Familieband(72)

'Ga eerst maar eens lekker slapen. Zet dit vannacht helemaal uit je hoofd. Waarom blijf je niet een poosje hier?' stelde Annie voor, terwijl ze het licht uitdeed.

'Ze wil dat ik terugkom,' zei hij met een verslagen stem. Pattie had alles gezegd wat Annie hem had voorspeld. Ze gaf hem de schuld van alles.

'We hebben het er morgen wel over. Maak je er vanavond maar geen zorgen meer over.' Hij knikte en sloot zijn ogen, dankbaar dat hij thuis was. Toen deed hij ze nog even op een kiertje open om haar nogmaals te bedanken. Ze gaf hem een zoen op zijn voorhoofd en liep de kamer uit. Het was een lange avond geweest en ze vond het erg dat Tom erbij betrokken was geraakt. Hij had alle begrip getoond, ook voor het feit dat hun etentje bij La Grenouille was verstoord.

Toen Annie de volgende ochtend opstond, lag Ted nog te slapen. Ze had een vroege vergadering en moest weg. Kate was in haar kamer en Annie verliet zachtjes het appartement. Ze had een briefje voor Ted achtergelaten waarin ze hem op het hart drukte rustig aan te doen en de hele dag in het appartement te blij ven. Het laatste wat ze wilde was dat hij weer terugging naar

Pattie. Wie weet wat ze deze keer zou doen? Annie had hem in het briefje gevraagd haar te bellen als hij wakker werd.

Hij stond met een lijkbleek gezicht in de keuken toen Kate binnenkwam om iets te eten. Ze had er geen idee van dat hij thuis had geslapen en was stomverbaasd toen ze het enorme verband om zijn hand zag. De wond klopte verschrikkelijk. De pijnstillers waren uitgewerkt.

'Wat is er met jou gebeurd?' vroeg Kate, terwijl ze met een bezorgd gezicht naar zijn hand staarde. 'Heb je gevochten?' Ze kon het zich bijna niet voorstellen. Ted had nooit gevochten, zelfs niet als kind. Ze vroeg zich af of hij misschien was aangevallen door een straatrover.

Hij knikte en keek zijn zus vermoeid aan. 'Ja, met Pattie. Ik zei iets waar ze van overstuur raakte, en toen deed ze wat stoms. Ze had het niet zo bedoeld, maar ze was gewoon heel erg kwaad. Het was mijn eigen schuld.' Ze had hem daar de vorige avond van overtuigd. Annie zou hebben gerild van afschuw als ze hem dit had horen zeggen; het was een klassiek geval van mishandeling. Ted was voor Pattie het perfecte slachtoffer. Hij had er geen idee van wat er met hem gebeurde. Pattie beweerde dat het allemaal zijn schuld was, en Ted geloofde haar.

'Wat is er met je hand gebeurd?' vroeg Kate. Ze ging zitten en keek hem aan. Zijn blik was dof en hij had donkere kringen onder zijn ogen.

'Ze heeft me gestoken met een steakmes. Ik had haar niet zo kwaad moeten maken.'

'Dat méén je toch niet?' Kate keek hem geschokt aan. 'Mensen maken mij voortdurend kwaad, maar daarom ga ik ze nog niet met een steakmes te lijf. Is ze niet goed snik?'

'Ze is een erg emotionele vrouw,' legde hij uit. 'En ik had haar van streek gemaakt.'

'Als je het mij vraagt is ze gek. En gevaarlijk. Ik zou bij haar weggaan.'

'We krijgen een kind,' zei hij. Kate zette grote ogen op. 'In september. Ze wil trouwen.'

'Dat kan ik me voorstellen,' merkte Kate op. 'Je gaat het niet doen, mag ik hopen. Ze is twaalf jaar ouder dan jij.'

'Het is een beetje laat om daar nu nog mee aan te komen,' zei hij met een ongelukkig gezicht. Toen hoorde hij zijn mobiel en rende terug naar zijn slaapkamer.

Toen hij terugkwam was hij aangekleed. Hij had zo goed en zo kwaad als het ging met zijn linkerhand zijn haar gekamd, en hij zei tegen Kate dat hij naar zijn kamer ging om wat spullen op te halen. Ze wist dat hij loog en dat hij naar Pattie zou gaan. Ze wilde het hem uit het hoofd praten, maar ze wist niet hoe ze dat moest doen. Ze had het gevoel dat niets hem kon tegenhouden. Hij was een man met een missie, een robot die werd gecontroleerd door iemand anders. Toen hij bij de voordeur was, draaide hij zich om naar zijn zus. Ze staarde hem aan.

'Als Annie belt, zeg dan dat ik nog lig te slapen. Ik ben zo terug.'

'Ik ga naar mijn werk,' zei Kate, met medelijden in haar stem. 'Wees voorzichtig.' Hij knikte en vertrok.

Toen Ted bij Pattie aankwam, was alles daar koek en ei. Ze sloeg haar armen om hem heen en neuriede sussende woordjes tegen hem. Ze behandelde hem als een kind en hield voorzichtig zijn gewonde hand vast. Ze zei dat ze hem alles vergaf wat hij de vorige avond had gedaan, en hij bedankte haar en barstte in tranen uit. Hij huilde nog steeds toen ze hem begon te strelen, en daarna bedreef hij de liefde met haar, om goed te maken wat hij had gedaan. Hij miste al zijn lessen en ging die avond niet naar Annie terug. Pattie had weer een ronde gewonnen.





17


Twee dagen nadat Pattie Ted met het steakmes had aangevallen, belde Tom Annie op kantoor op. Hij was de dag daarvoor bezig geweest met een reportage over een politiek schandaal in Washington waarbij twee senatoren betrokken waren, en hij had geen tijd gehad om haar te bellen. Annie was er intussen achter dat als Tom haar niet belde, daar een belangrijke reden voor was. Hij had niet te maken met crisissituaties thuis of met onbetrouwbare aannemers. Hij deed verslag van belangrijke gebeurtenissen in het nieuws, of internationale crises, of werd van het ene op het andere moment naar de andere kant van de wereld gestuurd.