Overgave(22)

‘Dean.’

Wades stem deed hen beiden zwijgen. Dean keek naar zijn broer en zei: ‘Ik ben even bezig, man.’

Catherine kende Wade nog niet zo goed maar iedereen kon zien dat hij niet bepaald in een feeststemming was. Wat hij te zeggen had was duidelijk geen prettige boodschap.

‘Dat zie ik.’ Wade keek even naar Catherine en toen weer naar Dean. ‘Maar wij moeten even praten.’

‘Dat kan wel wachten,’ zei Dean en hij deed een stap naar Wade toe waardoor Catherine zijn gezicht niet meer kon zien.

‘Nee, dat kan niet,’ hoorde Catherine Wade zeggen met luide stem.

Ze kon zich Wades boosheid op dit moment goed voorstellen. Toen ze een zachte hand op haar schouder voelde keek Catherine opzij waarna ze in het bezorgde gezicht van haar zus keek.

‘Misschien moeten we de mannen maar even alleen laten,’ zei Gracie in haar oor.

Catherine knikte. Er was hier veel te veel testosteron naar haar smaak. Ze zou zich net door Gracie naar de andere kant van de zaal laten trekken om aan hun tafel te gaan zitten toen Dean haar stopte door een hand in haar nek te leggen. Ze keek hem vragend aan.

‘Niet te ver weg gaan,’ beval hij haar vriendelijk met een klein lachje dat zijn mondhoeken deed opkrullen. Het was het meest opwindende lachje dat Catherine ooit gezien had. Toen ze knikte liet hij haar los. Daarna volgde hij Wade naar de toiletten en Catherine kon haar ogen niet van zijn goddelijke lichaam afhouden. Er was iets wilds en ongeremds aan Dean. Dat wond haar enorm op. Ze zuchtte en realiseerde zich dat haar avond heel anders zou lopen dan ze gehoopt had.

Catherine richtte haar aandacht op Gracie. ‘Oké, wat is er aan de hand?’

‘Kom mee,’ zei Gracie en ze trok haar mee naar het tafeltje waar ze eerder aan hadden gezeten. Toen ze zaten zei ze: ‘Wade denkt dat Dean misschien verkeerde bedoelingen met jou heeft.’

Catherine rolde met haar ogen. ‘Dean vroeg of ik met hem mee naar huis kwam, als je dat bedoelt.’ Gracie sperde haar ogen wijd open. ‘Maar ik ben oud genoeg, Gracie,’ ging ze snel door. ‘Ik heb Wades toestemming toch niet nodig?’

Gracie trok een moeilijk gezicht. ‘Nee, dat is het niet. Het is alleen dat Dean duidelijk genoeg is geweest over wat hij van je vindt. Wade denkt dat hij misschien niet goed weet wat hij doet. Hij wil gewoon niet dat jou iets overkomt.’

Catherine die zonder broers of zussen was opgegroeid was niet onverdeeld gelukkig met een pseudogrotebroer die zich met haar privéleven bemoeide. ‘Als jullie bang zijn dat Dean me gebruikt, kunnen jullie daar nu mee ophouden.’

‘Nee, dat is het niet. Of misschien toch.’ Gracie hield haar handen omhoog. ‘Ik weet het niet. Dean gedraagt zich gewoon vreemd sinds jij er bent. En opeens doet hij nu alsof hij niet van je af kan blijven.’

Catherine zuchtte. ‘Ja, ik word er ook gek van, maar ik kan het wel aan. Dean houdt me niet aan het lijntje, hij is vanaf het begin eerlijk tegen me geweest.’

‘Maar je zei zelf dat hij je niet vertrouwt. Moet je dan wel iets met hem beginnen?’

Catherine hoefde geen moment na te denken over het antwoord op die vraag. ‘Nee, dat moet ik niet. Maar ik ben het zat om altijd maar de verstandigste te zijn.’

Gracie kruiste haar armen voor zich op tafel en leunde naar haar toe. ‘Hoe bedoel je?’

Ze dacht aan het overlijden van haar ouders en alle zaken die ze daarna had afgehandeld. ‘Twee maanden lang heb ik me een slag in de rondte gewerkt om alles te regelen na het overlijden van mijn ouders. Tijd voor mezelf heb ik in geen tijden gehad. Nu ben ik aan de beurt.’

Er kwam een ober naar ze toe om te vragen of ze nog iets wilden drinken. Beiden antwoordden negatief. Toen hij doorliep naar het volgende tafeltje zei Gracie: ‘Dus dit is gewoon een bevlieging tussen jou en Dean? Niets meer?’

‘Ik weet het niet.’ Jezus, wat een slap antwoord. ‘Maar daar komen we snel genoeg achter. Is het heel slecht van mij dat ik zo snel al met hem naar huis wil?’

Gracie pakte haar hand. ‘Natuurlijk niet. Ik weet alles van aantrekkingskracht op het eerste gezicht. Maar dat vertrouwen dan? Dat is toch raar?’

‘Ja natuurlijk is dat raar, maar ik ga hem gewoon keihard het tegendeel bewijzen.’ Catherine kneep in de hand van haar zus. ‘Zolang ik hier ben zal ik zijn argumenten een voor een tot de grond afbreken tot hij huilt om zijn moeder.’

Gracie lachte. ‘Nou, dan zet ik mijn geld op jou.’

Catherine wilde net nog iets gaan zeggen toen de terugkomst van Dean en Wade het einde van hun gesprek inluidde. Ze keek naar de mannen. Geen van beiden lachte maar er waren ook geen sporen van een handgemeen. ‘Alles goed?’

Er trilde een spiertje in Deans kaak. ‘Fantastisch.’