Niet alles is liefde(88)

Ze had niet gedacht dat het mogelijk was, maar die avond, toen ze over de tafel naar hem keek terwijl hij kalfsvlees met saliemarinade at, raakte ze nog verliefder op hem. ‘Misschien is het een verrassing voor je, maar ik heb inderdaad mannelijke lezers. Ze schrijven me voortdurend.’ Ze glimlachte. ‘Natuurlijk zitten ze allemaal gevangen voor misdaden die ze niet hebben begaan.’

Hij pauzeerde boven zijn kalfsvlees en keek naar haar. ‘Ik hoop niet dat je ze terugschrijft.’

‘Nee.’ Misschien hield hij niet van haar, maar hij was hier, bij haar, en wie weet wat hij volgende week of volgende maand zou voelen.



De volgende keer dat Sebastian naar Boise kwam, was hij op weg naar huis van een skivakantie in Park City, Utah, waar hij met een paar van zijn vrienden uit de journalistiek was geweest. Zijn laatste bezoek was drie weken geleden geweest, en hij was van plan om een paar dagen bij Leo te logeren en te gaan vissen bij Strike Dam, waar volgens zijn vader regenboogforellen van een halve meter uit het water werden gehaald. Binnen een paar uur nadat hij was aangekomen, belde hij Clare en pikte haar op bij haar huis. Sebastian haatte winkelen meer dan enige man die ze ooit had gekend, en hij haalde haar met zijn mooie praatjes over om mee te gaan naar het winkelcentrum. Leo’s rug speelde op en ze gingen op zoek naar een massageapparaat. Sebastian hoopte dat zijn vader zich de volgende ochtend dan goed genoeg zou voelen voor het ritje naar de dam.

Vanwege de verandering in plannen besloot Sebastian om die avond te ontspannen met Clare en naar vechtfilms te kijken, zoute popcorn te eten en bier te drinken. Ze werden het eens over de film en de popcorn. Clare was meer een wijndrinker en hield van vrouwenfilms, maar hij had beloofd dat zij de volgende keer de film mocht uitkiezen.

‘Wat was vroeger jouw favoriete film?’ vroeg Clare terwijl ze Brookstone in liepen.

‘Sjakie en de chocoladefabriek,’ zei hij zonder aarzeling.

‘Sjakie en de chocoladefabriek!’ Clare bleef naast een uitstalling met ergonomische kussens staan. ‘Ik haatte Sjakie en de chocoladefabriek.’

Hij keek over zijn schouder naar haar. ‘Hoe kan een kind Sjakie en de chocoladefabriek nou haten?’

Ze liepen verder de winkel in, langs een stel met een tweeling in een dubbele kinderwagen. ‘Heb je je nooit afgevraagd waarom opa Joe niet uit bed wilde komen tot Sjakie met de gouden wikkel thuiskwam?’ vroeg Clare.

‘Nee.’

Ze stopten bij een uitstalling massageapparaten. ‘Hij heeft daar jarenlang met de andere grootouders gelegen terwijl Sjakies moeder werkte om ze te onderhouden.’ Ze pakte een massageapparaat ter grootte van een pen en legde het weer terug. ‘Toen kreeg Sjakie de wikkel en poef, opa Joe was op wonderbaarlijke wijze genezen. Hij begon rond te dansen en kwiek en energiek naar de chocoladefabriek te lopen.’

‘Ik heb al eens gezegd dat je overal te veel over nadenkt,’ zei Sebastian terwijl hij een massageapparaat met een bolle blauwe kop pakte. ‘Zoals de meeste kinderen dacht ik alleen aan al die chocolade.’ Hij grinnikte en hield het massageapparaat omhoog. ‘Waar doet deze je aan denken?’

‘Ik zou het niet weten,’ loog ze terwijl ze het uit zijn handen pakte. In plaats daarvan pakte ze er een met een grote rechthoekige kop die nergens anders mee verward kon worden.

‘Wat was jouw favoriete film?’ vroeg hij terwijl hij het apparaat aanzette en ermee over de rug van haar roze fleecejack wreef.

‘Ahh.’ Ze huiverde en haar stem haperde een beetje terwijl ze verderging. ‘Ik had er verschillende. Toen ik klein was, was mijn favoriete film Assepoester. De oude televisieversie van Rodgers en Hammerstein. Toen ik op de middelbare school zat, waren het Pretty in Pink en Sixteen Candles.’

‘Pretty in Pink? Dat is toch een van die Molly Ringwald-films?’

‘Vertel me niet dat je die nooit hebt gezien!’

‘Jezus, nee.’ Hij zette het apparaat uit en pakte een massageriem. ‘Ik ben een man. Ik kijk niet naar dat soort films als er niets interessants te zien is.’

‘Seks dus.’

Hij grijnsde. ‘Of in elk geval een beetje rotzooien.’

Ze lachte en draaide zich naar een massagestoel. Haar lach stierf weg en ze trok geschrokken haar wenkbrauwen op toen ze ineens oog in oog met haar verleden stond.

‘Hallo, Clare.’

‘Lonny.’ Hij was net zo knap en verzorgd als ze in haar herinnering had. Naast hem stond een blondine die ongeveer even groot was als hij.

‘Hoe is het met je?’ vroeg hij.

‘Goed.’ En dat was ook zo. Nu ze hem weer zag, voelde ze niets. Geen bonkend hard of moorddadige woede.

‘Dit is mijn verloofde Beth. Beth, dit is Clare.’