Familieband(77)
'Ik kan het gewoon niet geloven,' zei ze, terwijl ze met een kinderlijk ongelovige blik om zich heen keek. Het was net of de Kerstman toch bestond, en dat het Tom was, maar dan zonder rood pak en witte baard. Hij had de perfecte vakantie voor hen geregeld. Ze konden naar een restaurant in de buurt gaan of in de villa eten, in het zwembad liggen, over het strand wandelen en zwemmen in het heldere water. Als ze dat wilden hoefden ze drie dagen lang geen mens te zien. Het was alsof ze in het paradijs waren beland. Hij sloeg zijn armen om haar heen, terwijl ze alles verrukt in zich opnam. Het was het mooiste cadeau dat iemand haar ooit had gegeven: tijd en rust, die ze met hem kon delen. Het was net een huwelijksreis. 'Ik moet wel de vrouw met de meeste mazzel op de hele wereld zijn,' zei ze met een glimlach, en hij kuste haar.
'Het is een beloning voor de verstuikte enkel, en voor het feit dat je alles wat je doet zo dapper aanpakt.' Ze kreeg tranen in haar ogen. 'Ik heb nog nooit iemand ontmoet die zoveel te verwerken krijgt en het zo goed oplost. Ik zou het heerlijk vinden als je wat minder hooi op je vork zou nemen, zodat we wat meer tijd voor onszelf hebben,' zei hij zacht. Dit was een fantastische plek om dat te leren. Ze voelde zich hier helemaal los van het echte leven, zelfs van de kinderen, hoewel die wisten waar ze was en hoe ze haar konden bereiken. En ze had zich voorgenomen om de komende drie dagen niet voortdurend over hen te praten.
Die avond liepen ze op het strand en zwommen in hun privé-zwembad. Ze hadden allebei badkleding aan, omdat ze die stap nog niet hadden genomen, en praatten urenlang in het maanlicht. Toen ze eindelijk naar bed gingen, leek het de normaalste zaak van de wereld dat ze een slaapkamer deelden. Ze lag in Toms armen en voelde zich volkomen bij hem op haar gemak. Ze beefde een beetje, niet van angst maar van verwachting. En ze werden geen van beiden teleurgesteld. Het was precies zoals ze hadden gehoopt dat het zou zijn: twee helften die één werden. Ze hadden allebei het gevoel dat het zo moest zijn.
Later zaten ze hand in hand op het terras en zwommen, deze keer naakt, in het zwembad. Na afloop gingen ze terug naar het bed waarin ze elkaar hadden ontdekt, en lagen de hele nacht in elkaars armen genesteld. Ze sliepen als kinderen, werden vroeg wakker en vrijden weer. Tegen de middag bestelden ze ontbijt op hun terras, en later maakten ze een wandeling op het strand. De hele dag brachten ze afwisselend in de oceaan en op het strand door, en 's avonds aten ze op hun terras. Ze vrijden in het zwembad. Ze lachten om dwaze dingetjes. En terwijl Tom haar in zijn armen hield, vertelde Annie hem over het verlies van haar zus. Ze praatten over hun jeugd, hun verwachtingen, hun teleurstellingen en hun dromen. Ze leerden elkaars lichaam kennen, en het was echt een huwelijksreis. Het was de basis waaraan ze behoefte hadden gehad, een heerlijke tijd, weg van alles.
Aan het eind van de drie dagen waren hun lichaam, hart en ziel met elkaar versmolten. Annie had zich nog nooit in haar leven zo bij iemand op haar gemak gevoeld, en Tom had het gevoel dat hij met haar meer getrouwd was dan vroeger met zijn vrouw. Zijn vrouw en hij waren zo verschillend geweest, en hadden zo weinig met elkaar gemeen gehad. Alles draaide om hartstocht, en die was snel gedoofd. Dit ging veel dieper. Annie had het gevoel dat ze één waren van ziel. Ze wilde niet meer weg, en zondag zouden ze zich met geweld moeten losrukken om te vertrekken. Annie zei tegen Tom dat ze hem nooit genoeg zou kunnen bedanken voor deze vakantie.
Zondagochtend zaten ze op het terras en probeerden te bedenken hoe het nu verder moest. De kinderen die Annie had grootgebracht waren volwassen en oud genoeg om te begrijpen dat hij soms een avond of een weekend bij haar zou doorbrengen, hoewel ze allebei vermoedden dat ze het in zijn huis rustiger zouden hebben. Ze praatten erover om te zijner tijd te gaan samenwonen en hij vroeg Annie hoe zij dacht over trouwen. Ze wist niet zeker of het voor haar belangrijk was. Voor haar was trouwen al heel lang geen doel en zelfs geen mogelijkheid meer in haar leven, hoewel het nu wel weer een optie was. Uiteindelijk besloten ze op hun gevoel af te gaan en te kijken hoe het verderging. Ze beloofden elkaar plechtig dat ze zich niet volledig door anderen in beslag zouden laten nemen en dat ze hun relatie een belangrijke plek in hun leven zouden geven. Ze vond het niet erg dat hij veel moest reizen voor zijn werk. En hij zei dat hij het prima vond dat zij veel tijd besteedde aan haar werk en de kinderen, zolang er voor hem ook maar een plekje overbleef. Na hun vertrek van de Turks- en Caicoseilanden zou hun relatie echt beginnen, en ze liepen hand in hand de villa uit. Ze keken glimlachend om en wisten dat ze dit nooit zouden vergeten. Dit was de plek waar hun liefde was geboren.
De dag dat Annie en Tom naar de Turks- en Caicoseilanden vertrokken, zat Lizzie in haar kantoor bij Vogue te werken aan een artikel voor het juninummer. Ze had een tijdelijke assistente, die haar via de intercom doorgaf dat ze een zekere George voor haar aan de telefoon had. Mr. George, verbeterde ze zichzelf. Het klonk als een kapper en Liz had er geen idee van wie het was. Ze wilde de assistente al vragen de boodschap voor haar aan te nemen, maar besloot het toch zelf af te handelen. Dat ging sneller dan uitleggen.