Laat In De Nacht(42)

Ze keek hem aan met een wanhoop die niet helemaal was geveinsd. Ze kreunde smekend.

'Moet je naar de wc?'

Ze knikte.

'Goed. Maar je moet me beloven dat je niet zult proberen te ontsnappen. Je zou jezelf alleen maar pijn doen, en ik wil je geen pijn doen.'

Dat beloof ik, zei ze achter de afschuwelijke tape.

Hij maakte eerst haar voeten los. Ze was van plan om, zodra ze vrij waren, te gaan schoppen en met hem te vechten, maar tot haar schrik ontdekte ze dat haar ledematen rubberachtig aanvoelden. Haar benen weigerden te bewegen, en toen ze dat wel deden, waren hun bewegingen traag.

Hij maakte haar handen los, tilde haar daarna op in zijn armen en droeg haar naar de wc. Hij zette haar neer naast de toiletpot, tilde het deksel op en liet haar voorzichtig op de wc-bril zakken.

Ze greep naar de tape die haar mond bedekte.

'Haal maar weg,' zei hij zacht tegen haar. 'Maar als je schreeuwt, zul je er spijt van krijgen.'

Ze geloofde hem. Het deed pijn om de tape te verwijderen, maar toen dat gebeurd was, zoog ze gretig lucht in haar longen. 'Mag ik alsjeblieft wat water?' vroeg ze met schorre stem.

'Eerst dit afmaken.'

Hij maakte geen aanstalten om te vertrekken en tot haar schande vulden haar ogen zich met tranen. 'Ga weg en sluit de deur.'

Hij keek haar ongeduldig aan, met gefronste wenkbrauwen. 'O, alsjeblieft, zeg. Deze plotselinge preutsheid is absurd. Schiet op voor ik me bedenk en je opnieuw dwing in bed te plassen.'

Toen ze klaar was, vroeg ze nogmaals om water.

'Zeker, Janey. Zodra je je bed verschoont. Je hebt het vies achtergelaten. Heel erg vies.'

Ze stierf van de dorst, dus verwisselde ze onderdanig het natte laken voor een schoon. Op het moment dat ze het werk naar zijn tevredenheid had verricht, was ze uitgeput. Het koude zweet brak haar uit.

Hij liet haar in de leunstoel zitten waar hij haar in de gaten kon houden terwijl hij de keuken inliep en een plastic fles water openmaakte. Ze had op een glas gehoopt. Ze had het kunnen breken en een glasscherf in zijn keel duwen. Als ze daar de kracht voor had gehad. Ze was abnormaal zwak, zelfs voor iemand die uren in bed had gelegen. Had hij haar gisteravond gedrogeerd? En deed hij dat nu wéér? Had hij iets in haar water gedaan?

Eigenlijk kon het haar niets schelen. Ze had zó'n dorst, dat ze het water gulzig opdronk.

'Heb je honger?'

'Ja.'

Hij maakte een pittige kaassandwich en voerde haar daarna met kleine beetjes tegelijk. Ze overwoog in zijn vingers te bijten, maar dan had hij nog steeds zijn andere hand vrij. Ze was de klap niet vergeten die haar zicht had vertroebeld en haar oren had doen tuiten, en ze wilde niet nóg een mep uitlokken.

Het zou haar grote voldoening geven als ze hem pijn deed, al was het maar heel even. Ze zou het heerlijk vinden om haar tanden in zijn vlees te zetten, zijn bloed te laten vloeien. Maar in haar huidige toestand zou het onmogelijk zijn om daarna een succesvolle poging te doen hem te overweldigen. De voldoening die ze erin zou vinden, zou te kort zijn en haar duur komen te staan. Tot ze meer kon doen dan hem boos en wraakzuchtig te maken, kon ze het beste haar krachten sparen en proberen een waterdicht ontsnappingsplan te bedenken.

Toen ze de sandwich ophad, zei hij: 'Ik hou ervan als je zo bent, Janey.' Hij streek over haar hoofd en kamde met zijn vingers de klitten uit haar haar. 'Je onderdanigheid is heel opwindend.' Hij raakte vluchtig haar tepels aan. 'Het maakt je zo begeerlijk.'

Hij wendde zich af, net lang genoeg om zijn fototoestel te pakken. Die rotcamera had haar zo geboeid en haar doen denken dat hij bijzonder was. Een bijzondere perverseling, leek het. Nu vond ze het afschuwelijk om dat ding te zien. Ze zou er het liefst mee in zijn gezicht willen rammen tot zowel zijn jukbeenderen als de camera waren gebroken.

Maar ze was te bang om zich te verzetten toen hij een reeks obscene foto's van haar wilde maken. Ze overwoog te bidden en te smeken, hem geld te beloven, te zweren dat ze het tegen niemand zou zeggen. Als hij haar maar vrijliet. Maar misschien zou ze een betere onderhandelingspositie hebben als ze hem nog één keer gehoorzaamde.

Ze ging dus op het bed liggen en deed precies wat hij haar opdroeg. Toen hij klaar was, had ze niet eens meer de kracht om haar hoofd op te tillen. Hij had haar gedrogeerd. Daar was ze nu zeker van.

Ze keek doodsbang toe terwijl hij de la van het nachtkastje opentrok en er een rol tape uithaalde. 'Nee,' jammerde ze. 'Alsjeblieft.'

'Ik vind het vreselijk dit te moeten doen, Janey, maar je bent een hoer. Je liefde is niet zuiver. Je bent niet eerlijk. Ik kan er zelfs niet op vertrouwen dat je je koest houdt.'

'Ik zal stil zijn. Dat beloof ik.'

Meer liet hij haar niet zeggen voordat hij een strook tape over haar mond plakte. Deze keer gebruikte hij de tape ook om haar polsen en enkels aan het ledikant vast te maken, zó stevig dat er absoluut geen beweging in was te krijgen.