Plotseling papa(29)

‘Dat is voor mij precies hetzelfde,’ fluisterde ze. ‘Ik... Ik houd zo van je, Dominic. Ik hoop alleen dat je nooit spijt zult krijgen van deze beslissing.’

Opeens straalde de spanning van zijn lichaam. ‘Hoe zou ik daar nu spijt van kunnen krijgen als jij en Elizabeth mijn leven zijn?’ Zijn stem trilde van emotie.

‘Over je aanstaande dochter gesproken... ik hoorde haar hoesten. Laten we naar haar toegaan en haar vertellen dat we een echt gezinnetje gaan vormen.’ Met zijn handen op haar schouders duwde hij Hannah in de richting van de babykamer.

Elizabeth was wakker, en ze klonk niet meer zo benauwd als eerder die dag. Zodra de baby Dominic zag, begon ze met haar armpjes te zwaaien. Binnen enkele seconden zette ze een keel op om zijn aandacht te trekken.

Hannah schoot in de lach, en Dominic begon te grinniken.

‘Kom dan maar even bij me, Elizabeth.’ Hij pakte haar uit het bedje, en de baby stopte onmiddellijk met huilen.

‘Jouw mammie heeft van mij de gelukkigste man op aarde gemaakt. Ze heeft erin toegestemd om mijn vrouw te worden. En dat betekent dat jij mijn petite fille wordt. Wat zeg je me daarvan?’

De adorerende blik die de baby hem schonk, bracht Hannah er bijna toe om te geloven dat Elizabeth hem had begrepen en haar toestemming gaf.

Opeens verankerde Dominics blik zich met die van Hannah. Zijn donkerbruine ogen straalden van liefde.

Elizabeth mocht zich het gelukkigste meisje op aarde prijzen als ze Dominic als vader kreeg.

Was het maar waar dat hij evenveel van Hannah hield.

Ze weigerde zichzelf echter iets voor te liegen over de gevoelens die hij voor haar koesterde. Hoelang haar liefde in staat zou zijn om hem vast te houden, was maar de vraag.

Dat was afhankelijk van veel factoren. Hij mocht dan geprotesteerd hebben, maar zodra de wittebroodsweken voorbij waren, zou Laramie voor hem haar charme verliezen. Ze huiverde als ze bedacht hoe haar leven eruit zou gaan zien als zij haar charme voor hem zou verliezen.

‘Wat is er, Hannah?’

Zijn vraag rukte haar los uit haar trieste gepeins. ‘Niets.’

Hij stond zo dicht naast haar dat ze zijn dijbeen tegen het hare voelde drukken. ‘Doe nu niet net alsof er niets aan de hand is. Ik zie het toch aan je. Wat is er?’ fluisterde hij, zijn lippen in haar hals drukkend.

‘Ik denk alleen dat je nog eens goed moet nadenken of jij je wel in Laramie wilt vestigen,’ zei ze, niet in staat om in zijn ogen te kijken. ‘New York mag dan misschien niet je favoriete stek zijn, maar daar werk je wel. Elizabeth en ik zullen daar ook gelukkig zijn. Ik ben er nog nooit geweest, maar het moet een van de opwindendste steden ter wereld zijn. Er is daar zoveel te zien en te doen en —’

‘We zullen daar af en toe wel eens op vakantie gaan,’ onderbrak hij haar, ‘maar dit wordt mijn thuis.’

Nee, mijn liefste. Frankrijk is je echte thuis. Je zegt dit alleen maar om mij een plezier te doen, snikte ze inwendig.

Voordat ze in zijn bijzijn in tranen zou uitbarsten, verontschuldigde ze zich en zei dat ze de vernevelaar moest bijvullen.

Hij probeerde het. Hij deed alles wat in zijn macht lag om haar gelukkig te maken.

Maar ze wist wie hij werkelijk was. Die wetenschap veranderde alles, want op een dag zou hij beseffen wat hij had opgegeven door met haar te trouwen.

En als dat gebeurde, zou hij weg willen. Alleen. En haar wereld zou aan diggelen vallen... onherstelbaar.

Haar enige alternatief was de ring teruggeven en definitief een einde te maken aan hun relatie. Maar hoe moest ze dat doen als ze zoveel van hem hield en zich het leven zonder hem niet eens meer kon voorstellen?





Hoofdstuk 6





Lieve Lisa

Ik stuur je deze brief vanuit St. Paul de Vence in Frankrijk, voor het geval jij je afvraagt waar ik op dit moment ben. Ik ga trouwen met de man van mijn dromen en Elizabeth krijgt een vader.





Hannah had besloten nog niets over de adoptie te vertellen. Dat zou wel komen als Lisa en zij elkaar in het kantoor van de advocaat zouden ontmoeten.





Ik heb je nog niet eerder iets over Dominic verteld, omdat ik weliswaar hoopte, maar nooit had durven geloven dat hij mij ten huwelijk zou vragen. Nadat hij dat deed, is alles zo snel gegaan dat ik het gevoel heb dat ik in een droom leef.

We hebben elkaar ontmoet toen hij met zijn jeep een ongeluk kreeg bij de rivier achter het museum. Zijn vrienden en hij zijn van plan om het traject voor een hogesnelheidstrein aan te leggen dat van de oostkust naar de westkust moet gaan lopen. Hij wilde toestemming om een deel van dat traject over ons land te laten lopen. Van het een kwam het ander. Het was liefde op het eerste gezicht voor Elizabeth en hem. Ik denk wel eens dat hij alleen maar met me trouwt om de vader van Elizabeth te kunnen worden.

Morgen treden we in het huwelijk tijdens een kleine besloten ceremonie in een kerkje met fresco’s uit de vijftiende eeuw. Denk je eens in... het heet Chapelle Sainte Elizabeth!