Familieband(81)

Ted was sinds het steekincident niet meer naar huis gekomen om te slapen, hoewel Annie wel samen met hem had geluncht. Hij leek het naar omstandigheden goed te maken, hoewel hij op Annie een nerveuze en gestreste indruk maakte. Hij was nog steeds van slag door de baby. En hoewel Pattie voortdurend op hem in praatte, had hij er niet mee ingestemd vóór augustus met haar te trouwen. Ze zei dat het vernederend zou zijn om met zo'n dikke buik te trouwen, maar Ted gaf niet toe. Het werd augustus en niet eerder, hoe ze ook huilde en jammerde. Hij voelde zich al genoeg onder druk gezet en hij vond het nog steeds geen verstandig plan om de baby te krijgen. Hij was het er niet mee eens, maar hij had besloten zijn verantwoordelijkheid te nemen. Hij zorgde goed voor haar en had alle huishoudelijke taken van haar overgenomen. Hij had eerlijk tegen Annie gezegd dat hij achterliep met zijn studie en dat hij zich zorgen maakte over zijn resultaten. Zelfs Patties onverdiende tienen konden zijn gemiddelde niet voldoende optrekken.

Liz had iets tegen Annie gezegd over een nieuwe man in haar leven, maar ze had niet verteld wie het was. Ze deed er geheimzinnig over, en Annie wilde niet aandringen. Ze veronderstelde dat het weer zo'n man was als alle anderen - een fotograaf of een model of iemand die ze via haar werk had leren kennen.

'Ik dacht dat je een poosje niemand wilde,' bracht Annie haar in herinnering, en Liz lachte.

'Ik ben... Ik was... Ik weet het niet... Dit is nog erg nieuw. Het is nog niets. Hij woont in Rome, en ik heb hem pas een paar keer gezien. Ik heb hem na Nieuwjaar ontmoet in Parijs, en hij was hier een paar weken geleden voor zaken. We hebben samen geluncht en gedineerd, maar het wordt waarschijnlijk niets. Hij komt bijna nooit in New York, en ik ben maar een paar keer per jaar in Rome.' Een relatie met Alessandro was geen reële hoop, maar hij belde haar meerdere keren per dag op en Liz had fantastische gesprekken met hem, over serieuze onderwerpen. Hij had beloofd dat hij haar een volgende keer als ze in Parijs was zou komen opzoeken.

'Geografische afstanden zijn niet onoverkomelijk,' merkte Annie op. 'Niet als het de ware is. Als het serieus wordt, kun je misschien bij de Italiaanse Vogue gaan werken.'

'Dat zegt hij ook,' zei Liz nadenkend, 'maar zover is het nog lang niet. We hebben nog niet eens gevrijd. Ik wilde niet te hard van stapel lopen met een man die ik misschien nooit meer zou zien.' Maar ze moest toegeven dat de verleiding groot was geweest. Hij had haar gekust toen ze door Central Park liepen, en ze was bijna weggesmolten in zijn armen. Die avond hadden ze hartstochtelijk gezoend op de bank, maar ze hadden zich weten te beheersen, en Liz was daar blij om.

'Het klinkt niet erg aannemelijk dat je hem niet meer zult zien,' merkte Annie glimlachend op. Ze had Liz nog nooit zo over een man horen praten. Maar degenen met wie ze anders omging, waren altijd jongens. Alessandro was een man. En deze keer klonk ze niet bang. Voor de eerste keer in haar leven was Liz bereid haar hart te geven. Annie was daar blij om, en opgelucht. Liz verdiende een goede man, niet de onbenullen met wie ze jarenlang had opgetrokken. En ze hoopte dat Ted ook een aardig meisje zou vinden. Dat had hij op dit moment zeker niet.



Ted was op een vrijdagavond samen met een van zijn huisgenoten naar een basketbalwedstrijd van de nyu geweest. De kinderen waren dat weekend bij hun vader, en Pattie had geklaagd dat ze wilde dat Ted thuisbleef, bij haar. Ze zei dat ze hoofdpijn had, maar hij had rustig voet bij stuk gehouden en gezegd dat hij er even tussenuit wilde. Hij zag zijn vrienden nooit meer. Sinds ze hem had verteld dat ze zwanger was, wilde ze hem voortdurend om zich heen hebben. Maar deze keer zei hij dat hij echt wegging en dat hij na afloop in zijn eigen appartement zou blijven slapen. Hij zou waarschijnlijk te veel drinken en daar hield ze niet van. Hij had behoefte aan een adempauze.

Maar bij de wedstrijd dronk hij minder dan hij zelf had verwacht. Hun team had verloren en toen ze naar huis gingen, voelde hij zich schuldig. Hij nam afscheid van zijn huisgenoot en ging terug naar Patties appartement om haar te verrassen. Ze lag met een schaal popcorn op de bank naar een romantische comedy te kijken, en was verrukt toen ze hem binnen zag komen.

'Wat doe jij hier?' vroeg ze blij. Ze had nog helemaal geen buikje, maar ze was pas tweeënhalve maand zwanger, en ze was een lange, stevig gebouwde vrouw, aan wie je niet snel iets kon zien.

'Ik miste je,' zei hij eenvoudig, en hij keek haar glimlachend aan. Deels was dat zo. Hij was nu aan haar gewend. Maar hij wist ook dat ze anders de volgende dag een manier zou bedenken om hem te straffen omdat hij met zijn vrienden naar de wedstrijd was gegaan. Ze was voor al haar ontspanning, emotionele steun en afleiding afhankelijk van Ted en wilde nog geen vijf minuten zonder hem doorbrengen. Het was gemakkelijker om gewoon naar haar appartement te gaan dan om later haar klachten te moeten aanhoren.