Moord op afspraak(62)

‘Ja. Ik wist niet hoe ik hem moest uitschrijven. Denk je dat “nalatenschap van Erin Kelley” volstaat?’

Nalatenschap van Erin Kelley. Al die jaren had Erin het opgewekt gedaan, zonder de dingen die de meesten van hun vrienden als essentieel beschouwden. Zo trots dat ze haar vader kon laten verzorgen in een particulier verpleeghuis. Op de drempel van het grote succes. Darcy slikte een brok in haar keel weg en zei: ‘Dat is voldoende.’

Ze keek naar de cheque. Zeventienduizend en vijfhonderd dollar voor de nalatenschap van Erin Kelley, af te schrijven van de Chase Manhattan Bank en ondertekend door Jay Charles Stratton.





14

Dinsdag, 5 maart

Op dinsdagmorgen betrad agent d’Ambrosio de Sheridan Galerie en keek vluchtig om zich heen voordat hij naar boven, naar het kantoor van Chris Sheridan, werd gebracht. Het meubilair deed hem denken aan het interieur van Nona’s zitkamer. Vreemd. Een van de dingen die altijd op zijn verlanglijstje had gestaan, was het volgen van cursussen in kunstgeschiedenis en antieke meubels. Het FBI-programma Kunstroof had zijn belangstelling op dat gebied alleen nog maar aangewakkerd. Ondertussen, dacht Vince terwijl hij een secretaresse volgde door de gang, heb ik leren leven met Alice’ fouten. In de tijd van de echtscheiding had hij er genoeg van gekregen om een eerlijke behandeling van haar te verwachten. ‘Neem wat je wilt, als dat zo belangrijk voor je is,’ had hij haar gezegd.

Daar had ze hem zonder meer aan gehouden.

Sheridan zat te telefoneren. Hij glimlachte en gebaarde Vince te gaan zitten. Zonder blijk te geven van zijn belangstelling, luisterde Vince naar het gesprek. Het ging over een collectie die buitensporig hoog was getaxeerd.

Sheridan zei: ‘Zeg tegen lord Kilman dat ze hem dat bedrag wel kunnen beloven, maar het niet waar kunnen maken. We willen graag een redelijk aanvangsbod doen. De markt is niet zo goed als een paar jaar geleden, maar is hij bereid nog eens drie tot vijf jaar te wachten? Als hij daarentegen goed over onze prijsopgaven nadenkt, zal hij beseffen dat veel van de stukken die hij vrij recent aankocht hem nog steeds een aanzienlijke winst opleveren.’

Zelfverzekerd, goed geïnformeerd, natuurlijke hartelijkheid − zo had Vince Chris Sheridan vorige week in Darien beoordeeld. Sheridan droeg toen een sportshirt en een windjack. Vandaag was hij gekleed in een donkergrijs kostuum en een wit overhemd met een rood met grijze stropdas. Een echte zakenman. Chris hing op en reikte over het bureau om handen te schudden. Vince verontschuldigde zich voor zijn min of meer onverwachte bezoek en kwam onmiddellijk ter zake. ‘Toen ik u vorige week sprak, was ik er bijna van overtuigd dat Erin Kelleys dood een imitatiemoord was als gevolg van de televisie-uitzending over uw zuster in Waargebeurde misdrijven. Nu ben ik daar niet meer zo zeker van.’ Hij vertelde hem over Claire Barnes en het postpakket dat bij haar ouders was bezorgd.

Chris luisterde aandachtig. ‘Alweer een.’

Het kwam Vince voor dat in die twee woorden alle resterende pijn over de moord op zijn zuster lag.

‘Kan ik ergens mee helpen?’ vroeg Chris.

‘Ik weet het niet,’ antwoordde Vince eerlijk. ‘Degene die uw zuster heeft vermoord, moet haar hebben gekend. De bijpassende schoenmaat kan geen toeval zijn. We hebben drie mogelijkheden. Dezelfde moordenaar is in al die jaren doorgegaan met het doden van jonge vrouwen. Dezelfde moordenaar heeft zijn activiteiten gestaakt en is een aantal jaren geleden weer begonnen. De derde mogelijkheid is dat Nans moordenaar zijn werkwijze heeft toevertrouwd aan een ander, die besloot het over te nemen. Het laatste is het minst waarschijnlijk.’

‘Dus u gaat proberen verband te leggen tussen iemand die Nan kende en iemand die deze andere vrouwen kende?’

‘Precies. Hoewel er in het geval van Erin Kelley, vanwege de vermiste diamanten, nog een mogelijkheid bestaat dat we met een andere dader te maken hebben. Daarom willen we beide wegen verkennen. Ik ben hier om te proberen één persoon in verband te brengen met Nan, Erin Kelley en Claire Barnes.’

‘Iemand die mijn zuster vijftien jaar geleden heeft gekend en onlangs met deze vrouwen in contact kwam via advertenties?’

‘Zo is het. Darcy Scott was Erins beste vriendin. Ze beantwoordden die advertenties alleen omdat een vriendin van hen, een televisieproducer, bezig is met een documentaire en hun hulp vroeg bij de research. Darcy ging voor een maand de stad uit. Ze gaf Erin een voorbeeld van de brief die ze verzond, en een aantal foto’s. We weten dat Erin sommige van die advertenties voor hen beiden beantwoordde. Darcy Scott hoopt dat de moordenaar van Erin contact met haar zal zoeken.’

Chris fronste zijn wenkbrauwen. ‘Bedoelt u dat u toestaat dat een jonge vrouw zich opwerpt als potentieel slachtoffer?’ Vince stak zijn hand op als om die suggestie weg te wuiven. ‘U kent Darcy Scott niet. Ik sta niets toe. Ze wil het zelf. Ik moet haar alleen nageven dat ze al een aantal vrij interessante figuren heeft ontmoet en met informatie is gekomen die nuttig zou kunnen zijn.’