Vierspel(68)
‘Ik zou graag willen spreken met zijn assistent. U spreekt met Lorna Whittaker van Mortimer and Sheedy.’ Ik gok dat Lorna nog nooit met Niall heeft gesproken, en aangezien ze pas sinds een paar weken als agent opereert lijkt me dat een redelijke gok. En als hij dan straks zelf opneemt met ‘Hé, Lorna, lang niet gesproken!’ dan kan ik altijd nog zeggen dat zijn assistente het verkeerd begrepen had, en dat ik belde namens Lorna. Maar als ik daar nu al mee begin, krijg ik hem zeker nooit aan de lijn.
‘Mag ik vragen waar dit over gaat?’ zegt ze, en ik antwoord: ‘Heather Barclay. Ik vertegenwoordig haar sinds kort. Ze heeft me gevraagd om een afspraak te regelen met Niall zelf. Vertrouwelijk, uiteraard,’ zeg ik erbij, in de veronderstelling dat dat zijn nieuwsgierigheid wel zal prikkelen.
‘Moment graag,’ zegt ze.
Ik voel me wee in mijn maag terwijl ik wacht tot ze de lijn weer oppakt. Dan hoor ik een klik. ‘Lorna, ik verbind je door met Niall.’
‘Hallo,’ zegt hij, goddank niet op een toon waaruit blijkt dat ze elkaar al eens hebben ontmoet.
Ik probeer luchtig en vol zelfvertrouwen te klinken. Ik ben EEN AGENT! Ik heb een cliënt die hij wil hebben. Hij is banger voor mij dan ik voor hem. Of gold dat alleen voor spinnen?
‘Niall, hallo! Je spreekt met Lorna Whittaker van Mortimer and Sheedy. Wij hebben sinds kort Heather Barclay onder onze hoede, en zij wil de dingen graag eens wat grootser aanpakken. Daar past haar contract met ITV niet meer bij! En wij hoopten eigenlijk dat we binnenkort eens kunnen komen praten over de toekomst!’ Ik merk dat ik Lorna’s hijgerige en van uitroeptekens vergeven manier van praten nadoe.
‘Heather gaat weg bij ITV?’ zegt hij. ‘Dat is interessant.’
O god, is dat wel zo? Ik heb geen idee. ‘Dit moet uiteraard nog even onder ons blijven. Ze wil eens rondkijken naar wat voor mogelijkheden er nog meer voor haar openliggen.’ Dat klinkt wel als iets wat ik Joshua en Melanie tegen mensen hoor zeggen aan de telefoon.
‘Oké,’ zegt hij. ‘Nou, laten we gaan lunchen, zou ik zeggen. Dat zal wel wat tongen losmaken, denk ik zo.’
‘Super!’ zeg ik en mijn stem slaat een octaaf over. ‘Roep eens wat data, dan kan ik kijken wanneer zij vrij heeft.’
‘Ik zal Colette, mijn assistente, laten bellen met jullie. Ik neem aan dat jij er zelf ook zult zijn?’
‘O… eh.’
‘Dat lijkt me nuttig,’ zegt hij. ‘Voor het geval we het over strategische dingen moeten hebben. Dan hoeven we hetzelfde gesprek bovendien niet twee keer te voeren, scheelt weer in misverstanden.’
Ach, wat kan mij het ook schelen, ik ben er nu toch al aan begonnen. ‘Natuurlijk! Leuk! Laat Colette bellen met Rebecca bij ons op kantoor, als ik er zelf niet ben. En bedankt voor je tijd. Ik zie uit naar onze ontmoeting!’
‘Jij ook bedankt,’ zegt hij. ‘Tot ziens, en zeg maar tegen Heather dat we haar geweldig vinden.’
Hij hangt op en ik zit een minuut of drie, vier te shaken in Lorna’s stoel. Mijn benen lijken wel van pudding. Nu kan ik niet meer terug. Ik heb iets in beweging gezet, en zelfs al zou ik willen, ik kan nu niet meer stoppen. Laten we hopen dat Lorna zichzelf snel bij elkaar weet te rapen, in elk geval op tijd voor haar lunch met Niall Johnson.
Ik kom tot bedaren en ga dan door Lorna’s Rolodex op zoek naar Heathers nummer.
‘Nou, dat werd tijd,’ zegt ze als ze opneemt. ‘Waar hang jij uit?’
‘O, hallo. Je spreekt niet met Lorna, maar met Rebecca. Haar… eh… ik ben een collega. We hebben elkaar wel eens ontmoet, maar dat weet je niet meer. Hoe dan ook, Lorna heeft me gevraagd je te bellen. Ze is flink ziek – dat is ze eigenlijk al een paar dagen – en we hebben haar naar huis moeten sturen, al protesteerde ze nog zo hevig.’
‘O,’ zegt ze, en het klinkt niet alsof ze erg begaan is met Lorna’s welzijn. ‘Ik vroeg me al af waarom ze me nog niet had teruggebeld. Gaat het wel met haar?’ zegt ze er achteraan.
‘Het komt wel goed,’ zeg ik. ‘Het duurde even voor ze toe wilde geven dat ze ziek was en echt haar bed in moest. Het is zo’n workaholic,’ voeg ik eraan toe en ik vraag me af of dat er niet wat te dik bovenop ligt. ‘Anyway, ze vroeg of ik aan je wilde doorgeven dat Niall Johnson ontzettend blij is om iets voor je te mogen betekenen…’ Je moet celebrity’s nooit het gevoel geven dat zij iets voor een ander moeten betekenen; dat is een hoofdzonde. ‘Hij wil graag met je lunchen. Ik wacht nog op zijn agenda, maar Lorna vroeg of ik vast met jou wilde kijken wanneer jij zou kunnen.’
‘Op maandagen en dinsdagen. De andere dagen heb ik repetities en opnames. Zei ze echt dat hij enthousiast klonk?’