Familieband(73)

'Hoe gaat het met Ted?' vroeg hij, toen hij even tijd had om te bellen. In zijn werk waren dit soort rustige momenten meestal de stilte voor de storm. Maar het was duidelijk dat hij ondanks de stress en de hoge eisen die er aan hem werden gesteld, dol was op zijn werk. Annie vond het fascinerend. Zijn wereld was zo groot, en hij wist precies wat er bij belangrijke gebeurtenissen achter de schermen speelde. Ze vond het heerlijk om hem daarover te horen praten. Maar toen ze zijn vraag beantwoordde klonk ze somber. Haar wereld was zoveel kleiner dan die van hem, en al haar aandacht ging nu uit naar Ted en het dilemma waarin hij verkeerde.

'Ik weet het niet. Toen ik gisteren naar mijn werk was, is hij meteen naar haar toe gegaan. Kate zegt dat Pattie hem had gebeld, en dat hij zei dat hij naar haar toe moest. Hij is gisteravond niet teruggekomen. Ik weet zeker dat zij hem niet wilde laten gaan. En nu ben ik als de dood dat ze hem iets aandoet.' Annie zag het incident met het steakmes niet als een kleinigheid, en Tom ook niet. Pattie was over de schreef gegaan, en nu dat één keer was gebeurd, was het onmogelijk te voorspellen hoe ver ze nog zou gaan en wanneer ze zou stoppen. Ted was in handen gevallen van een labiele, gevaarlijke vrouw, misschien zelfs een psychopate. Annie had sterk de indruk dat ze psychotisch was, en Ted had tien hechtingen die dat leken te bevestigen.

'Ik was er al bang voor dat hij terug zou gaan,' zei Tom rustig. Hij had medelijden met Ted, en ook met Annie. Hij wist hoeveel zorgen ze zich over hem maakte. 'Ik heb op zijn leeftijd een soortgelijke situatie meegemaakt. Het was een beeldschoon, knettergek meisje, en ze was aan de harddrugs. Dat soort situaties loopt gemakkelijk uit de hand, en als je er eenmaal middenin zit, is het moeilijk om eruit te komen. Je hoopt steeds dat het beter zal worden, maar dat gebeurt nooit. Dat soort mensen gedijt bij chaos.'

'En hij is zo naïef,' zei Annie treurig. 'Hij kan niet tegen haar op. Helemaal niet nu er een baby op komst is.'

'Hij is een intelligente knul. Hij komt er wel uit,' zei Tom geruststellend. 'Maar het zal misschien even duren. Ik weet dat het moeilijk voor je is.'

'Voor hem is het nog veel moeilijker.' Kate en Annie hadden er de vorige avond tot in de kleine uurtjes over zitten praten. Ze hadden gehoopt dat hij thuis zou komen, maar dat had hij niet gedaan, en hij nam ook zijn telefoon niet op. Wel had hij gereageerd op een sms'je van Kate, om te zeggen dat het goed ging, maar verder hadden ze niets van hem gehoord. Ze wisten in ieder geval wel dat hij nog leefde.

'Ik belde je eigenlijk op om te vragen of je zin had om uit eten te gaan. Er is een nieuw restaurant dat ik wil uitproberen. Misschien is het leuk.' Ze voelde zich niet erg vrolijk, maar ze waardeerde zijn telefoontjes, en ze vond het fijn om tijd met hem door te brengen.

'Het spijt me dat mijn leven op het ogenblik zo'n puinhoop is,' zei ze verontschuldigend. 'Een paar weken, of in ieder geval een paar maanden geleden was er nog niets met ons aan de hand. Nu krijgt Ted een kind en wordt hij gegijzeld door een psychopate, en Kate dreigt naar Iran te gaan. De enige die op dit moment haar verstand gebruikt is Liz.' Ondanks de breuk met haar vriendje, die ze kennelijk goed had verwerkt. Ze had er heel verstandig op gereageerd en had gezegd dat ze een poosje geen nieuwe relatie wilde, tot ze eraan toe was om zich werkelijk te binden. 'En met al deze toestanden zit ik zelf ook niet lekker in mijn vel.' Ze maakte zich vreselijk zorgen over Kates geplande reis, maar ze hadden in ieder geval nog geen datum vastgesteld. Voorlopig waren het alleen nog maar plannen, die op Annie dreigend overkwamen. Ze hoopte dat ze van gedachten zouden veranderen. Maar al deze dingen droegen er niet toe bij dat ze zich gelukkig en ontspannen voelde, en ervan kon genieten dat er een man in haar leven was gekomen. Ze wist dat het voor hem ook niet gemakkelijk was om haar onder deze omstandigheden te leren kennen en erachter te komen wie er voor haar op de eerste plaats kwam. Maar tot nog toe had hij de tegenslagen goed opgevangen.

'Maak je geen zorgen,' zei Tom kalm. 'Die dingen gebeuren nou eenmaal. Het leven kan niet altijd gladjes verlopen. En een ongeluk komt nooit alleen. Ik heb dat zelf ook ondervonden. Toen ik midden in mijn echtscheiding zat, overleed plotseling mijn moeder. Mijn vader had alzheimer, en ik moest hem naar een tehuis brengen, terwijl ik druk bezig was me los te maken van mijn ex. Voor mij was dat toen ook geen prettige tijd.' Hij had in die periode ook een korte romance gehad, die door alle toestanden volledig was misgelopen. Hij kon zich niet op zoveel dingen tegelijk concentreren. Hij had de relatie verbroken en toen hij haar een paar maanden later belde, had ze iemand anders. Zo ging het in het leven, en hij wist dat Annie op dit moment veel stress had.

'Zullen we anders vanavond uit eten gaan?' stelde hij voor. 'Ik weet dat het kort dag is, maar het zal je misschien goeddoen.'