Plotseling papa(67)

‘Het enige wat er nu nog toe doet, is dat ik van hem houd. Ik zal voor hem vechten, Blaire. Ik weet dat ik kan winnen. Ik heb invloedrijke vrienden en genoeg geld om te krijgen wat ik wil. Als je Rick belt, kun je hem dat namens mij vertellen. Hij mag dan heel begripvol zijn geweest, maar laten we het even nuchter bekijken... als hij ook maar een beetje vent is, zal hij het prettiger vinden om zelf kinderen met jou te maken. Hier.’ Hij reikte in zijn broekzak en gooide een mobiele telefoon op het andere bed. ‘Ga je gang. Aangezien ik van plan ben om vannacht hier te blijven, zul je dat gesprek in de badkamer moeten voeren als je niet wilt dat ik er getuige van ben. Maar voordat je dat doet, moet je me even die pyjama geven, dan zal ik dit boefje klaarmaken voor de nacht. Hij geeuwde net. Dit is me het dagje wel geweest, nietwaar zoon?’

Blaire kon amper ademhalen. ‘Je kunt hier vannacht niet blijven!’

‘Waar maak jij je druk over? Ik ben heus niet van plan om de onwillige vrouw te bespringen die me in de steek liet omdat ze me niet kon luchten of zien. Zeg dat maar tegen Rick als hij er problemen mee heeft dat ik de nacht in jouw hotelkamer doorbreng. Maar als jij er problemen mee hebt omdat je zijn ring draagt, dan staat het je natuurlijk vrij een andere kamer te nemen. Daar betaal ik wel voor.’

Het was gedaan met Blaires zelfbeheersing. ‘Ik dacht dat ik, door jou fair te behandelen —’

‘Nee,’ onderbrak hij haar woest. ‘Je hebt steeds alleen maar aan jezelf gedacht. Ik neem aan dat Rick een stuk jonger is dan ik. Hij staat waarschijnlijk te popelen om met je naar bed te gaan, als hij dat al niet heeft gedaan, en hij hoopt natuurlijk dat ik genoeg zal dokken om hem in staat te stellen een luxe leventje te leiden.’

‘Hoe durf je?’ fluisterde ze verbijsterd.

Toch besefte ze dat Alik alle reden had om zo te reageren. De schade die ze had aangericht, was nog veel groter dan ze had vermoed. En nu was ze ook nog gedwongen om hem leugens op de mouw te spelden over een verloofde die helemaal niet bestond. En dat alles omdat ze wilde dat Alik zou weten dat hij een zoon had. Wat had ze gedaan?

Als hij haar voor de rechter sleepte om voogdij af te dwingen, zou dat zijn familie ter ore komen. Zijn moeder had haar al eens bedreigd... wat zou er gebeuren als ze erachter kwam dat Nicky Blaires kind was?

Blaire huiverde. Daar wilde ze niet eens aan denken. Ze wist immers dat Aliks moeder het kind nooit zou accepteren als een Jarman. Zijn bestaan zou zo’n vijandigheid creëren tussen Alik en zijn familie... het zou een vreselijke tragedie worden.

Uiteindelijk zouden het Alik en Nicky zijn die kapot werden gemaakt. Dat kon ze hen niet aandoen.

Zowel geestelijk als lichamelijk voelde ze zich volkommen uitgeput. Na de lamp uitgedaan te hebben, liet ze zich op het bed zakken. De hopeloosheid van de nachtmerrie waarin ze zich nu bevond, was te overweldigend. Ze keerde haar rug naar Alik toe, verborg haar gezicht in het kussen en snikte het uit.

Na een paar minuten hoorde ze hem zeggen: ‘Er is een tijd geweest dat je tranen me iets deden.’ Zijn stem klonk emotieloos. ‘Je leven verandert op slag als je iets wordt ontnomen dat je zo dierbaar is, hè Blaire? Ik moet zeggen dat je dit hebt verdiend. Je moest eens weten hoeveel nachten ik wakker heb gelegen en heb gepland hoe ik wraak kon nemen op jou. Hoe ik jou de pijn kon laten voelen die ik op dat moment voelde. Had ik toen maar geweten dat jij op een dag zou verschijnen en mij dat instrument zelf in handen zou geven.’

Blaire was niet langer in staat om de pijn te verdragen. Ze schoot overeind en duwde het haar uit haar betraande gezicht. ‘Dan hoop ik dat je wraak zoet smaakt, Alik. Ik ben bereid om in het stof te kruipen, omdat ik Nicky niet kan verliezen. Hij is mijn leven!’

‘Je bedoelt toch zeker Rick, hè?’

Dit was de enige keer dat ze helemaal eerlijk moest zijn. ‘Niet op dezelfde manier.’

‘De arme sukkel. Jij zou een bordje om je nek moeten dragen met daarop: van mij houden doe je op eigen risico.’

Iedere steek van zijn vlijmscherpe tong verwondde haar dieper. Het kleine stukje van haar hart dat zijn familie intact had gelaten, werd alsnog aan flarden gereten. Nu was er niets meer over.

‘Noem je prijs,’ zei ze met toonloze stem. ‘Beloof me alleen dat je het niet voor de rechtbank zult uitvechten om de alleenvoogdij over Nicky te krijgen. Doe dat alsjeblieft niet, want dat zal je familie erachter komen. Dan sterf ik nog liever.’

Op die laatste woorden volgde een lange, geladen stilte. ‘Dat is een interessant voorstel,’ mompelde hij ten slotte. ‘Laat me daar even over nadenken. Ik zal je morgenochtend antwoord geven.’ De genoegdoening in zijn stem deed haar rillen.

Terwijl Alik en de baby sliepen, piekerde ze zich de drie daaropvolgende uren suf. Wat zou hij daarmee hebben bedoeld? Het enige wat ze kon bedenken, was dat hij zou eisen dat ze in dezelfde stad als hij zou gaan wonen, zodat ze de voogdij konden delen.