Getuige(32)

‘Wat zeg je nu?’ vraagt Susanne Öst.

‘Ik moet even iets checken,’ antwoordt Joona net op het moment dat de deur van het hoofdgebouw opengaat en een kleine man in strakke beschermende kleding naar buiten komt.

Het is Holger Jalmert die als hoogleraar forensische technieken verbonden is aan de universiteit van Umeå. Hij doet zijn mondkapje omstandig af en zijn gezicht is helemaal bezweet.

‘Ik regel een verhoor met de meisjes in het hotel voor over een uur,’ zegt Susanne.

‘Dank je,’ zegt Joona en hij loopt het terrein over.

De hoogleraar staat voor zijn bestelauto, trekt zijn beschermende kleren uit, stopt ze in een vuilniszak en sluit die goed af.

‘Haar dekbed is verdwenen,’ zegt Joona.

‘Eindelijk mag ik kennismaken met Joona Linna,’ glimlacht de hoogleraar en hij opent een nieuwe verpakking met wegwerpoveralls.

‘Ben je in Miranda’s kamer geweest?’

‘Ja, ik ben er klaar.’

‘Er was geen dekbed in haar kamer.’

Holger staat even stil en fronst zijn voorhoofd.

‘Nee, daar heb je gelijk in.’

‘Vicky moet Miranda’s dekbed hebben verstopt in de kast of onder het bed in haar eigen kamer,’ zegt Joona kort.

‘Daar wilde ik net beginnen,’ zegt Holger, maar Joona loopt al naar het gebouw.

De hoogleraar kijkt hem na en bedenkt dat er gezegd wordt dat Joona Linna zo koppig is dat hij naar een plaats delict blijft staan staren tot die zich als een boek voor hem opent.

Hij laat het verpakkingsplastic los, neemt de overalls mee en haast zich achter de commissaris aan.

Ze kleden zich om en trekken nieuwe schoenhoesjes en latex handschoenen aan voor ze de deur van Vicky’s kamer opendoen.

‘Er lijkt iets onder het bed te liggen,’ zegt Joona zakelijk.

‘Eén ding tegelijk,’ mompelt Holger terwijl hij zijn mondkapje opzet.

Joona wacht in de deuropening terwijl de hoogleraar de kamer fotografeert en met zijn lasermeter opmeet om alle vondsten daarna in te voeren in een driedimensionaal coördinatensysteem.

Een poster van Robert Pattinson met een bleek gezicht en donkere oogschaduw hangt vlak boven de mooie Bijbelmotieven en op een plank staat een grote bak met witte beveiligingsclips van h&m.

Joona volgt Holgers werk als hij de vloer beetje bij beetje afdekt met koud folie, het vastdrukt met een rubberen roller, behoedzaam oplicht, fotografeert en verpakt. Hij werkt langzaam van de deur naar het bed en dan verder naar het raam. Als hij de folie van de vloer licht, zien ze de zwakke afdruk van een sportschoen in de gele gelatinelaag.

‘Ik moet zo gaan,’ zegt Joona.

‘Maar je wilt dat ik eerst onder het bed kijk?’

Holger schudt zijn hoofd over Joona’s ongeduld, maar spreidt het beschermende plastic dan zorgvuldig uit op de vloer naast het bed. Hij gaat op zijn knieën zitten, reikt onder het bed en pakt een hoek van de bundel beet.

‘Het is inderdaad een dekbed,’ zegt hij geconcentreerd.

Voorzichtig trekt hij het zware pak op het plastic. Het is gedraaid en doordrenkt met bloed.

‘Ik denk dat Miranda het om haar schouders had toen ze werd vermoord,’ zegt Joona zacht.

Holger wikkelt er plastic omheen en schuift het geheel in een zak. Joona kijkt op zijn horloge. Hij heeft nog tien minuten. Holger neemt steeds meer monsters. Hij gebruikt vochtige wattenstaafjes voor ingedroogde bloedvlekken en korsten en laat ze een tijdje drogen voor hij ze verpakt.

‘Als je iets vindt wat op een plaats of een persoon wijst, dan moet je me meteen bellen,’ zegt Joona.

‘Dat begrijp ik.’

Voor de hamer onder het kussen gebruikt de pietluttige professor honderdtwintig wattenstaafjes die hij stuk voor stuk verpakt en merkt. Haartjes en textielvezels tapet hij vast op overheadsheets, losse plukjes haar verpakt hij in papier, weefsel en schedelfragmenten stopt hij in buisjes die vervolgens gekoeld worden om de groei van bacteriën tegen te gaan.





38


De vergaderzaal in het Ibishotel was bezet en Joona wacht in de ontbijtzaal terwijl de officier van justitie met het bezorgde personeel over een nieuwe verhoorruimte praat. Een televisie met flikkerend schijnsel hangt in een metalen constructie aan het plafond.

Joona belt Anja, wordt doorverbonden naar het antwoordapparaat van haar mobiel en vraagt haar uit te zoeken of er een goede gerechtsarts in Sundsvall zit.

Het nieuws op de televisie begint verslag uit te brengen van de moorden op de Birgittagården en de laatste dramatische ontwikkelingen. Er worden beelden van de politieafzettingen, de rode gebouwen en het bord met de tekst jeugdzorginternaat getoond. De vluchtweg van de verdachte is op een kaart geprojecteerd en midden op weg 86 staat een verslaggever te vertellen over de ontvoering en de mislukte wegafzettingen van de politie.