Donker genot(40)

Cassandra leek te bevriezen. Haar ogen staarden hem aan, lazen de boodschap die in de zijne stond te lezen. Hij zou dit voor haar de beste eerste keer maken die menselijkerwijs mogelijk was. Dat verdiende ze. Ze was niet zomaar een scharrel; ze was zijn vriendin. En haar onschuld was niet enkel iets wat hem mateloos opwond; hij zag het ook als een grote verantwoordelijkheid.

Met een ruk van zijn hoofd trok hij het kanten gevalletje omlaag. Even zag hij iets van onzekerheid op haar lieve gezichtje. Toen hief ze haar heupen op, zodat hij ook haar laatste kledingstuk kon uittrekken.

Onder andere omstandigheden mocht Cassandra dan haast pijnlijk verlegen zijn, nu was ze verrukkelijk open. Zijn blik dwaalde hongerig over de fraaie bruine krulletjes. Zo hoorde een vrouw eruit te zien. Natuurlijk. Niet geschoren, geharst of geëpileerd als een geplukte kip.

Hij woelde met zijn vingertoppen door de krulletjes, wat haar zachtjes kreunend op haar lip deed bijten.

Hij glimlachte. ‘Gevoelig?’

‘Ja, maar…’

Hij streelde haar benen, omlaag glijdend tot hij zijn handen rond haar enkels kon sluiten. ‘Er zijn zoveel dingen die je lichaam kan voelen, en ik verheug me erop om je ze allemaal te laten ervaren.’

‘Voel jij dan hetzelfde?’

‘Ja. Jou genot schenken, windt mij zo op dat ik mezelf er niet van zal kunnen weerhouden om –’

‘In me te beuken.’

Die wel heel aardse woorden uit dat keurige mondje duwden hem bijna over de rand. ‘Je bent gevaarlijk, pethi mou.’

‘Altijd leuk om te horen.’ Even zag ze er voldaan uit, toen gleed er een onzekere trek over haar gezichtje. ‘Je zult niet echt in me beuken, hè? Niet meteen, toch?’

‘Schatje, ik zal je nooit pijn doen, zelfs niet per ongeluk. Ik zal zo voorzichtig zijn dat je me nog zult smeken om op te schieten.’

‘Lijkt me leuk,’ zei ze vol bravoure, hoewel er duidelijk opluchting op haar gezicht te lezen stond.

‘Ja, mij ook.’

‘Weet je wat ook leuk zou zijn?’

‘Wat had je in gedachten?’ vroeg hij geamuseerd.

‘Jou. Naakt.’

‘Je bent echt verrukkelijk.’

‘Complimentjes zullen je niet redden. Hup, uit met die kleren!’

‘Ik heb mijn kleren al uit, of was je dat ontgaan?’

‘Niet zo bijdehand. Je weet best wat ik bedoel.’

‘Als jij Eva bent, moet ik Adam zijn, bedoel je dat?’

‘Nu ja, je hebt alleen je slip nog aan, en die zit op dit moment niet echt comfortabel, lijkt me.’

Hij keek onwillekeurig omlaag. Ze had gelijk, moest hij toegeven. De stof stond zo strak gespannen dat het leek alsof die elk moment kon scheuren. Toch aarzelde hij nog om zijn slip uit te trekken. Het kledingstuk vormde een mentale barrière voor hem. De laatste tussen hem en haar, en die wilde hij niet overschrijden. Nog niet. Dus streelde hij zacht de binnenkant van haar dij om haar af te leiden.

Het werkte. Huiverend spreidde ze haar benen iets verder. ‘Wanneer je me aanraakt, is het net of er kleine stroomstootjes uit je vingers komen. Ik tintel helemaal.’

‘Nog lang niet genoeg.’ Hij liet een vinger in haar glijden en gromde van voldoening. Ze was fluweelzacht, warm en heel erg opgewonden. Alles waarnaar hij haast wanhopig verlangde.

Op het moment dat ze zijn vinger bij haar voelde binnen glippen, leek alles voor Cass op te lossen in een rood waas van verlangen.

Alles was nieuw voor haar, maar dit viel toch in een klasse apart. Nu hij haar zo intiem aanraakte, voelde ze zich pas echt met hem verbonden. Ze was van hem, en hij… hij was ook van haar.

Hij raakte haar aan alsof hij geen genoeg van haar kon krijgen, en dat vond ze misschien nog wel opwindender dan de liefkozingen op zich. Dit draaide nu eens niet om haar talent op de piano, dit draaide alleen om haar, en daardoor voelde ze zich warm, geaccepteerd. Voor het eerst in haar leven.

Nee, dit was beslist geen vriend die medelijden had met een hopeloos groentje. Neo verlangde naar haar, elke aanraking van zijn hand of mond vertelde haar hoeveel. Net als zijn tot het uiterste gespannen slip. Ze wilde hem zien, dolgraag. Haar tong scheen echter vergeten te zijn hoe je woorden vormde, dus kon ze hem slechts woordeloos aanstaren.

Hij grinnikte, een donker en sexy geluid dat het vuurtje in haar binnenste nog verder opstookte.

‘Hoe voelt dat?’

‘Vol,’ wist ze ademloos uit te brengen.

‘Geen paniek. Je zult me echt wel kunnen ontvangen.’

‘Misschien.’

‘Zeker weten.’

‘Je bent anders een stuk groter dan je vinger.’ Al voelde die vinger wel verbijsterend goed.

‘Daar zul je later nog dankbaar voor zijn.’

‘Als jij het zegt.’ Ze snakte naar adem toen hij zacht begon te bewegen, steeds dieper, tot ze ineens een pijnscheutje voelde, wat haar onwillekeurig deed verstarren.