Spoor(86)

Ik hoor Julius rochelen. Dat was niet de bedoeling.

Stem vanuit de gang. ‘Inkunzi?’

Ik kruip over het bed.

De Bul ligt daar, een groot gat naast zijn hart, bloed pompt over het kleed. Rochelt weer.

Dan is hij stil.

‘Inkunzi?’ Dringend.

Ik richt het geweer op de deur. Zie niets.

Hij zal bukken of knielen, uit het zicht blijven.

Ik moet hier weg. Ik klauter over het bed, pak de Smith & Wesson uit Inkunzi’s hand, kan me niet herinneren hoeveel schoten hij heeft gelost. Ik spring op, de gordijnen zijn dicht, ruk ze opzij, doe het slot van de schuifdeur.

De gangdeur breekt achter me, ik draai me om, schaduwen rollen naar binnen, ik schiet. Hij loeit. Heb hem geraakt.

Ik gooi de lege mag naar rechts, tegen de muur. Hij schiet ernaar. Pak de revolver over met mijn rechterhand, til het zware ding omhoog, zie hoe hij overeind komt, haal de trekker over, twee schoten. Hij valt.

Ik ren naar de schuifdeur, trek hem open. Buiten. Binnen loeien het alarm en de telefoon. Hoeveel tijd heb ik?

Bedenk me. Zwarte tas nog bij de wc. Inkunzi’s sleutels op het nachtkastje. Klik het magazijn van de Smith & Wesson open. Alle vijf kogels afgevuurd. Gooi hem op de grond, de kamer weer in. Pak de sleutels en het wapen van de handlanger. Kleine revolver, lijkt op een Colt. Naar buiten via de gangdeur. Degene die daar ligt, is nog niet dood. Zijn rechterarm is weggeschoten, hij houdt de stomp vast met zijn linkerhand, probeert het bloed te stelpen.

‘Help me.’

Dit is degene die meegeschopt heeft tijdens de overval. Hij kijkt me strak aan, zijn ogen worden spleetjes. Hij herkent me, reikt snel naar zijn pistool op het kleed.

‘Nee,’ zeg ik.

Hij weet dat het overleven is, zijn vingers om de kolf.

Ik schiet hem in zijn hart.

En dan gooi ik uit walging en woede de Colt weg, want zo had ik het niet gepland, dit heb ik niet gewild.

Ren de gang in, de wc in, pak mijn tas, dan naar buiten. Zoek de garage, neem een deur vanuit de ruime, moderne, schone keuken. De telefoon rinkelt niet meer. Slecht teken.

Zoek de afstandsbediening aan de sleutelring. Vier knopjes. Druk het rode in. Alarm stopt.

Druk de andere knopjes een voor een in. Hoor buiten het hek openschuiven. Dan gaat de deur van de garage open. Ik spring in de bmw, doe de sleutel erin, start de motor. Automatische versnelling, ik zet hem in zijn achteruit, rijd weg.

Ongewapend. Als de patrouillewagen opduikt...

Het hek uit, ram de X5 in de versnelling, trek op, rijd weg.

Auto van de beveiligingsdienst komt me tegemoet, met sirene.

Ik versnel. Trek de pet omlaag.

Voorbij.

Houd hem in de gaten in de spiegel.

Hij draait bij het huis van de Bul het hek in.



‘Fok,’ zegt Jeanette Louw. Er klinkt diepe afkeer in door.

In mijn hotelkamer houd ik de mobiel tegen mijn oor en zeg niets.

‘Waar de fok is die bmw nu?’

‘Voor de Bull Run.’

Haar stem wordt zachter. ‘Je weet dat je in de stront zit?’

‘Ik weet het.’ Maar ik zoek de problemen niet op. Ze komen naar me toe.





Boek 3: Milla


(een chaostheorie)

19 september tot 11 oktober 2009



Je moet zo leven dat elke dag zijn sporen achterlaat.

– Fotokopie: dagboek van Milla Strachan, 27 september 2009





49


Fotokopie: dagboek van Milla Strachan

Datum van aantekening: 19 september 2009

Mijn boek schiet niet op. Het verhaal is klein, voorzichtig, bang. Net als mijn leven.



Van: t.masilo@pia.gov.org

Aan: quinn@pia.gov.org

Cc: director@pia.gov.org; raj@pia.gov.org

Datum: za. 19-09-2009. 11.31 uur

Gemarkeerd: urgent



Operatie Shawwal



Quinn



NB: Observatie van de Supreme Committee, de Restless Ravens en Julius Shabangu, en ons onderzoek in Walvisbaai vallen vanaf heden onder ‘Operatie Shawwal’. Deze krijgt uiterste aandacht en hoogste prioriteit. Korte dagelijkse rapporten zijn essentieel. Verder:

1 Zorg dat Reinhard Rohn het belang inziet. Hij heeft zes operators tot zijn beschikking, maar is er een gedetailleerd plan? Laat hem er een opstellen, en zorg dat hij alles krijgt wat hij nodig heeft. We moeten die wapenzending absoluut onderscheppen.

2 Onze info over de Restless Ravens schiet tekort, ik wil maandag 21 september voor het eind van de dag een actieplan zien dat hier drastisch verbetering in aanbrengt.

3 We kunnen het ons niet permitteren drie dagen van elke week Shabangu niet te kunnen afluisteren, vooral de komende twee tot vier weken. Hoe verbeteren we dat?

4 Graag volledig rapport vóór woensdag 23 september over de beveiligingsmaatregelen van het Cape Town Stadium, inzake het FIFA-bezoek op 12 oktober.

(21 september 2009. Maandag.)



‘Het Amerikaanse voetbalteam? Dat is speculatie, Tau. Waar zijn je bewijzen?’ vraagt Janina Mentz.

‘We kunnen niet niets doen, het risico is te groot.’