Onvoorwaardelijk(98)

‘Je had me een briefje kunnen sturen en ons beiden de verlegenheid kunnen besparen.’

‘Het spijt me. Ik kreeg van haar ook al een uitbrander dat ik het je niet had verteld. Ik wilde slechts haar gevoelens sparen.’

Kendall nam hem nauwlettend op. ‘Waren jij en zij...?’

‘Wat?’

‘Ze had het over een kind.’

‘Lieve help, nee. Ik had haar in geen jaren gezien toen ik haar in de kliniek tegenkwam, een heel eind op weg in haar zwangerschap.’

‘Ik moet zeggen dat ik dit een hoogst ongebruikelijke situatie vind.’

Daniel haalde zijn schouders op. ‘Mijn dochter had een min nodig. Juffrouw Lamb een betrekking.’

‘Weet mevrouw Taylor het?’

‘Ze weet dat ik juffrouw Lamb en haar familie ken uit de tijd in Kent.’

‘Maar niet wat je voor haar hebt gevoeld?’

‘Ik vond het niet nodig. Het is nu jaren geleden.’

‘O ja?’

‘Ja. Kendall, ik ben dol op mijn vrouw.’

‘Natuurlijk ben je dol op je vrouw. Het was niet mijn bedoeling iets onbetamelijks te suggereren. Het is de ironie van de situatie... zie je die niet in? Charlotte Lamb is bij jou in dienst, ze woont onder jouw dak, ze zoogt je kind, terwijl ze er net zo mooi uitziet als ik me uit je beschrijvingen had kunnen voorstellen...’

‘En wat bedoel je daarmee?’ vroeg Daniel met groeiende irritatie.

‘Ik zit maar een beetje hardop te denken. Ik neem aan dat de verantwoordelijke vent geen huwelijk heeft aangeboden, geen “schikking”?’

‘Nee. Hij is getrouwd.’ Daniel nam een slok. ‘Net als ik.’

‘Ja, ja. En mevrouw Taylor is heel mooi, dat geef ik toe.’ Kendall schudde zijn hoofd. ‘Ik ben een jaar ouder dan jij en ik heb geen vrouw in mijn leven, en jij hebt er twee.’

‘Ik heb geen twee vrouwen!’ Daniel hoorde de toenemende boosheid in zijn eigen stem.

‘Hoor eens, ik weet dat je een man van eer bent en zo. Altijd geweest. Maar je weet, Daniel, dat die dingen voorkomen. Het is tegenwoordig haast respectabel om een mooie dame in zulke omstandigheden te steunen. Hoewel ik veronderstel dat het woord dame nogal losjes van toepassing is.’

‘Richard, je weet niet waar je over praat. Ik ben Lizette altijd trouw geweest en zal haar altijd trouw blijven. Ik heb een gelofte afgelegd. Een heilige gelofte. En, nou ja, al had ik dat niet, ik ben dol op mijn vrouw!’

‘Ja, zoiets zei je al.’

Daniel wendde zich af, hij stond op het punt die man het huis uit te sturen. Hij dwong zich zijn tot vuisten gebalde handen te ontspannen door ze plat tegen zijn broekspijpen te leggen en haalde een paar keer diep adem.

‘Neem me niet kwalijk,’ zei Kendall. ‘Ik ben mijn boekje te buiten gegaan. Je bent niet de enige die zichzelf in sociaal opzicht te schande maakt, dat zie je maar.’ Kendall zuchtte. ‘Ik laat mezelf wel uit. Bedank mevrouw Taylor nogmaals voor de voortreffelijke maaltijd.’

Daniel knikte stijfjes zonder om te kijken.

Later, toen ze zich klaarmaakten om naar bed te gaan, glimlachte Lizette naar zichzelf in de kaptafelspiegel en schudde haar haren los.

‘Je vriend kon de hele avond zijn ogen amper van me afhouden.’

‘Dat is me opgevallen.’

Ze keek naar hem. ‘Jou doet het blijkbaar niets.’

‘Lieve. Je weet dat ik je bijzonder mooi vind.’

‘Dat zeg je.’

‘Geloof je me niet?’

‘Je bewijst je woorden niet. Ik voel niet dat je me begerenswaardig of onweerstaanbaar vindt. Noch begrijp ik waarom je me wilt weerstaan.’

‘Alleen uit consideratie met je... gezondheid.’

‘Tenzij,’ vervolgde ze alsof ze hem niet had gehoord, ‘een andere vrouw je aandacht heeft getrokken?’

‘Natuurlijk niet, Lizette. Je weet wel beter. Je bent mijn enige geliefde.’

Ze kwam dicht bij hem staan. ‘Maar we leven niet als geliefden. Ik moet voelen dat je me begeert. Ik moet jou voelen...’

Ze drukte zich tegen hem aan, haar adem heet in zijn hals. Hij kon onmogelijk langer weerstand bieden.



Daniel zat in de studeerkamer in het vakantiehuis, vouwde de brief weer open en legde hem op het bureau. Hij zette zijn bril af en wreef in zijn ogen. Vervolgens deed hij hem weer op en zag Charlotte langs zijn deur lopen.

‘Juffrouw Lamb? Kan ik u even spreken?’

‘Natuurlijk.’ Ze kwam de studeerkamer binnen en bleef voor het bureau staan. ‘Wat is er?’

‘Ik heb een brief gekregen van Charles Harris.’

‘Ja?’ Er stond bezorgdheid op haar gezicht te lezen.

‘Met uw... met de familie is alles goed. Hij schreef om ons te vertellen dat hij Sally Mitchell heeft moeten ontslaan.’

‘Ontslaan? Waarom?’