Laat In De Nacht(15)

'Ik wil dat je me losmaakt.'

'Je hebt je bewogen en daardoor is de belichting verknald,' siste hij.

'Je kunt de pot op met je belichting. Ik ga!'

Ze had profijt van de tijd dat ze cheerleader was geweest. Ze sprong van het bed met ongelooflijk veel kracht en behendigheid, maar ze kwam niet ver. Hij pakte haar bij de haren en trok haar terug. Daarna duwde hij haar op het bed.

'Je kunt me hier niet vasthouden,' schreeuwde ze.

'Je moest het gewoon verpesten, hè?'

'Wat?'

'Ons.'

'Er is geen "ons", gestoorde idioot.'

'Je moest me bedriegen. Net als de anderen. Dacht je dat ik er niet achter zou komen? Ik luister ook naar Paris Gibson! Ze zond je telefoontje uit. Duizenden mensen hoorden je tegen haar zeggen dat mijn bezitterigheid je benauwde. Je was van plan haar raad op te volgen en me te dumpen, is het niet?'

'O, God.'

Hij stond over haar heen gebogen, met gebalde vuisten langs zijn zijden, alsof hij zijn woede met kracht onderdrukte. 'Je kunt mensen niet ongestraft als oud vuil behandelen.'

Omdat ze doodsbang voor hem was, hield ze wijselijk haar mond.

Hij nam nog een paar foto's en besloot toen dat haar voeten ook vastgebonden moesten worden. Ze vocht alsof haar leven ervan afhing, maar uiteindelijk gaf hij haar zó'n harde klap, dat haar oren tuitten. Dat was het laatste wat ze hoorde.

Toen ze bijkwam waren haar armen en benen gespreid. Haar

handen en voeten waren aan het frame van het bed vastgebonden, onder de matras, terwijl haar mond met tape was dichtgeplakt. Het appartement was leeg. Hij was verdwenen. Ze was alleen, en niemand wist waar ze was.

In de afgelopen uren had ze tal van manieren bedacht om te ontsnappen, maar ze had de ideeën vrijwel meteen weer verworpen. Ze waren niet uitvoerbaar. Ze kon niet anders dan wachten tot hij terugkwam voor meer perverse seksspelletjes.

Mijn God, dacht ze, waar ben ik verzeild in geraakt?

'Ik hoop dat jullie hebben genoten van deze avond van klassieke liefdesliedjes. Stem morgenavond weer op me af. Ik verheug me erop. Tot dan. Hier is Paris Gibson op 101.3 FM. Welterusten.'

Geweldig. Nu was zelfs Paris er niet meer om haar gezelschap te houden.Gavin Malloy was stomdronken. De aangename roes van de goedkope tequila was niet meer zo aangenaam. Het was te warm om tequila te drinken. Hij had het bij bier moeten houden. Maar hij had iets veel sterkers nodig gehad om zijn depressieve gevoel weg te drinken.

Het stomme was dat hij nog steeds neerslachtig was.

Zijn avond was al vroeg verpest. Het drinken had hem niets opgeleverd, behalve dat hij een licht gevoel in zijn hoofd had en zweterig en misselijk was. Met een benevelde blik keek hij naar een groepje cederbomen. Hij vroeg zich af of hij de afstand over de rotsachtige grond nog kon afleggen voordat hij overgaf. Waarschijnlijk niet.

Bovendien had hij een tijdje geleden een stelletje achter de bomen zien verdwijnen. Als ze nog steeds deden wat ze daar waren gaan doen, zouden ze het niet op prijs stellen dat hij hen overviel. Over coïtus interruptus gesproken!

Hij grinnikte bij het idee.

'Waarom zit je te lachen?' vroeg zijn nieuwe vriend terwijl hij een por in Gavins maag gaf, waardoor de tequila begon te klotsen. De naam van de jongen was Craig en nog wat. Als hij Craigs achternaam al had gehoord, Gavin was hem vergeten. Craig reed in een pick-up, een Dodge Ram, de grootste die er ooit was gemaakt. Gitzwart. Met alles erop en eraan. Een echt scheurijzer!

Gavin, Craig en een paar anderen hadden uren in de laadbak van de pick-up gezeten, wachtend tot er iets gebeurde. Eerder was er een groepje meisjes langsgekomen. Ze hadden wat van hun tequila gedronken en net genoeg huid laten zien om hen opgewonden te maken. Daarna waren ze weggewandeld met de belofte om terug te komen, maar tot nu toe hadden ze dat niet gedaan.

'Wat is er zo grappig?' vroeg Craig.

'Niets. Ik zat te denken.'

'Waaraan?'

Waar had hij aan zitten denken? Hij kon het zich niet herinneren. Dan zou het wel niet zo belangrijk zijn geweest. 'Mijn ouweheer,' zei hij na een harde boer.

Ja, zijn vader was de hele avond op de achtergrond van zijn gedachten geweest, lastig als een jeukende plek waar hij niet bij kon.

'Hoezo?'

'Hij zal laaiend zijn omdat ik vanavond naar buiten ben gegaan. Hij heeft me huisarrest gegeven.'

'Dat is klote.'

'Heb jij huisarrest gekregen?' hoonde een andere jongen. 'Hoe oud ben je, twaalf?'

Gavin kende de naam van de jongen niet. Hij wist alleen dat hij een hufter was met een slechte huid en een nóg slechtere adem, die dacht dat hij veel leuker was dan Gavin.

Een week na het einde van het voorjaarssemester was Gavin van Houston naar Austin verhuisd. Het was niet makkelijk geweest om in de zomervakantie nieuwe maten te vinden en hij had zich dan ook bij deze groep aangesloten. Ze hadden hem geaccepteerd toen ze ontdekten dat hij een jongen was die net zoveel van feesten hield als zij.