Familieband(93)

21


Tom en Annie hadden samen een heerlijk weekend gehad. Ze waren vrijdagavond uit eten geweest bij Da Silvano. Zaterdag hadden ze gewinkeld, en Tom had een paar reparatieklusjes gedaan in haar appartement. Zaterdagavond hadden ze samen gekookt en later gevrijd bij kaarslicht, en zondag hadden ze eerst The New York Times gelezen en 's middags waren ze naar de film geweest.

Ze hadden samen met Ted gebruncht bij het Mercer om zijn bevrijding van Pattie te vieren. Hij had zijn werk ingeleverd en haar vak laten vallen. Hij vond het niet erg om een onvolledige beoordeling te krijgen - hij wilde haar gewoon nooit meer zien. Toen hij zijn afmeldingsformulier kwam inleveren, zag Pattie hem in de gang lopen, maar ze zei geen woord tegen hem. Ze had al haar troeven uitgespeeld en wist dat ze had verloren. Hij voelde zich als herboren en had besloten een eigen appartement te nemen; hij was het beu om zijn huis met anderen te delen. Hij wilde alleen maar zijn studie oppakken, en hij voelde zich weer vrij en vol leven.

Tijdens de brunch merkte Ted op dat hij het hele weekend had geprobeerd Liz te bereiken.

'Ze zit in Londen,' zei Annie cryptisch.

'Wat doet ze daar?'

'Ze is er samen met een vriend,' zei Annie met een mysterieus lachje. Liz en Alessandro hadden in het weekend in Londen afgesproken en Annie had haar aangemoedigd om te gaan.

'Heb je nog iets van Kate gehoord?' informeerde Ted.

'Ik heb een e-mail van haar ontvangen. Zo te horen heeft ze het er naar haar zin. Blijkbaar heb ik me voor niets zorgen gemaakt,' zei Annie. Er klonk opluchting in haar stem. Tom was er ook blij om.

'Ik heb ook een e-mail gekregen. Maar hij was heel kort, alleen "hoi, dag, en: ik hou van je". Wanneer komt ze thuis?'

'Over een paar dagen,' zei Annie. Ze was blij dat alles zo goed ging. Whitney had gelijk gehad. Ze moest ze loslaten. Ted was uit zijn nachtmerrieachtige situatie met Pattie ontsnapt, Liz had gebroken met Jean-Louis en Kate leek zich prima te vermaken in Iran. Hun wereld zag er zonnig uit.

'Ik vind nog steeds dat ze niet had moeten gaan,' zei Ted. Hij klonk als een bezorgde oudere broer. Maar hij was nooit zo avontuurlijk geweest als Kate, zelfs niet toen hij nog een kind was.

'Misschien heb je gelijk,' zei Annie grootmoedig. 'Als alles goed gaat, is het een geweldig avontuur voor haar. En als ze thuiskomt zal ze zich erg sterk en zelfverzekerd voelen.'

'Paul is een aardige kerel, maar ze kent hem niet goed genoeg om zo ver weg te gaan,' merkte Ted op. 'En hij komt uit een totaal andere cultuur.' Annie was het met hem eens, maar ze was blij dat Kate het zo leuk leek te hebben. Daarna gingen Tom en zij naar de bioscoop. Ze zette haar mobieltje uit, installeerde zich naast hem met een zak popcorn en genoot van de film. Daarna gingen ze naar huis. Ze waren al thuis en stonden eten te koken toen ze zich plotseling herinnerde dat ze haar mobieltje nog moest aanzetten. Het kwam onmiddellijk tot leven en ze zag dat er een nieuw sms'je was binnengekomen. Het was van Kate, en haar hart bleef bijna stilstaan toen ze het las. Zonder iets te zeggen liet ze het Tom lezen.

'Wat moet ik doen?' vroeg ze met paniek in haar ogen. Het was al erg dat Kate ziek was, maar ze weigerde ook nog eens zonder Paul uit Teheran te vertrekken. En hij kon zonder zijn paspoorten onmogelijk weg.

'Het klinkt niet goed,' zei Tom fronsend. 'Bel anders Pauls ouders eens op, om te horen wat zij ervan vinden. Zij kennen de omstandigheden en de familie in Teheran beter dan wij. Misschien is het pure bluf en probeert Pauls oom hem alleen maar over te halen om daar te blijven.' Annie belde Pauls ouders meteen, en was blij dat ze zijn moeder thuis trof. Ze las haar de sms voor die ze van Kate had ontvangen en vroeg haar wat zij ervan vond. Pauls moeder was meteen net zo bezorgd als Annie. Haar man was niet thuis, en ze sprak openhartig met Annie.

'De familie wil al jaren dat we terugkomen. Ze vinden dat Paul daar thuishoort en niet in de Verenigde Staten. Mijn zwager is een erg koppige man. Hij kan Paul daar voorgoed vasthouden.' Ze begon te huilen terwijl ze dit zei. 'Daarom wilde ik ook niet dat hij wegging. Ze zullen hem geen kwaad doen. Ze houden van hem en hebben het beste met hem voor. Ze proberen de "fout" te herstellen die wij hebben gemaakt door hem mee te nemen naar Amerika. Ik vind het zo erg voor Kate. Ik hoop dat het goed met haar gaat. Mijn schoonzus is een heel lieve vrouw. Ik weet zeker dat ze een dokter voor Kate heeft gehaald en goed voor haar heeft gezorgd.'

'En nu weigert Kate om zonder Paul uit Teheran weg te gaan,' legde Annie uit. Het was een puinhoop, en een moeilijke situatie om op te lossen. Ze beloofde Pauls moeder terug te bellen, en die zei dat ze de familie in Teheran zou bellen om te proberen meer informatie te krijgen. Zodra Annie had opgehangen, draaide ze zich om naar Tom.

'Hoe kom ik in Teheran?' Ze keek hem met grote ogen aan. Ze had er geen idee van hoe ze dit moest aanpakken, maar hij zou dat vast wel weten.