Onbewaakt ogenblik(154)

                 Kates ogen waren roodomrand en opgezwollen en haar manier van doen was ingetogen, misschien zelfs een beetje schuw. Ze keek verbaasd op toen King haar een paar rietjes toeschoof.

                 ‘Ga maar wat rechte hoeken leggen. Dat werkt rustgevend.’

                 De blik in Kates ogen werd zachter en ze nam de rietjes aan. ‘Dat doe ik al vanaf dat ik klein was. Het is in elk geval beter dan een sigaret opsteken.’

                 ‘Je had ons iets belangrijks te vertellen,’ zei Michelle.

                 Kate keek om zich heen. Degene die het dichtste bij hen zat, was iemand die een boek voor zich had liggen en druk zat te schrijven. Het was duidelijk een student die binnenkort een werkstuk moest inleveren.

                 ‘Het gaat over het bezoek dat mijn vader die nacht heeft gehad,’ zei ze met zachte stem. En met een blik op King voegde ze daaraan toe: ‘Daar heb ik het al met Michelle over gehad.’

                 ‘Dat weet ik,’ zei hij. ‘Ze heeft het me verteld.’

                 ‘Nou, er was nog iets wat ik hem toen heb horen zeggen. Dat had ik jullie misschien al eerder moeten vertellen, maar ik dacht echt dat ik het verkeerd verstaan moest hebben. Maar misschien heb ik het wél goed gehoord.’

                 ‘Wat was dat dan?’ vroeg King gretig.

                 ‘Een naam. Een naam die ik herkende.’

                 King en Michelle wisselden een blik van verstandhouding.

                 ‘Waarom heb je ons dat niet eerder verteld?’ vroeg Michelle.

                 ‘Zoals ik al zei, omdat ik niet kon geloven dat ik het goed had verstaan.’

                 ‘Maar nu denk je er anders over,’ zei King. ‘Waarom?’

                 ‘Toen jullie weg waren ben ik over een heleboel dingen gaan nadenken, dingen uit het verleden. Maar ik kan nog steeds niet geloven dat hij hier op welke manier dan ook bij betrokken is geweest.’

                 ‘Hij?’ zei King. ‘Wiens naam was het dan?’

                 Kate ademde diep in. Het viel King op dat ze nu knopen in de rietjes aan het leggen was.

                 ‘De naam die ik die man heb horen noemen, was “Thornton Jorst”.’

                 King en Michelle wierpen elkaar opnieuw een veelbetekenende blik toe.

                 ‘Weet je zeker,’ vroeg Michelle, ‘dat je hem “Thornton Jorst” hebt horen zeggen?’

                 ‘Niet 100 procent zeker, nee, maar wat had het anders kunnen zijn? Het klinkt bepaald niet als “John Smith” en het leek in elk geval behoorlijk op “Thornton Jorst”.’

                 ‘Hoe reageerde je vader daarop?’

                 ‘Dat kon ik niet goed verstaan. Maar het klonk alsof hij zei dat het riskant was, heel riskant voor hen allebei.’

                 King liet dat tot zich doordringen. ‘Dus die andere man was iemand anders dan Thornton Jorst, maar ze hadden het wel óver hem.’ Hij legde even zijn hand op Kates schouder. ‘Vertel ons eens iets over de relatie tussen Thornton en je vader.’

                 ‘Ze waren zowel vrienden als collega’s.’