Familieband(11)

'Kan ik iets doen?' bood Ted aan. Hij schonk voor zichzelf een glas sinaasappelsap in en gaf er ook een aan zijn tante.

'Nu nog niet. Je kunt me straks helpen met de kalkoen aansnijden.'

'Dat is goed. Het is fantastisch om hier te zijn. Ik begin het beu te worden om met drie andere kerels een appartement te delen. Het zijn allemaal zulke sloddervossen.'

'Zoiets als je zus,' zei Annie met een lachje, terwijl ze aan de keukentafel gingen zitten.

'Ze zijn nog erger dan Kate, eigenlijk.' Ted grijnsde.

'Dat is eng,' zei Annie, en precies op dat moment kwam haar jongste nicht de keuken in lopen. Haar piekhaar stond rechtovereind en ze had een flanellen nachthemd aan dat bezaaid was met doodskoppen.

Annie maakte roerei voor hen en bedroop de kalkoen. De twee jonge mensen bedankten haar voor het ontbijt en vielen er hongerig op aan.

'Het is fijn om thuis te zijn,' zei Kate blij.

Annie glimlachte naar haar en gaf haar een zoen. 'Voor mij is het ook fijn,' zei ze zacht. 'Dit huis is net een grafkelder, als jullie er niet zijn.'

'Je moet een man zoeken,' zei Kate vastberaden, en Annie rolde met haar ogen.

'Je lijkt Whitney wel. Jullie moeten trouwens de groeten van haar hebben.'

'Doe haar de groeten terug,' zei Kate ontspannen. En toen zag Annie dat ze Tinkerbell op haar andere onderarm had staan.

'Wat is dat?' vroeg Ted, met een afkeurende blik, die zijn zus maar al te goed van hem kende. 'Een eerbetoon aan Disney?'

'Je bent gewoon jaloers,' zei Kate en ze zette haar bord in de vaatwasser. 'Ik vind dat Annie ook een tattoo moet nemen. Het zou haar een heel nieuwe look geven.'

'Wat is er mis met de look die ik nu heb? Bovendien zou het mijn klanten afschrikken.'

'Ik weet zeker dat ze het fantastisch zouden vinden,' hield Kate vol. 'Luister maar niet naar die keurige broer van me. Die weet echt nul komma niks van stijl. Hij is blijven steken in de jaren vijftig.'

'Ik heb tenminste niet van die idiote stripfiguren op mijn armen staan. Wat komt er hierna? Doornroosje of Sneeuwwitje?'

'Ik denk dat ik maar een adelaar op mijn borst moet laten zetten,' zei Annie nadenkend, en Kate grijnsde.

'Ik kan wel iets voor je ontwerpen, als je wilt. Je kunt een vlinder nemen op je rug. Ik heb vorige week een heel mooie gemaakt voor de tattooshop. Ze hebben hem al voor twee mensen gebruikt.'

'Daar ligt dan een mooie toekomst voor je open,' zei Ted droog. 'Tattookunstenaar. Ik wed dat papa en mama dat geweldig zouden hebben gevonden.'

'Wat weet jij daarvan?' reageerde Kate geërgerd. 'Misschien hadden zij een rechtenstudie wel saai gevonden. Misschien hadden zij wel meer pit dan jij.'

'Ze zouden op jullie allebei trots zijn geweest,' mengde Annie zich in de discussie. Ze bedroop opnieuw de kalkoen in de oven. 'Ik denk dat we ons maar moeten gaan aankleden.' Het was intussen elf uur.

'We hebben geen haast. Liz komt waarschijnlijk een uur te laat aanzetten en doet dan heel verbaasd over de tijd. Dat is altijd zo,' merkte Kate op.

'Ze heeft het druk,' zei Annie beschermend.

'Ze kan gewoon geen klok kijken. Wie neemt ze mee?' vroeg Ted belangstellend.

'Die fotograaf waar ze wat mee heeft. Jean-Louis.'

'O, een fransoos. Die kan mooi football met me kijken.'

'Boft hij even,' zei Kate plagend tegen haar broer. 'Football... echt een sport voor ballen zoals jij.'

Ted keek even moordlustig, maar toen schoot hij in de lach.

Kate wist al vanaf het moment dat ze kon praten hoe ze hem op de kast moest krijgen, en daar was nog niets aan veranderd.

Een paar minuten later verdwenen ze alle drie naar hun kamer en tegen twaalven kwamen ze weer tevoorschijn. Ted droeg een grijze broek, een blazer en een das en Annie vond dat hij hartverscheurend veel op zijn vader leek. Ze waren bijna klonen van elkaar. En Kate zag eruit als een chiquere versie van zichzelf. Ze droeg een zwartleren minirok, een zwarte trui met een bontrandje die Annie voor haar had gekocht, een zwarte panty en schoenen met hoge hakken. Ze had gel in haar haar gedaan zodat haar stekels beter overeind bleven staan en ze droeg make-up, wat ze zelden deed. Ze zag er prachtig uit, terwijl ze toch trouw was gebleven aan haar zeer persoonlijke stijl. Annie droeg een lichtbruine kasjmier trui-jurk en hoge hakken.

Het was bijna één uur toen Liz het appartement binnen kwam lopen. Ze droeg een zwartleren broek, een wit jasje van Chanel en een paar megahoge hakken. Haar blonde haar zat in een zachte, sluike knot en ze droeg een paar kleine diamanten oorbellen die ze had geleend van de shoot en die helder flonkerden in haar oren. De man die achter haar binnenkwam zag eruit als een dakloze die ze op straat had opgepikt. Hij droeg tot op de draad versleten sneakers, een spijkerbroek met gaten en een zwarte trui met capuchon, ook met gaten. Zijn ongekamde haar zat in een paardenstaart en hij had een baard. Hij liep met een ontspannen glimlach de kamer in en gaf Annie een bos bloemen die hij had meegenomen. Zijn manieren waren onberispelijk, maar qua uiterlijk viel hij naast Liz volledig uit de toon. Zij leek net een fotomodel uit een tijdschrift en hij zag eruit alsof hij een jaar als schipbreukeling op een onbewoond eiland had gezeten. Zijn Franse accent gaf hem wel iets charmants. Hij kuste Annie en Kate op allebei de wangen en gaf Ted een hand. Hij was vriendelijk en voorkomend en ze vergaten allemaal binnen een paar minuten hoe hij eruitzag. Hij was een van de succesvolste jonge fotografen van Parijs en erg in trek in New York. Hij gaf kennelijk niets om de kleren die hij droeg en ook Liz leek zich daar niet druk om te maken. Het was duidelijk dat ze het leuk vond om bij hem te zijn, ook al wenste Annie in haar hart dat haar nicht op wat minder onverzorgde types zou vallen.