kon nog lang duren, dacht hij gefrustreerd. ‘Em?’
‘Ja?’
‘Weet je zeker dat ik je geen pijn heb gedaan?’
‘Heel zeker. Je hebt me absoluut geen pijn gedaan.’
‘Oké, maar ik heb je wel teleurgesteld.’
‘Nee, hoor, je hebt me ook niet teleurgesteld.’
‘Tuurlijk wel. Ik ging te snel. Dat was niet de bedoeling, maar toen jij zei –’
‘Niet zeggen!’ Gekweld sloot ze haar ogen. ‘Praat er alsjeblieft niet meer over. Ik schaam me dood…’
‘Je schaamt je dood? Omdat je mij liet weten dat je naar me verlangde? Em, besef je dan niet wat het met me deed? Om jou die dingen te horen zeggen?’
‘Je hoeft me echt niet te sparen uit beleefdheid, hoor, Jake,’ verzuchtte ze kribbig.
Zachtjes lachend schudde Jake zijn hoofd. ‘Allemachtig, Mus, beleefdheid heeft hier niets mee te maken, hoor. Het spijt me alleen dat het zo snel voorbij was. Ik wilde dat het perfect zou zijn.’
‘Dat wás het ook. Alleen… Hoe noemde je me daarnet?’
‘Mus. Mijn lieve hete kleine mus.’
Ze kromp ineen. ‘Heet is niet een woord dat een dame waardeert, Jake.’
‘Een vrouw wordt niet geacht een dame te zijn wanneer een man met haar vrijt, Em.’
‘Nee?’
‘Nee. Zit dat je dwars? Dat je geen dame was?’
Een lange stilte. Toen: ‘Misschien.’
‘Schatje, luister nu eens naar me. Een dame is wel zo’n beetje het laatste wat een vent in zijn bed wil vinden.’ Hij wachtte. Geen enkele reactie. ‘Emily? Lieverd, alsjeblieft, maak die deur open. Ik beloof je dat het de volgende keer beter zal zijn.’
‘Er komt geen volgende keer.’ Ze zweeg even. ‘En als… als die er wel kwam, hoe zou het dan beter kunnen zijn? Dat kan toch haast niet?’
‘Maak die deur open,’ zei hij met schorre stem. ‘Dan laat ik het je zien.’ Opnieuw wachtte hij.
Na een paar tellen werd de deur op een kiertje geopend, en Emily gluurde erdoor naar buiten. ‘Het lijkt me het beste dat ik naar huis ga.’
‘En hoe dacht je dat te doen, Mus?’ vroeg hij grijnzend. ‘Heb je buiten soms een sleetje klaar staan?’
Aarzelend stapte ze de gang in.
Jakes hart maakte weer zo’n rare salto in zijn borst. Haar nieuwe kapsel was naar de vaantjes, haar lipgloss was er compleet af gekust en met die uitgelopen mascara leek ze net een wasbeer. Ze was beeldschoon.
‘Kijk toch eens.’ Hij veegde teder een traan van haar wang. ‘Je hebt al die troep bedorven waarmee die arme vrouw uren in de weer is geweest.’
‘Twee minuten, zul je bedoelen.’ Ze klonk alweer opstandig, hoewel ze nog steeds een beetje snufte.
‘Zullen we bij het vuur gaan zitten?’ opperde hij.
‘Ik zou echt veel liever naar huis gaan.’
‘Tja, nu ja, dat kan nu eenmaal niet.’ Zonder pardon voerde hij haar naar de woonkamer. Het liefst zou hij haar in zijn armen trekken om haar te kussen tot ze hem smeekte weer met haar te vrijen. Dat deed hij echter niet. Dit keer zou hij haar traag verleiden. Teder. Tot ze in vuur en vlam voor hem stond, zoals hij voor haar.
Hij ging op de bank zitten, een zacht rukje aan haar hand gevend om haar op zijn schoot te trekken, maar ze verzette zich.
‘Ik zit liever op de stoel.’
‘Hoe kan ik je nu kussen als ik hier zit en jij helemaal daar, op die stoel?’
‘Jake, je hebt gezegd dat je me… bepaalde dingen zou leren. Dat heb je al gedaan, en –’
Een harder rukje. Ze tuimelde op zijn schoot, en hij legde haar het zwijgen op met een kus.
Zijn mond was warm; het puntje van zijn tong streek plagerig langs haar lippen. Ze kreunde zachtjes, daarna trok ze zich beslist terug. ‘Nee,’ zei ze, enigszins ademloos, ‘één keer was genoeg. Echt, Jake –’