Kus(64)

Hij klonk erg overtuigend.

‘Dat zal ik doen, echt.’

‘Waar ben je heen geweest?’

‘Zo maar een eindje rondgereden. Om een poosje na te kunnen denken.’

Shauna draaide zich om om oom Trent te begroeten, maar Wayne hield zijn arm om haar middel geslagen. Ze leunde gewillig tegen hem aan, ook toen Trent een kus op haar voorhoofd drukte.

‘Je ziet er goed uit, kind,’ zei Trent terwijl hij de voorkant van zijn wollen trui gladstreek. Een zwarte coltrui vandaag die contrasteerde met zijn verwarde witte haardos.

‘Ik voel me ook een stuk beter.’

‘Blij dat te horen.’ Zijn permanente glimlach werd breder. De man was altijd optimistisch en zag altijd kans haar op te beuren.

‘Weet Landon van de moord?’ vroeg ze aan Trent.

‘Voorzover ik weet, is het nieuws lokaal gebleven. Als hij het wel gehoord heeft, denk ik niet dat hij zal denken dat er enig verband met jou bestaat,’ zei hij.

‘Ik sta er ook niet echt mee in verband.’

‘Ik vraag me af of Landon en Patrice dat niet anders zullen zien,’ zei Wayne.

‘Nou ja, tot nu toe tast de pers gelukkig in het duister,’ zei Trent.

Scott Norris met de dreadlocks kwam in haar gedachten. Ze zou hem nog een gunst moeten beloven om hem zijn mond te laten houden.

In plaats van een verklaring te geven, zei ze: ‘Met dit nieuws gaan we dus net zo om als met het ongeluk.’

‘Zolang Landon er niets van weet, hoeven we er in ieder geval niet over te praten,’ zei Trent. ‘Wat niet weet, wat niet deert.’ Hij knipoogde naar Shauna.

‘Ik denk niet dat het aan mij is om dat te beslissen.’

‘Wat bedoel je?’ zei Wayne.

‘Rechercheur Beeson zal hier wel naartoe komen om nog wat vragen te stellen en Landon zal er gauw genoeg achter komen. Daar kan ik niets aan doen.’

‘Je was helaas een getuige,’ zei Wayne. ‘Je hebt je verhaal gedaan en ik zie niet in wat hij nog meer zou moeten vragen. Bovendien zal Landon deze dagen maar zelden thuis zijn.’

Voor een man die de camera en de telefoon van een dode in zijn bezit had, sprak hij wel erg makkelijk. Ze zei met vlakke stem: ‘De rechercheur heeft geen enkele reden om te geloven dat mijn verhaal waar is. Ik begrijp het zelf niet eens helemaal.’

Wayne kneep in Shauna’s arm. ‘Wat je weet, is waar. Je laat je nog veel te veel beïnvloeden door alles waarvan je denkt dat je het niet weet, Shauna. Heb eens wat vertrouwen.’

O, ze had een heleboel vertrouwen in de waarheid die ze tot dusver boven tafel gekregen had.

‘En we sturen Beeson wel door naar de advocaat, lieverd,’ zei Trent. ‘Dit zal gauw voorbij zijn.’

‘Dat zou fijn zijn. Ik ga graag verder en wil het verleden achter me laten.’

Wayne keek haar verrast aan.

‘Ik heb met Delaney gepraat,’ zei Trent. ‘Je hebt donderdag een afspraak met hem.’ Shauna knikte. ‘Hij zegt dat de hele zaak met een eenvoudige schikking geregeld kan worden. Je hoeft zelfs de gevangenis niet in. Je krijgt geen strafblad en kan gewoon weer verder met je leven.’

‘Dat klinkt goed. Ik zal plannen moeten gaan maken.’

‘Daar willen we je graag bij helpen, oké?’ zei Wayne.

‘Dat is zo, kind. We willen je graag helpen. Ik heb wel een baan voor je bij MMV, als je daar belangstelling voor hebt. Dan kun je met ons mee naar Houston en dan zal ik ervoor zorgen dat er goed voor je gezorgd wordt. Maar je moet er de tijd voor nemen om te beslissen. Zul je dat doen?’

Shauna glimlachte en hoopte dat het oprecht leek. ‘Dat is meer dan ik verdien. Bedankt.’

‘Helemaal niet. Wayne, kerel’– Trent overhandigde hem de papieren zak die hij in zijn hand hield – ‘genieten jullie lekker van je lunch terwijl ik mijn opwachting ga maken bij de senator. Ik moet vanmiddag weer in het vliegtuig springen om vanavond een vergadering bij te wonen.’

‘Bedankt dat u helemaal hiernaartoe gekomen bent, oom Trent.’

‘Graag gedaan, schat.’

Hij gaf Wayne een hand en Shauna keek hem na toen hij vertrok.

Wayne liet haar middel los, pakte haar hand en nam haar mee naar een picknicktafel die daar stond.

‘Ik kan je niet vertellen hoe blij ik ben dat je zo goed vooruit gaat.’

Gerustgesteld door de mogelijkheid dat hij haar geloofde, werd haar ademhaling rustiger. ‘Ik wilde je niet ongerust maken.’

‘Nee, nee, zo is het niet.’ Ze liepen gelijk op. ‘Maar ik geef nu eenmaal om je.’

‘Je bent geweldig. Ik heb het je niet gemakkelijk gemaakt.’

‘Nou ja, dat is toch niet jouw schuld.’ Hij zette de zak op tafel, draaide zich om en pakte ook Shauna’s andere hand vast, zodat hij nu recht voor haar stond. Ze had dit zelf niet beter in scène kunnen zetten. ‘Maar door je keus om het verleden achter je te laten, maak je alles veel eenvoudiger. Daar kan ik je slechts ten dele bij helpen en de overige tijd zal ik aan de zijlijn moeten staan en me er zorgen om maken dat je gekwetst zult worden. Op die manier kun je – kunnen we – met een schone lei beginnen. Ga met me mee naar Houston.’