Een zee van verlangen(29)

Een trage grijns gleed over Coltons gezicht toen hij achteroverleunde in zijn stoel. ‘Ik ben verbijsterd hoe ze sinds mijn vertrek veranderd is. Ik had vanmiddag geen moment kunnen vermoeden dat het meisje dat de hal kwam binnenstormen Adriana Sutton was. Ze is inderdaad een ravissante schoonheid geworden.’

‘Precies,’ was Philana het met hem eens. ‘Ze is ongetwijfeld een zeldzaam mooie vrouw.’ Ze wist een voldaan glimlachje te onderdrukken. ‘Hij wankelde natuurlijk nooit in zijn overtuiging dat ze tot een mooie, rijke vrouw uit zou groeien, maar hij had andere redenen om haar tot jouw toekomstige echtgenote te verkiezen.’

‘Ik weet dat vader het beste met me voorhad,’ gaf Colton met tegenzin toe. ‘Maar ik kon toen niet zonder meer zijn voorstel accepteren. Een verbintenis van een jongeman met een kind laat te veel aan het toeval over, en ik was niet van plan alles aan het lot over te laten. Ik wilde er zeker van zijn dat ik geen spijt zou krijgen van de verloving…’

‘Wil je daarmee zeggen dat je nu milder gestemd zou zijn ten opzichte van zo’n contract?’

Hij haalde achteloos zijn schouders op. ‘Ik geloof dat ik Adriana veel beter zou moeten leren kennen. In één opzicht heeft ze gelijk. We zíjn vreemden voor elkaar.’

‘Ook al was ze de enige keus die je vader ooit voor je gemaakt heeft?’

‘Ik kies mijn vrouw liever zelf, moeder. In dat opzicht ben ik absoluut niet veranderd.’

‘Dus je bent nog steeds tegen het idee haar als bruid te nemen?’

‘Momenteel, ja, maar dat wil niet zeggen dat ik mettertijd niet met haar zou willen trouwen. Ze is beslist moeilijk te negeren.’

Philana nam haar zoon onderzoekend op. ‘Ik kan me voorstellen dat Roger Elston bereid is heel ver te gaan om met haar te kunnen trouwen.’

Colton snoof half minachtend, half kwaad. ‘Een blinde kan zien dat hij haar dolgraag wil hebben… alsof hij ook maar enig recht op haar zou hebben. Hij scheen me voortdurend te willen uitdagen als ik het waagde zelfs maar met haar te praten. Tot hij te ver ging. Ik heb geen idee waarom.’

Philana haalde diep adem en vermande zich voor hetgeen zou komen. ‘Misschien omdat Roger weet dat jullie aan elkaar beloofd zijn.’

Colton liet zijn hand langzaam zakken en staarde zijn moeder verbaasd aan. ‘Wat probeert u me te vertellen, moeder?’

Percy en Samantha draaiden zich verbaasd om bij het horen van de harde klank in Coltons stem en wisselden een ongeruste blik met elkaar uit.

Philana zocht naar de juiste woorden om haar zoon te vertellen wat er was overeengekomen. Het laatste wat ze wilde, was hem weer de vlucht te jagen. ‘Je vader was ervan overtuigd dat als je genoeg tijd zou krijgen, jij je mening over Adriana zou wijzigen en haar zou gaan zien als een potentiële aanwinst voor de Wyndhams… zoals hij haar altijd heeft gezien… zelfs al heel in het begin… en tijdens de rest van zijn leven. Een tijdje nadat je vertrokken was, hebben hij en de Suttons de huwelijksovereenkomst getekend en haar en jou aan elkaar verbonden.’ Al deed hij nog zo zijn best, Colton kon de spot in zijn stem niet onderdrukken. ‘Ik ben er niet veel mee opgeschoten dat ik ben weggegaan, hè? Ik ben nog steeds gebonden.’

‘Niet helemaal,’ antwoordde Philana. Haar stem verloor aan kracht onder de spanning en door de mogelijkheid dat ze oude wonden zou openen met wat ze ging onthullen. ‘Als de overeenkomst je zó erg tegen de borst stuit, kun je jezelf ervan bevrijden. Je vader heeft in dat opzicht een clausule in het contract laten opnemen. Die was er in het begin ook al, maar je wilde niet luisteren. Je hoeft het meisje alleen maar negentig dagen lang serieus het hof te maken, en als je daarna een huwelijk met haar nog steeds wilt vermijden, kun je de overeenkomst annuleren. Zo simpel is het.’

Colton staarde naar zijn moeder en zag de spanning in haar gezicht. Nu pas drong het tot hem door hoe verouderd ze was tijdens zijn afwezigheid. De verantwoordelijkheid voor het gezin en haar bezorgdheid over hem hadden smalle rimpeltjes in haar gezicht veroorzaakt. Hij zuchtte diep. ‘Negentig dagen, zegt u?’

‘Negentig dagen waarin je haar serieus het hof maakt,’ benadrukte Philana. ‘Dat is de eis die je vader stelde in ruil voor je vrijheid.’

Bedachtzaam dronk Colton van zijn thee. Het was het vaststaande gebruik dat als hij weigerde zich aan de voorwaarden van het contract te houden, zelfs de termijn van drie maanden, hij onder persoonlijke borgtocht de Suttons moest compenseren voor de aangedane belediging. Maar daarover maakte hij zich geen zorgen. Zelfs zonder de ruime inkomsten van het markizaat had hij in zijn loopbaan als officier genoeg gespaard om daaraan te kunnen voldoen. Maar dan zou hij elke toekomstige omgang met Adriana als huwelijkskandidaat afsluiten, en daartegen kwamen zijn mannelijke instincten in opstand. Het zou veel verstandiger zijn de ontvankelijkheid van zijn eigen hart te beproeven voordat hij zijn band met haar volledig verbrak. Ze was veel te mooi om haar de rug toe te keren.