Onbewaakt ogenblik(160)

                 ‘Als Jorst daar is geweest, dan moet hij er toch als een haas vandoor zijn gegaan voordat er een kordon rondom het hotel werd gelegd. Dat is de enige manier waarop hij Regina en Kate zo snel had kunnen bereiken.’

                 ‘Denk je dat hij toegeeft dat hij in het hotel is geweest?’

                 ‘Daar komen we straks wel achter, want dat ga ik hem vragen. En ik wil hem ook graag eens aan de tand voelen over Regina Ramsey.’

                 ‘Denk je dat hij ons verteld zou hebben dat ze wilden gaan trouwen als we hem dat hadden gevraagd?’

                 ‘Niet als hij niet wilde dat wij dat te weten kwamen. En dat vind ik nog veel verdachter.’ King keek Michelle aan. ‘Ben je gewapend?’

                 ‘Een pistool en mijn badge. Hoezo?’

                 ‘Gewoon een vraag. Zouden de mensen hier in de buurt hun voordeur op slot doen?’

                 ‘Je bent toch niet van plan om naar binnen te gaan? Dat is inbraak.’

                 ‘Niet als je gewoon het huis binnen kunt lopen.’

                 ‘Ach, je meent het. Waar heb jij rechten gestudeerd?’

                 ‘Ik zeg alleen maar dat het leuk zou zijn om daar eens een kijkje te nemen zonder dat Jorst erbij is.’

                 ‘Maar hij kan best thuis zijn. Misschien doet hij wel een dutje. Of hij komt terug terwijl we binnen zijn.’

                 ‘Niet wij. Alleen ik. Jij bent een agent van politie en hebt gezworen je aan de wet te houden.’

                 ‘Jij bent een advocaat. Hier in Amerika maakt dat je in zekere zin een rechtbankmedewerker.’

                 ‘Ja, maar wij advocaten kunnen ons altijd wel om zo’n technische moeilijkheid heen werken. Dat is onze specialiteit. Je kijkt toch wel eens televisie?’ Hij liep terug naar de auto en haalde zijn zaklantaarn tevoorschijn. Toen hij weer terug was, pakte Michelle hem bij de arm. ‘Sean, dit kán niet. Stel dat de buren je zien en de politie bellen?’

                 ‘Dan zeggen we dat we dachten dat we iemand om hulp hoorden roepen.’

                 ‘Dat is wel een héél stomme uitvlucht.’

                 King was inmiddels al naar de achterdeur gelopen en morrelde aan de deurklink. ‘Verdomme!’

                 Michelle slaakte een zucht van opluchting. ‘Hij zit op slot? Godzijdank!’

                 Met een ondeugende blik op zijn gezicht duwde King de deur open. ‘Geintje. Ik ben zo weer terug. Jij gaat op de uitkijk staan.’

                 ‘Sean, niet d…’

                 Hij was al naar binnen gestapt voordat ze haar zin kon afmaken. Terwijl het zuur aan haar maagwand knaagde, begon Michelle wat voor het huis heen en weer te slenteren, met haar handen in haar zakken, alsof ze zich helemaal nergens druk om maakte. Ze probeerde zelfs te fluiten, maar merkte dat haar lippen daar door haar plotselinge angst te droog voor waren.

                 ‘Verdomme, Sean King, wat ben je toch een mafkees,’ mompelde ze.

                 De achterdeur bleek rechtstreeks uit te komen in de keuken. Toen hij met zijn zaklantaarn om zich heen scheen, zag hij dat het maar een klein keukentje was en dat het niet veel gebruikt leek. Jorst was meer iemand die buiten de deur ging eten. Hij liep een keurige, maar wel heel spaarzaam ingerichte woonkamer binnen. Er stonden grote boekenkasten langs de wanden en het was geen verrassing dat die vol stonden met werken van Goethe, Francis Bacon, John Locke en de onder politicologen altijd populaire Macchiavelli.