Spanning en champagne(13)

Ze keek naar de tafel en kreeg een schuldige uitdrukking op haar gezicht.

‘Heb je nog meer van die flessen?’ vroeg hij plagend. Hij keek rond en zag een kleine koelkast staan van het soort dat ze als minibar gebruikten in hotels. Haar een blik toewerpend, strekte hij zijn hand uit en opende de deur. Het ding was gevuld met champagne. Dat had hij niet echt verwacht. Verder stond er alleen nog een grote bak hummus in. ‘Hoeveel flessen heb je wel niet?’ vroeg hij verbaasd.

‘Vijf,’ zei ze defensief, ‘maar het zijn halve liter flessen.’

Hij haalde er een fles uit, zag een hoofdletter P staan op het etiket, en stelde vast dat er op ieder fles een andere letter was geschreven. ‘Waar staan die letters voor?’

Roxie vouwde haar armen over elkaar, niet van plan hem te vertellen dat ze zijn voorschot op de huur had uitgegeven aan een nieuw kapsel, nieuw ondergoed en zes flessen Bollinger champagne. ‘Dat gaat je niets aan.’

‘Nee, vertel eens, ik ben erg benieuwd. Dit betekent duidelijk iets.’ Meedogenloos wachtte hij af.

‘Oké, de H betekent dat ik vandaag mijn haar heb laten doen.’ Uitdagend haalde ze haar vingers erdoorheen en deed het naar voren over haar schouders. Het bedekte net haar borsten niet. ‘Dat wilde ik al heel lang.’ De fles had ze leeggedronken om te vieren dat ze eindelijk een nieuw kapsel had, maar ook omdat ze een huurder had gevonden. Dat laatste hoefde hij echter niet te weten.

Hij maakte zijn blik los van haar haarpunten en richtte zijn aandacht weer op de flessen in de koelkast. ‘Hoe zit het met de P?’ vroeg hij.

‘Voor mijn eerste publieke optreden.’ Ze deed een stap naar voren om alle letters toe te lichten, zodat hij snel zou vertrekken. Ondertussen probeerde ze iets te verzinnen voor de letter waar ze het zeker niet met hem over wilde hebben. ‘De T staat voor wanneer ik mijn ticket boek voor mijn reis. De R is voor als ik mijn rijbewijs krijg.’ Ze kromp ineen toen ze dat zei. Nu dacht hij helemaal dat ze nog een kind was. ‘De A is voor mijn auditie bij de Blades. Die ga ik straks opdrinken.’

‘Met wie ga je die opdrinken?’ vroeg hij.

Met jou, dacht ze onmiddellijk, maar ze wist zich in te houden. ‘Het is maar een halve liter. Die ga ik helemaal alleen opdrinken,’ antwoordde ze.

Zijn wenkbrauwen gingen omhoog. ‘Heb je de eerste ook alleen opgedronken?’

‘Zeker.’ Ze glimlachte, blij dat ze erin slaagde luchtig te blijven kletsen met deze mooie man.

‘Dat voelde je zeker wel?’

‘Absoluut.’ Ze knikte.

Eindelijk grinnikte hij terug.

Ze werd licht in haar hoofd van zijn lach, meer nog dan ze de vorige dag was geweest van de champagne.

‘Als je die champagne met iemand deelt, is het nog leuker.’ Zijn stem ging omlaag.

‘Nooit,’ zei ze onmiddellijk. ‘Weet je wel wat zo’n fles kost? Ze zijn van mij, allemaal van mij.’

Hij grinnikte nog eens en keek weer naar de minibar. ‘En de O, waar staat die voor?’

Verdraaid, ze had gehoopt dat hij die laatste fles zou vergeten. Ze slikte, koortsachtig bedenkend wat ze moest zeggen om haar uit deze pijnlijke situatie te halen.

‘Overwinning?’ vroeg hij.

‘Ja.’ Ze knikte enthousiast. Ze ging echt niet toegeven dat de laatste fles Bollinger was voor als ze eindelijk werd ontmaagd. ‘Voor als de Knights de trofee winnen.’

‘Drink je vaak champagne?’

Gisteren was de eerste keer geweest. ‘Bij speciale gelegenheden.’

Hij sloot de koelkast en keek haar aan, ernstig nu. ‘Mag ik je een persoonlijke vraag stellen?’

‘Ga je gang.’ Nieuwsgierig wachtte ze af.

‘Hoe oud ben je?’

Die vraag had ze niet verwacht. ‘Tweeëntwintig.’

Zijn mond vertrok tot een streep.

‘Je lijkt verrast?’ Onaangenaam verrast. Waarom keek hij zo ontevreden?

‘Ik dacht dat je jonger was.’ Hij slikte.

‘Hoe jong?’

‘Achttien of zo.’

Op zijn hoogst zeker. Waarom wilde hij haar zo graag als een kind zien? ‘Hoe oud ben jij dan?’

‘Eenendertig.’

‘Dan schelen we nog niet eens tien jaar,’ merkte ze extreem verheugd op.

‘Toch ben ik een stuk ouder dan jij.’ Hij leek vastbesloten dat te onderstrepen.

‘Ja, maar lang niet oud genoeg om mijn vader te kunnen zijn, tenzij je heel vroegrijp was,’ plaagde ze zacht. Tot haar genoegen kromp hij ineen van schrik.

‘Op bepaalde vlakken was ik inderdaad vroegrijp,’ zei hij, snel terugkerend naar zijn botte arrogantie. ‘Maar ik was aardig en normaal en werd pas in mijn tienerjaren seksueel actief.’

Een normale tienertijd. Die had zij niet gehad, omdat ze voor haar grootouders had gezorgd. Dat had ze met liefde gedaan, maar nu ze haar vrijheid terug had, wilde ze wat van het plezier inhalen dat ze had gemist. Seksueel actief worden, zoals hij dat zo keurig zei, viel daar zeker onder. Beter laat dan nooit, en ze was vastbesloten dat het niet nooit zou worden. Misschien kon het zelfs snel. ‘Nou, dan weet je nu in ieder geval dat ik oud genoeg ben om op mezelf te wonen, te leven zoals ik dat wil en te drinken wat ik wil.’ En ze zou ook doen wat ze wilde.