Vierspel(80)

‘Denk je dat het hem iets kan schelen wat jij aanhebt? Ik denk niet dat hij je daarom heeft uitgenodigd.’

‘En een jasje? Heb ik een jasje nodig en een mantel?’

Zo kwettert ze de hele avond door. Ik twijfel er niet aan dat deze kledingstress eigenlijk een veel dieper liggende spanning over het aanstaande tripje moet maskeren. Dit is een enorme stap voor Isabel en Luke. Een test waaruit zal blijken hoe goed ze het met elkaar kunnen vinden als ze zijn afgesneden van hun gewone leven. Luke is er natuurlijk overdag niet, dus het is niet echt de klok rond, maar ze zullen toch wel een goed idee krijgen of ze elkaars gewoontes en irritante kleine dingetjes kunnen slikken. Het idee dat ik dat allemaal nog eens zou moeten doormaken geeft me kippenvel, en ik pak vlug Dans arm en trek een verontschuldigend gezicht omdat ik nu alweer aan de telefoon hang.

Toch klinkt Luke wel goed. Hij heeft een auto met chauffeur geregeld om Isabel naar het vliegveld te brengen, zodat ze de metro niet in hoeft. Hij heeft twee reisgidsen voor haar gekocht, en hij heeft ezelsoren gemaakt aan de bladzijden waar dingen staan waarvan hij dacht dat ze die misschien wel zou willen bezoeken terwijl hij aan het werk is.

‘Het zijn maar suggesties,’ zei hij kennelijk toen ze daar iets over opmerkte. ‘Je moet niet denken dat ik je opdraag wat je allemaal moet doen.’ Plus, hij heeft gezegd dat hij een hotel heeft geboekt met een spa, voor het geval ze liever wil relaxen. Hij maakt zich zorgen dat ze zich verveeld in haar eentje.

‘Hij klinkt heel lief,’ zeg ik tegen haar. ‘Hij klinkt als een goeie vent. Ik zou hem maar houden.’

‘Ik weet het,’ zegt ze. ‘Ik begin hem echt leuk te vinden.’

Ze vertelt me dat Alex nogal uit het veld geslagen leek toen ze hem van haar plannen vertelde. ‘Hij leek overstuur. Oprecht.’

Ik maak een honend geluid. ‘Ik mag hopen dat hij overstuur is, na hoe hij zich heeft gedragen.’

‘Dat is misschien wel zo, maar ik wil niet dat hij ongelukkig is. Ik bedoel, dat is ook niet goed voor de meisjes, om maar eens wat te noemen.’

‘Hij manipuleert je. Je weet toch hoe hij is. Luke klinkt echt als een veel leukere man. Dus laat Alex nu niet je pret bederven.’

‘Gaat ook niet gebeuren,’ zegt ze.

Ik druk haar op het hart dat ze plezier moet hebben, dat ze niet zo op haar hoede hoeft te zijn en dat ze het maar gewoon over zich heen moet laten komen. Allemaal advies dat ik zelf onmiddellijk in de wind zou slaan. Ze belooft me te bellen zodra Luke naar zijn eerste vergadering is, en ik zeg dat ze in haar oren moet knopen dat ze dit heeft verdiend.

Ik krijg bijna een rolberoerte als de wekker om halfzeven gaat, maar dan herinner ik me dat ik had besloten om vandaag extra vroeg naar mijn werk te gaan, om van alles in te halen wat ik de afgelopen week voor Joshua en Melanie had moeten doen. Het heeft geen zin om mijn eigen baan op het spel te zetten om die van Lorna te redden.

‘Sorry, sorry,’ zeg ik tegen Dan terwijl ik driftig op zoek ga naar de wekker om hem uit te kunnen zetten. Om vijf over acht ben ik op kantoor. Niet te geloven hoeveel werk je gedaan kunt krijgen als je verder geen afleiding hebt, en tegen de tijd dat Melanie binnen komt zeilen, om vijf voor halftien, ben ik bij met alle essentiële zaken, en heb ik ook nog eens een castingvoorstel gelezen dat per mail was binnengekomen en heb ik een aantekening gemaakt om Kathryn voor te stellen voor een van de rollen.

Melanie trekt haar jas uit en komt dan in Kays stoel zitten, waar ik een beetje nerveus van word.

‘Alles goed?’ vraag ik, en ik doe alsof alles normaal is.

‘Rebecca, wat is er nu echt aan de hand met Lorna?’ vraagt ze. Ik was al bang dat dit gesprek er aan zat te komen, omdat ik niet overtuigend kan liegen. Ik heb sterk de drang om het hele verhaal eruit te gooien, wat een hele opluchting zou zijn, maar ik weet niet wat dat voor Lorna zou betekenen, en dus besluit ik het op de halve waarheid te houden. Daar had ik al op geoefend.

‘Ze heeft niet echt een virus,’ zeg ik en ik probeer Melanie tijdens dit gedeelte, de waarheid dus, in de ogen te kijken. ‘Ik heb je toch verteld van haar breuk met Alex?’ Melanie knikt. ‘Nou, dat is hard aangekomen, dat is het eigenlijk.’

‘Ik dacht dat zij hem had gedumpt?’

‘Dat is ook zo, maar ik geloof dat ze had verwacht dat hij weer bij haar terugkwam. En dat is hij niet. Sterker nog, hij doet ontzettend gemeen tegen haar. Ze kan nu niet onder de mensen zijn, want ze barst steeds maar in tranen uit…’

‘Ach god, die arme Lorna,’ zegt Melanie, die best een lief mens is, ergens. ‘Waarom heeft ze me dat niet gewoon verteld? Dat had ik toch best begrepen.’

‘Eh… ik denk dat ze bang is dat het niet professioneel staat – je weet hoe ze is. En ze dacht dat Joshua het niet zou begrijpen…’