Verboden terrein(43)

Tot zijn grote opluchting brandde het licht in de woonkamer nog toen hij bij Shannons huis arriveerde. Hij had natuurlijk kunnen weten dat ze nog wakker was. Zijn zusje was een nachtmens.

Hij stuurde de oprit op, deed zijn lichten uit, schakelde de motor uit en liet zich uit de truck glijden. Hij besloot niet aan te bellen, omdat hij wist dat John al in bed zou liggen. Shannon en John hadden vaak pret om hun totaal verschillende slaappatronen en beweerden dat het nog een wonder was dat ze ooit een kind hadden weten te krijgen.

Nadat hij had aangeklopt, duurde het slechts enkele seconden voordat Shannon de deur opende. Ze vroeg zelfs niet waarom hij was gekomen. Na slechts een blik op zijn gezicht geworpen te hebben, zei ze dat hij binnen moest komen.

‘Wat dacht je van een borrel?’ vroeg ze. ‘Zo te zien kun je die wel gebruiken.’

‘Wat dacht je in plaats daarvan van een kop koffie?’

‘Is instant goed?’

‘Natuurlijk.’

Hij volgde haar naar de keuken waar ze een beker water in de magnetron zette.

‘Wat is er gebeurd?’ vroeg ze, tegen het aanrecht leunend.

‘Is het zo duidelijk zichtbaar?’

‘Reed, als jij zo chagrijnig kijkt, is er altijd iets aan de hand.’

‘Geen preken, oké?’

Ze grijnsde. ‘Zelfs niet een heel kleintje?’

‘Shannon…’ zei hij op waarschuwende toon.

Haar grijns werd breder. ‘Oké, geen preken.’

De magnetron gaf een piepje. Shannon lepelde instantkoffie in het kokende water en overhandigde hem de beker. ‘Zullen we hier gaan zitten?’

‘Prima.’ Hij nam plaats aan de keukentafel.

‘Wat zou je zeggen van een stukje Duitse chocoladecake?’

Reed keek naar de met glas bedekte cakeschaal die op het aanrecht stond. ‘Zelfgemaakt?’

‘Nee, met de complimenten van Barrett.’ Barrett was de plaatselijke banketbakker die beroemd was om zijn cakes.

‘Ik laat me graag overhalen,’ zei hij.

Ze sneed een plak voor hem af en legde die op een schoteltje voor hem op tafel. ‘Dan ga ik nog even mijn wijnglas halen. Ik ben zo bij je terug.’

Enkele minuten later nam ze tegenover hem plaats aan de tafel en vroeg: ‘Dit gaat om een vrouw, hè?’

‘Hoe weet je dat nu weer?’

‘Ik kan me niet voorstellen dat je ergens anders advies voor nodig hebt. Ik bedoel, je bent immers Mr. Perfect in eigen persoon.’

‘Vertel dat maar eens aan mama.’

‘Ga je nu eindelijk vertellen waar je voor bent gekomen? Want als je dat niet doet, eet dan die cake maar op en ga naar huis.’ Shannon rolde met haar ogen.

‘Jeetje, jij bent prikkelbaar vanavond,’ vond Reed. ‘Oké, ik zal het je vertellen.’

Ze onderbrak hem niet, maar keek hem wel even verbluft aan toen hij haar vertelde dat hij had besloten om Felicity vragen met hem mee te gaan naar Cozumel. Toen hij uitverteld was – en de persoonlijkste dingen eruit had gelaten omdat die niemand iets aangingen – zei hij: ‘En nu weet ik niet meer wat ik moet doen.’

‘Zeg eens, Reed, ben je verliefd op haar?’

Dat was een cruciale vraag. ‘Ik denk dat ik dat zou kunnen zijn,’ zei hij ten slotte.

Ze trok haar wenkbrauwen op.

Reed slaakte een zucht, at zijn cake en dronk zijn koffie op. Toen hij zijn beker neerzette, keek hij zijn zusje weer aan.

‘Wat weerhoud je ervan om een beslissing te nemen?’ vroeg Shannon zacht. ‘Ben je niet zeker van haar gevoelens? Is dat het?’

‘Nee, het is meer,’ bekende hij. ‘Verdraaid, Shannon. Veronderstel nu eens dat ze gelijk heeft. Dat ik haar onbewust heb gebruikt om mijn gram te halen op Emma?’



Een tijdje nadat Reed was vertrokken, gaf Felicity eindelijk aan zichzelf toe dat ze verliefd op hem was. Diep, volledig, wanhopig en hopeloos verliefd. En als hij ook maar eenmaal had gezegd dat hij ook van haar hield, dan zou ze al haar bedenkingen ten opzichte van het huwelijk met alle plezier opzij hebben gezet.

O, Reed, waarom kun je niet ook van mij houden, vroeg ze zich wanhopig af. Waarom moest het enkel en alleen om seks draaien?

Keer op keer beleefde ze de dagen op Cozumel opnieuw, alle dingen die ze hadden gezegd en gedaan, alle keren dat hij zo lief en attent was geweest.

Zie het maar onder ogen, Felicity. Het kostte hem niets om aardig tegen je te zijn. Hij kreeg ten slotte waar hij opuit was, nietwaar? Hij houdt niet van je. Het is voorbij. Vergeet hem, vergeet Cozemel en ga door met je leven.

Om twee uur had ze geen tranen meer over, en uitgeput viel ze eindelijk in slaap.



‘Slechte nacht gehad?’

Ze trok een grimas naar Rita. ‘Dat kun je wel zeggen.’

‘De koffie staat klaar en ik heb zelfs verse donuts meegebracht van Barrett’s.’