Moord op afspraak(47)

Ze kregen een uitstekend plaatsje aan een tafel met onbelemmerd zicht op de ingang. Michael Nash moest wel een regelmatige en gewaardeerde gast van Le Cirque zijn.

‘Iets drinken? Wijn?’

‘Witte wijn graag. En een glas water.’

Hij bestelde een fles Pellegrino bij de chardonnay en glimlachte toen. ‘Nu we voorlopig het meest noodzakelijke hebben geregeld, zoals een oude vriend dat zei... Het is fijn om kennis met je te maken, Darcy.’

In het volgende halfuur merkte Darcy dat hij het gesprek opzettelijk van Erin af leidde. Pas nadat ze van haar wijn had gedronken en aan een broodje begon te knabbelen, zei hij: ‘Taak volbracht. Ik geloof dat je je eindelijk veilig begint te voelen.’

Darcy staarde hem aan. ‘Wat bedoel je?’

‘Ik bedoel dat ik je nauwlettend heb gadegeslagen. Ik zag hoe gejaagd je binnenkwam. Aan alles was te zien dat je intens gespannen was. Wat is er gebeurd?’

‘Niets. Ik zou eigenlijk graag over Erin praten.’

‘Ik ook, maar Darcy...’ Hij zweeg. ‘Ik kan er niet aan ontkomen om te doen wat ik de hele dag doe... Ik ben psychiater.’ Zijn glimlach was verontschuldigend.

Eindelijk voelde ze dat ze zich begon te ontspannen. ‘Ik ben degene die zich zou moeten verontschuldigen. Je hebt volkomen gelijk. Ik was inderdaad nogal gespannen toen ik hier kwam.’ Ze vertelde hem over Parker.

Hij luisterde aandachtig, met zijn hoofd iets opzij. ‘Je gaat deze man natuurlijk aangeven· bij de politie.’

‘Bij de FBI, om precies te zijn.’

‘Vincent d’Ambrosio? Zoals ik al zei toen je me belde, heeft hij me dinsdag opgezocht in mijn praktijk. Jammer genoeg kon ik hem maar heel weinig vertellen. Een paar weken geleden ben ik met Erin ergens iets gaan drinken. Vanaf het eerste moment had ik het gevoel dat het voor een vrouw als zij niet nodig was om op contactadvertenties te schrijven. Ik confronteerde haar daarmee en ze vertelde me over het programma dat haar vriendin aan het voorbereiden is. Ze noemde jou ook. Ze zei dat haar hartsvriendin samen met haar advertenties beantwoordde.’ Darcy knikte, hopende dat er geen tranen in haar ogen zouden komen.

‘Het is niet mijn gewoonte om uit te leggen dat ik deze weg bewandel vanwege een boek dat ik aan het schrijven ben, maar ik vertelde dat wel aan Erin. We wisselden een aantal ervaringen uit over onze diverse afspraakjes. Ik heb geprobeerd me te herinneren wat ze allemaal zei, maar ze had geen namen genoemd en het waren komische verhalen. Ik had in geen geval de indruk dat ze door iemand werd lastiggevallen.’

‘Ze noemde ze altijd “intieme ontmoetingen van de ergste soort”.’

Nash lachte. ‘Dat vertelde ze me, ja. Ik vroeg haar of we binnenkort eens samen uit eten konden gaan, en daarin stemde ze toe. Ik wilde eerst proberen mijn boek te voltooien en zij was bezig de laatste hand te leggen aan een door haar ontworpen halssnoer. Ik zei dat ik haar nog zou bellen. Toen ik dat deed, werd er niet opgenomen. Van Vincent d’Ambrosio heb ik begrepen dat het al te laat was.’

‘Dat was de avond waarop ze dacht een zekere Charles North te ontmoeten. Hij is weliswaar niet komen opdagen, maar ik denk nog steeds dat haar dood te maken heeft met een contactadvertentie waarop ze had gereageerd.’

‘Als je dat denkt, waarom beantwoord je dan nu nog dergelijke advertenties?’

‘Omdat ik van plan ben die man te vinden.’

Hij keek bezorgd, maar gaf geen commentaar. Ze bekeken het menu en kozen beiden voor de Dover-tong.

Tijdens de maaltijd leek Nash met opzet haar gedachten af te leiden van Erins dood. Hij vertelde haar over zichzelf. ‘Mijn vader verdiende zijn geld met plastic. Dat befaamde verhaal van The Graduate bracht hij letterlijk in praktijk. Vervolgens kocht hij een nogal opzichtig barokhuis in Bridgewater. Hij was een fijn en fatsoenlijk mens. Telkens wanneer ik me afvraag waarom we met z’n drieën tweeëntwintig kamers moesten hebben, herinner ik me hoe heerlijk hij het vond om daarmee te pronken.’

Hij sprak kort over zijn scheiding. ‘Ik trouwde een week nadat ik was afgestudeerd. Een gruwelijke vergissing, voor ons allebei. Het ging niet om financiële problemen, maar de medicijnenstudie is een lange, moeilijke weg, vooral wanneer er een studie psychoanalyse op volgt. We hadden geen tijd voor elkaar. Na vier jaar had ze er genoeg van. Sheryl woont nu in Chicago en heeft drie kinderen.’

Het was Darcy’s beurt. Angstvallig omzeilde ze de namen van haar beroemde ouders, waarna ze vlug overging op haar vertrek bij het reclamebureau en de start van haar bedrijf in betaalbare binnenhuisarchitectuur. ‘Iemand zei eens tegen me dat ik een nieuwe variant op Stiefbeen en Zoon ben. Ik geloof dat dit waar is, maar ik vind het heerlijk.’ Ze dacht aan de kamer die ze aan het inrichten was voor het herstellende zestienjarige meisje.