Schaduwjury(113)

Kelly liet de vraag even hangen terwijl ze zich voorbereidde op een ander onderwerp. Ze wilde de jury over Ed Poole vertellen. Ze wilde er zeker van zijn dat Jason Noble hem als getuige zou oproepen of de prijs zou betalen om zijn deskundige terug te trekken.

'De verdediging heeft een deskundige aangetrokken die Ed Poole heet,' verklaarde Kelly. 'Een voormalige politiecommissaris van de stad Atlanta. Hij zal u vertellen dat de man die Rachel Crawford doodschoot, zijn wapen op de zwarte markt gekocht zou kunnen hebben. Dat het geen enkel verschil maakt of MD Firearms wel of niet zou leveren aan wapenhandelaren als Peninsula Arms.

Maar dan krijg ik de kans om hem tijdens het kruisverhoor een aantal vragen te stellen. En zonder u te zeggen wat ik hem zal gaan vragen, beloof ik u het volgende: tegen de tijd dat hij de getuigenbank verlaat, zult u niet bereid zijn om ook maar één woord dat deze man zegt, te geloven.'

Kelly ging over op zachtere toon. Ze liep naar haar tafel toe en pakte de MD-11 op die gebruikt was om Rachel Crawford te vermoorden. 'Deze zaak is in werkelijkheid het verhaal van een vuurwapen,' zei ze. 'Dit wapen.'

Het kostte haar nog eens tien minuten om het verhaal te vertellen. De illegale aankoop door Larry Jamison. Zijn bloedwraak tegenover Rachel Crawford wegens het onderzoeksrapport dat Rachel had geschreven. Zijn plan om Rachel in gijzeling te nemen en haar tijdens een live-uitzending op tv dood te schieten.

'Helaas,' zei Kelly, haar stem niet veel meer dan een gefluister,'werkte zijn plan perfect. Wat u gaat zien, is gruwelijk, maar het is de reden waarom de belangen zo groot zijn dat een bedrijf als MD Firearms een kosten-batenanalyse doet over de manier waarop zij hun producten leveren. Wat u gaat zien, wat velen van u al gezien hebben, zijn de laatste minuten van het leven van Rachel Crawford...'





67




Jason Noble leunde achterover in zijn stoel, schudde zo af en toe zijn hoofd en maakte een paar aantekeningen. Hij onderdrukte een geeuw voor de jury. Van buiten het kenmerk van verveeldheid. Van binnen vlindertjes wild fladderend, bonzend hart, zweetklieren die overuren maakten.

Hij merkte dat het Kelly geen moeite kostte om de volle aandacht van de mensen in de jury te houden. Ze had haar korte blonde haar laten knippen, waardoor ze er nog zakelijker uitzag. Ze droeg een witte bloes, een grijs pakje, hoge hakken, kleine oorbellen, een zilveren kettinkje en een vleugje lippenstift - zeer klassiek, maar niets waarmee ze doelbewust de aandacht op zichzelf vestigde.

Dat hoefde ze niet. Ze wandelde met een natuurlijke gratie door de rechtszaal heen, haar ogen stralend van passie voor de zaak, maar zag toch kans om zo af en toe vriendelijk te glimlachen. De vier mannen in de jury volgden al haar bewegingen. De drie vrouwen wierpen zo af en toe een blik op haar cliënt. Ze was, zo dacht Jason, een formidabele tegenstander.

Ze stond nu naast de jurytribune, en voor het eerst besteedde niemand aandacht aan haar. Ze speelde de video van de schietpartij af. Hij begon met Rachel levend en wel op het podium en toen schreeuwde iemand iets over een geweer. Het scherm werd zwart voor wat uren leek te duren.

Toen het beeld weer terugkwam, vertoonde het Jamison naast Lisa Roberts, de nieuwslezeres, en Rachel. Jamison dwong de vrouwen zichzelf voor te stellen en vertelde het publiek dat ze zojuist een heleboel leugens gehoord hadden. Hij liep achter Lisa en Rachel heen en weer en richtte toen het geweer op het gezicht van de laatste.

Terwijl Jamison tekeerging over het onderzoeksrapport, bekeek Jason de gezichten van de juryleden. De meesten van hen vertrokken hun gezicht en zetten zich schrap voor wat ze wisten dat zou komen.

Ze leken allen hun adem in te houden.

Jamison vroeg Rachel naar haar bronnen en bedreigde haar intussen. Hij dwong haar zich te verontschuldigen en om genade te smeken. Hij vroeg Lisa: 'Ben je het ermee eens dat het haar schuld is?' Lisa beefde en snikte. 'Ze maakte een vergissing.'

Hoewel de jury wist wat er zou komen, schrokken ze toch hevig toen de geweerschoten klonken. Sommigen deinsden achteruit toen ze Rachel op de vloer zagen vallen terwijl Jamison kogels in zijn slachtoffer bleef pompen, ook toen zijn eigen lichaam doorzeefd werd door de kogels van het overvalteam. Er werd geschreeuwd en er was chaos. Zowel Rachel als Jamison lag dood op het podium, het bloed stroomde uit hun lichamen.

Het scherm werd donker.

Kelly stelde zich weer voor de jurytribune op. Ze zei niets. Ze stond met haar rug naar Jason toe, dus hij wist niet of ze huilde of dat ze alleen maar haar best deed om zich te beheersen. De spanning in de rechtszaal was te snijden.

'Mevrouw Starling,' maande rechter Garrison ten slotte. Hij zei het zachtjes alsof hij probeerde haar aan te stoten om haar uit haar trance te halen.

'Stilte,' zei Kelly.'Sinds het moment dat deze geweerschoten werden afgevuurd, is er voor mijn cliënt... niets anders dan stilte. Waar eens het gelach was van een echtgenote, een begroeting als hij van zijn werk thuiskwam, de zachte ademhaling 's nachts op het kussen naast hem, al die geluiden die hem blijdschap en voldoening in het leven gaven... nu, alleen maar stilte.'