Inside Out(61)

‘Zouden dat de bestanden kunnen zijn die Domotor zocht?’ vroeg Riley me.

‘Ik weet het niet.’

‘Trella, wat is jouw geboorteweek?’ Logans stem had opeens een merkwaardige klank en trilde een beetje.

‘Week 145.487. Hoezo?’

‘En het uur?’

‘Waarom wil je dat weten?’ vroeg ik.

‘Zeg het nou maar gewoon.’

‘Uur vier en vijftien minuten.’

Hij floot.

‘Logan, vertel op.’

‘Er is hier een bestand dat jouw geboorteweek en uur als naam heeft.’

‘Wat?’ Ik boog me naar het scherm. Hij wees.

‘Waarom dacht je dat het naar mij verwees?’

‘Er staat: “Voor mijn dochter, geboren op…” Het is een van die tien bestanden, en ik nam aan dat het misschien iets met jou te maken had.’

‘Kun je het openen?’

‘Nee. Net als die andere bestanden. De wachtwoordvraag is: “Lach en toon me je parelwitte tanden. Hoeveel heb je er”?’ Hij keek me even aan. ‘Tel je tanden.’

‘Dat is te makkelijk, en wat als ik er een ben kwijtgeraakt?’

‘Is dat zo dan?’

‘Nee, maar ik denk dat het naar iets anders verwijst.’ De woorden ‘parelwitte tanden’ hadden meteen mijn aandacht getrokken. Mijn enige bezit. De kam met de parels. Het antwoord was het aantal tanden aan mijn kam.

‘En dat is…’

‘Iets wat ik nu niet bij me heb, dus kunnen we die vraag niet beantwoorden.’

‘Het wordt al laat. De volgende dienst begint over een uur,’ zei Riley.

Verbaasd keek ik naar de klok. Ik was zo verdiept geweest in onze puzzel dat ik niet op de tijd had gelet.

‘Ik heb nog een paar minuten nodig.’ Logans vingers dansten over het toetsenbord. ‘Ik wil deze bestanden ergens neerzetten waar ik er ook bij kan met een computer op de onderste niveaus.’

Omdat ik graag weg wilde, stond ik onrustig achter Logan te schuifelen.

Ook Riley zag er bezorgd uit. ‘Weet je zeker dat al die tijd dat je op die computer bezig was, niet is geregistreerd of nagetrokken?’

‘Ja. Ik ben aan het spoken. Geen bitje. Geen probleem.’

‘Wat betekent dat?’ vroeg Riley.

‘Nou eh… dat ik in het systeem kan zonder bitje.’

Logan was een slechte leugenaar, maar zijn geschrokken uitroep leidde ons allebei af.

‘Wat nu weer?’ Eigenlijk wilde ik het niet eens horen.

‘De Poort zal een hele hoop energie wegzuigen als hij wordt geopend. Alle systemen van Binnen worden dan automatisch gealarmeerd. We hebben mensen nodig met toegang tot het netwerk om dat te voorkomen.’

Nog een probleem erbij. Het ging ook nooit eens simpel.

‘Ik kan de elektriciteit voor mijn rekening nemen,’ zei Riley, ‘maar we zullen ook andere oppers moeten zoeken die ons willen helpen.’ Hij dacht na. ‘Er waren wel wat oppers die Domotor steunden en die zich gedeisd hebben gehouden sinds hij werd gepakt. Maar als ik ze vertel dat we de Poort hebben gevonden, lachen ze me waarschijnlijk in mijn gezicht uit.’

‘Maar jij geloofde ons toch ook?’ zei ik.

‘Ik heb zelf gezien dat Logan overal in het computersysteem kon komen en ik heb het bestand gezien. Dit is een enorm risico voor de oppers die ik bedoel. Ze kennen me niet en zullen me niet vertrouwen. Maar Domotor vertrouwen ze wel. Kun je hem naar boven krijgen?’

Hij kon zichzelf waarschijnlijk wel omhoogtrekken door de ventilatieschacht, maar hij kon niet van het ene niveau naar het andere overstappen. ‘Alleen als ik de lift kan gebruiken.’

‘Dat is te gevaarlijk. Er zijn trouwens ook te veel mensen die Domotor zouden herkennen op de bovenste niveaus. Toen hij gevangen werd genomen en werd bestraft is daar nog weken over gepraat. Hij zou hier niet kunnen opgaan in de menigte, en ik denk niet dat we hem ongezien uit de lift naar een kamer kunnen krijgen.’ Riley wreef over zijn gezicht. ‘En ik ben er ook niet helemaal zeker van dat de mensen aan wie ik nu denk, hem werkelijk zouden steunen. Misschien weet mijn vader het.’

Nog meer problemen. Nog meer betrokkenen. Het voelde helemaal verkeerd om de oppers te vertrouwen, maar we hadden ze nodig. ‘Domotor weet wel wie we kunnen vertrouwen. Ik kan hem de namen vragen en een of ander codewoord dat je tegen hen kunt zeggen, zodat ze weten dat hij erbij betrokken is.’

‘Dat zou kunnen werken. Maar ik heb jou hier ook nodig.’

‘Waarom?’

‘Om te bewijzen dat de sloven de Poort echt willen openen,’ zei Riley.

‘Als het me lukt die geheime bestanden te openen,’ zei Logan, ‘hebben de oppers misschien een manier om de Controllers buitenspel te zetten en de macht weer over te nemen.’

‘Goed plan,’ zei Riley met een glimlach.