Inside Out(56)

‘O, dat klinkt spannend. Natuurlijk, ik beloof het.’

Ik gleed door de schacht, stopte onder het bijna onzichtbare luik en duwde het open. Logan duwde een hand tegen zijn mond om een kreet van verbazing tegen te houden. Ik knipte mijn lamp aan, klom in de anderhalve meter hoge ruimte en stapte opzij zodat Logan zich bij me kon voegen. Terwijl ik het luik weer sloot, keek hij om zich heen.

‘Wat is dit voor plek?’ fluisterde hij.

Ik haalde mijn schouders op. ‘Ik noem het de Tussenruimte. Er zit een Tussenruimte tussen alle niveaus.’

‘Wauw. En waar wordt deze ruimte voor gebruikt?’

‘Voor buizen en kabels. Waarschijnlijk is iedereen dit vergeten. Je kunt hier alleen komen door een bijna onzichtbaar luik; op elk niveau is er een. Kom mee, maar wel voorzichtig zijn.’ Ik haastte me naar de lift. De makkelijkste manier om Logan naar niveau vier te krijgen was boven op het liftdak.

Een metalen wand van een meter hoog scheidde de Tussenruimte af van de liftschacht. Als je in de lift stond, leek de schacht solide, maar op elk niveau was er een opening van een halve meter hoog die naar de Tussenruimte leidde. Ik haalde mijn uitschuifbare spiegel uit mijn gereedschapsriem. Toen scheen ik met mijn lamp in de schacht en gebruikte de spiegel. De lift hing op niveau drie.

‘Als de lift omlaag komt naar ons niveau hebben we niet veel tijd. Maar toch moeten we zo rustig mogelijk op het dak klimmen en daar blijven zitten tot hij naar niveau vier gaat.’

‘En wat gebeurt er dan?’ Logan beet op zijn duimnagel.

‘Dan klimmen we daar in de Tussenruimte, voor de lift weer omlaaggaat.’

Hij staarde voor zich uit, knagend aan zijn nagels. Als hij een computer was, zou hij nu dat ratelende geluid maken dat betekende dat hij iets aan het berekenen was.

‘Als we er eenmaal op zitten, moeten we dan wachten tot een opper naar niveau vier gaat?’ vroeg hij.

‘Nee. Er zit een controlepaneel op het dak van de lift.’

Logan huiverde. ‘Het is hier koud. Ik vraag me af waarom er al die extra ruimte is hier. Loopt de Tussenruimte over de hele lengte van Binnen?’

Ik legde uit dat elk niveau met stalen balken was verbonden met de Muur.

‘En onder het onderste niveau, zit daar ook een Tussenruimte?’ vroeg hij.

‘Ja. Alle niveaus zijn omgeven door Tussenruimtes.’

‘Wat is er aan de zijkanten, voorbij de Tussenruimte?’

‘De Muren van Binnen.’

Hij dacht even na. ‘Hoe voelen die Muren aan?’

‘Ze zijn bedekt met isolatieschuim.’

‘Ik bedoel de temperatuur. Warm of koud?’

‘O. Het schuim is van kamertemperatuur, maar op de paar plekken waar geen schuim zit, voelt het ijskoud aan,’ zei ik.

Hij grijnsde. ‘Heb je je oor ertegenaan gedrukt?’

Ik gaf toe dat ik had geprobeerd geluiden van de andere kant op te vangen. ‘Ik hoorde niets behalve de Zoem.’ De Zoem werd voortgebracht door alle machines en was altijd hoorbaar op de achtergrond. Het leek net de ademhaling van Binnen, en de meeste sloven merkten de Zoem niet eens meer op.

‘Jammer.’

Uiteindelijk kwam de lift langs zoeven, met een vlaag koude wind. We klauterden snel over de metalen wand en landden voorzichtig op het dak. Ik drukte op de knoppen voor het vierde niveau. Vermoedelijk schonken de mensen in de lift er niet veel aandacht aan. De Opper Cops liepen altijd te klagen over de kuren van de liften.

Beneden ons hoorden we stemmen, die we niet konden verstaan. Logans ogen gingen wijd open toen de lift omhoogging, en ik legde een vinger tegen mijn lippen. Het ging snel, en binnen een paar seconden waren we helemaal boven. Ik gebaarde Logan dat hij moest opschieten. In zijn haast viel hij met een klap en onder luid gekreun over de stalen wand de Tussenruimte in.

We bleven staan en wachtten af of we ontdekt waren, maar we hoorden alleen de liftdeuren sissend dichtgaan. Ik pakte de bovenkant van de afscheidingswand en trok mezelf op tot mijn heupen erop rustten. De lift zakte weg, en ik hing daar met bungelende benen. Logan stapte snel naar achteren, en ik voegde me bij hem op vaste grond.

Ik nam een moment om bij te komen en leidde hem toen door de doolhof van buizen en leidingen naar het bijna onzichtbare luik. De eerste keer was het heel moeilijk geweest om die luiken te vinden. Ik was in elke Tussenruimte uren bezig geweest om ze te zoeken. Met een wrang lachje herinnerde ik me mijn teleurstelling toen ik het laatste luik had gevonden. De zoektocht had me een uitdaging geboden die ontbrak in mijn vroegere, saaie leventje.

Toen we bij het luik kwamen, fluisterde ik in Logans oor: ‘Niet praten, geen geluid meer vanaf nu. Begrepen?’

‘Ja.’

Het luik op niveau vier kwam uit in ventilatieschacht vijftien, die boven de enorme watertanks liep in Sector H4 voor hij de appartementen van de oppers doorsneed in Sector E4. Ik begon de appartementen te tellen, maar besefte dat het niet nodig was omdat ik Rileys ongeduld al voelde opstijgen door het rooster in zijn kamer voordat ik hem met een bezorgd gezicht naar het plafond zag turen.