Donker genot(34)

‘Dat zal best.’ Al was het voor haar gemoedsrust stukken beter geweest als hij in zo’n onpraktisch floddershort was verschenen.

Ze zwommen een aantal baantjes en hielden zelfs een wedstrijdje, dat hij uiteraard won.

‘Je hebt gewoon mazzel dat ik al moe was van het zwemmen toen jij opdook.’

‘Aha, het heeft dus niets te maken met het feit dat ik groter ben dan jij en dat mijn benen een stuk gespierder zijn dan de jouwe, hè?’

‘Laten we het niet over je beenspieren hebben.’ Ze grijnsde naar hem. ‘Straks bezorg je me nog een complex.’

‘Je vogelpootjes zijn heel aantrekkelijk.’

‘Vogelpootjes!’ kreet ze. ‘Daar krijg je spijt van, mannetje!’ Ze dook razendsnel onder.

Kennelijk had hij dat niet verwacht, want ze slaagde er zowaar in hem onder water te trekken. Daarna liet ze echter direct los, waarna ze zo snel ze kon naar de rand van het bad zwom. Ze had het bijna gehaald, balanceerde al half op de rand, toen grote handen zich rond haar middel sloten.

Met een boog zeilde ze door de lucht om met een plons weer midden in het zwembad te belanden. Proestend kwam ze boven, klaar om de tegenaanval in te zetten, om tot de ontdekking te komen dat hij haar al stond op te wachten, met een duivelse grijns op zijn veel te knappe gezicht.

Dit was leuk, echt leuk. Wanneer had ze voor het laatst zoveel lol gehad? Waarschijnlijk nooit. Neo had haar in korte tijd al zoveel gegeven. Hij maakte haar gelukkig, zo gelukkig dat haar arme hart het soms amper kon bevatten. Zoals nu.

Wat niet wegnam dat ze wilde winnen. Kon ze dat? Waarschijnlijk niet. Hij stond stevig met beide benen op de grond, terwijl zij moest watertrappen.

‘Dacht je dat je nu had gewonnen?’ vroeg ze ademloos.

‘Volgens mij staan we nu quitte.’

‘Als ik slim was, zou ik het daarbij laten, veronderstel ik.’

‘Gelijkspel is beter dan verliezen,’ beaamde hij.

Ze maaide met haar arm door het bad, waardoor hij een enorme plens water in zijn gezicht kreeg. ‘Weet je wel zeker dat ik zou verliezen?’

Hij streek doodkalm de druppels van zijn gezicht en haalde nonchalant zijn schouders op. Kennelijk was hij ervan overtuigd dat hij zou winnen. Geheel terecht, helaas.

‘Jij mag dan groter zijn, maar misschien ben ik wel geniepiger,’ voerde ze aan.

‘Geloof je het zelf?’ Hij grinnikte. ‘Ik ben vastgoedontwikkelaar, geniepig zijn is voor mij dagelijkse kost.’

‘Daar zit wat in.’ In de muziekindustrie kon het er ook knap hard aan toegaan, vandaar dat zij de zakelijke kant zo veel mogelijk vermeed.

‘Zou je je eerder kunnen verzoenen met een gelijkspel als ik je iets lekkers aanbood?’

‘Wat voor lekkers?’ vroeg ze geïnteresseerd.

‘Macadamianotenkoekjes en baklava. Mijn huishoudster sloeg een beetje door nu ze eindelijk eens de vrije hand kreeg.’

‘Daar doe ik het voor,’ zei Cass, die ineens besefte dat ze trek had. En hoe!

‘Ik zie je zo binnen wel weer.’ Hij hees zichzelf op de rand van het bad, waarna hij naar de douches liep.

Helaas vergat Cass door de aanblik van zijn gespierde achterkant even dat ze moest watertrappen, waardoor ze bijna roemloos aan haar eindje kwam.



Terwijl Neo wachtte tot het water voor de thee kookte, somde hij in gedachten alle redenen op waarom het geen goed idee was om naar bed te gaan met het sexy wezen dat op dit moment haar haren droogde in zijn logeerkamer. Het had verdorie maar weinig gescheeld of hij had haar in het zwembad gegrepen. En later, toen ze uit het zwembad klom, was het ook even kantje boord geweest.

Hij had nooit moeten omkijken voor hij in de doucheruimte verdween. Ze had zo’n glazige blik in haar ogen gehad die hij eerder associeerde met de slaapkamer dan met een zwembad.

Waarom moest ze er ook zo verrekte aantrekkelijk uitzien in een bikini? Oké, haar rondingen waren niet spectaculair, maar wat ze had, kon je zonder meer verleidelijk noemen. Kleine, perfect gevormde borsten en ronde billen om rauw in te bijten.

Dat stoeipartijtje van haar had wel eens flink uit de klauwen kunnen lopen. Toen hij haar van de rand van het bad had geplukt, was de verleiding om haar te kussen hem bijna te machtig geworden. Op de een of andere manier had hij toch de kracht gevonden om haar weg te duwen. Vraag alleen niet hoe.

Man, o man, wat was het een stomme zet geweest om haar het gebruik van het zwembad aan te bieden! Waarom had hij dat in vredesnaam gedaan?

Omdat hij had aangenomen dat ze een braaf badpak zou uitkiezen. Daarom. Ja, wie zwom er nu baantjes in drie nietige lapjes stof bij elkaar gehouden met touwtjes? De achterkant van het broekje leek verdorie niet meer dan een string. En Cassandra had perfecte billen – lekker rond maar wel stevig… Prompt kreeg hij een visioen van haar in haar sportzaaltje. Hij verdrong het verbeten. Perfect. Ja, dat was het enige woord ervoor. Het feit dat ze nergens witte strepen had, bewees dat ze altijd zo schaars gekleed ging zwemmen.