Onbewaakt ogenblik(203)
‘Maar waarom wilde je van identiteit wisselen?’
‘Omdat ik er daardoor zeker van kon zijn dat iedereen dacht dat ik ergens anders was terwijl ik met dit plan bezig was. Anders zou er misschien wel eens iemand in mijn verleden kunnen gaan wroeten.’ Morse rekte zijn armen uit. ‘Denk er eens over na. Verscheidene mensen die bij die hele toestand rond Clyde Ritter een belangrijke rol hebben gespeeld en die allemaal samen worden gebracht op zo’n buitengewoon grootschalig decor als dit? Het was onontkoombaar dat er mensen aan mij zouden gaan denken. In een inrichting zitten was nog beter dan dood zijn. Hun dood kunnen mensen in scène zetten, maar ik had er alle vertrouwen in dat niemand zou ontdekken dat ík Peter had laten opnemen en niet omgekeerd.’ Morse glimlachte. ‘En als je dan toch iets doet, waarom dan niet met stijl?’
King schudde het hoofd. Hij had besloten zo veel mogelijk tijd te winnen door Morse aan de praat te houden. Het was duidelijk dat de man graag in geuren en kleuren over zijn grote plan wilde vertellen en King kon die extra tijd goed gebruiken om een strategie uit te werken. ‘Ik zou het anders aangepakt hebben. Ik had hem eerst laten opnemen en hem dan vermoord. Op die manier was je er zeker van geweest dat iedereen zou denken dat je dood was.’
‘Een natuurlijke dood was prima geweest, maar moord zou tot een lijkschouwing kunnen leiden en als zijn oude gebitsfoto’s en zijn medische dossier erbij gehaald werden, zou daaruit kunnen blijken dat Peter mij niet was. En bovendien leken we sterk op elkaar en waren de andere details die ik had bedacht overtuigend genoeg. Als het om details gaat, ben ik geniaal. Neem deze zaal nou, die is voorzien van geluidwerende wanden. Waarom die moeite nemen in een volkomen verlaten hotel? Omdat je het maar nooit weet met geluid: het plant zich voort op vreemde en onvoorspelbare manieren en ik kan nu echt niet onverwacht gestoord worden. Dat zou de hele voorstelling bederven en ik heb mijn toeschouwers nog nooit teleurgesteld. Bovendien vind ik het prettig om de dingen met een zekere flair te doen. Zoals dat briefje waar je het net over had. Ik had het ook gewoon bij je in de bus kunnen gooien, maar een lijk dat aan de deur hangt, dat heeft toch klasse? Zo doe ik dat nou eenmaal.’
‘Maar waarom heb je Bob Scott hierbij betrokken? Zoals je al zei: niemand zou jou verdacht hebben.’
‘Denk eens na, agent King. Denk nou eens ná! Elk drama heeft een schurk nodig en bovendien heeft agent Scott me in de tijd dat ik voor Ritter werkte nooit het verschuldigde respect betoond. Dat heeft hij moeten bezuren.’
‘Oké, dus je hebt de hersenen van je broer helemaal naar de filistijnen geholpen met enorme hoeveelheden drugs, zijn gezicht verminkt om hem wat minder herkenbaar te maken, en hem vetgemest terwijl jijzelf juist een vermageringskuur bent gaan doen, en toen je ook nog eens naar Ohio was verhuisd, waar niemand jullie kende, ben je met hem van identiteit gewisseld. Je hebt er echt enorm veel werk van gemaakt. Net als bij de verkiezingscampagne van Clyde Ritter.’
‘Clyde Ritter was niet meer dan een middel tot een doel.’
‘Juist. Dit had niets met Clyde Ritter te maken en alles met Arnold Ramsey. Hij had iets wat jij wilde, iets wat je zo graag wilde hebben, dat je hem zijn dood tegemoet hebt laten gaan om het in handen te krijgen.’
‘Ik heb hem een gunst verleend. Ik wist dat Arnold een enorme hekel had aan Ritter. Zijn geliefde echtgenote had hem verlaten. Zijn academische loopbaan was al een hele tijd over zijn hoogtepunt heen. Hij zat echt op het dieptepunt van zijn leven en hij was rijp voor het aanbod dat ik hem heb gedaan. Ik heb hem in staat gesteld om zijn verleden als linkse actievoerder te laten herleven. Door mijn toedoen is hij de geschiedenis ingegaan als de moordenaar van een weerzinwekkende, van elk moreel besef gespeende politicus. Arnold Ritter is een onsterfelijke martelaar geworden. Prachtig toch?’
‘En jij ging er met de echte hoofdprijs vandoor. De hoofdprijs die je dertig jaar geleden bijna te pakken hebt gekregen, toen je hebt geprobeerd Ramsey te laten opdraaien voor de moord op een lid van de Nationale Garde. Maar die poging is daarna toch nog mislukt, en dat gold ook voor de aanslag op Ritter. Arnold was dan wel verdwenen, maar toch zou je niet winnen.’