Donker genot(24)

‘Een glaasje water zou wel fijn zijn,’ zei ze kortaf. Meteen daarna zette ze haar koptelefoon weer op om haar werk te hervatten.

Een paar minuten later werd er een flesje water plus een glas met een schijfje citroen voor haar op tafel gezet.

Een slecht humeur was nooit een excuus om je manieren te vergeten, vond Cass, dus keek ze op om beleefd voor het drankje te bedanken – recht in de ogen van een man die in geen enkel opzicht onderdeed voor Neo.

Zelfs als ze hem niet zou hebben herkend van foto’s, dan nog zou ze geweten hebben dat dit niemand anders kon zijn dan Neo’s compagnon, Zephyr Nikos.





Hoofdstuk 6





De charismatische Griek glimlachte. ‘Graag gedaan.’

Cass rukte haar koptelefoon van haar hoofd. ‘Eh…’

‘Ik vind het heel leuk om u persoonlijk te ontmoeten.’ Zephyrs glimlach zou dodelijk zijn geweest als de kus van Neo Stamos haar er al niet immuun voor haar had gemaakt. ‘Neo is namelijk niet uw enige fan hier.’

Ze stak hem haar hand toe. ‘Bedankt dat u mijn pianolessen hebt gekocht, Mr. Nikos, en ik vind het fijn om te horen dat u van mijn muziek geniet.’

‘Noem me toch Zephyr. En bedank me nog maar niet, Neo heeft pas een paar lessen gehad.’ Hij leunde op zijn gemak tegen de zware vergadertafel. ‘Over een jaar lijkt een ton misschien wel veel te weinig voor die lessen. Neo is geen gemakkelijk mannetje, dus ook vast geen gemakkelijke leerling.’

Ze glimlachte wrang. ‘Ik zit hier te werken omdat mijn huis wordt gesloopt omdat hij het niet veilig vond. Dus geloof me, ik denk echt niet dat hij een gemakkelijke leerling zal zijn.’ Of een gemakkelijk vriend, voegde ze er in stilte aan toe.

‘Er worden een paar deuren en ramen vervangen, dat kun je nauwelijks de boel slopen noemen,’ merkte Neo achter haar spottend op.

Ze keek over haar schouder naar hem op. ‘Zit die telefonische vergadering erop?’

‘Ja.’ Hij trok vragend een donkere wenkbrauw op naar zijn zakenpartner. ‘Ik dacht dat jij vanochtend een bomvolle agenda had, Zee.’

De andere verrukkelijke Griek haalde losjes zijn brede schouders op. ‘Wanneer je de kans hebt om de vermaarde Cassandra Baker te ontmoeten, dan laat je die natuurlijk niet lopen.’

‘Ze is hier omdat wij samen de dag gaan doorbrengen, terwijl haar woning wordt beveiligd,’ merkte Neo korzelig op. ‘Niet om fans te ontmoeten, Zee.’

Cass waardeerde zijn poging om haar in bescherming te nemen, maar ze zag dat Zephyr het eerder vermakelijk scheen te vinden.

‘Maak je niet zo druk. Ik heb echt geen vleugel in een van de vergaderkamers laten plaatsen zodat ze hier een geïmproviseerd concert kan geven, hoor,’ merkte hij spottend op.

‘Jammer, want dan had ik vast meer kunnen doen,’ grapte ze. ‘Ja, zo’n mp3, hoe handig ook, heeft toch zijn beperkingen, hè?’

‘Je kunt je best een vrije dag veroorloven,’ merkte Neo met een stalen gezicht op.

Zephyr stootte een ongelovig lachje uit. ‘Een hele dag, toe maar! Zeg op, wie ben jij en wat heb je met mijn vriend gedaan?’

‘Heel grappig. Ik heb wat afspraken verzet, nou en?’

Zephyr bekeek Cassandra geïntrigeerd. ‘Tjonge, deze jongedame is nog getalenteerder dan ik dacht. Ze kan kennelijk toveren.’

‘Nee hoor. Ik zat alleen zo te mieren over dat werk aan mijn huis dat hij begon te vrezen dat er nooit iets zou gebeuren als hij me niet een dagje ontvoerde,’ merkte Cass vol zelfspot op.

‘Jij zat niet te mieren,’ zei Neo streng. ‘Je hebt aan een fobie gerelateerde problemen, dat is heel wat anders.’

‘Je klinkt bijna als een psychiater.’ Ineens viel het kwartje bij haar. ‘Je hebt onderzoek gedaan naar mijn aandoening!’

‘Ik heb er een van mijn topmensen op gezet.’

‘Tjonge. Dat heeft nog nooit een van mijn leerlingen gedaan.’

Neo schokschouderde om aan te geven dat het niets voorstelde.

Zephyr scheen daar anders over te denken, want hij gaapte zijn vriend alweer stomverbaasd aan. Daarna verscheen er een bijna medelijdende trek op zijn gezicht. ‘Pas maar op. Als Neo het bit tussen zijn tanden krijgt, dan hou je hem niet meer.’

‘Dat was me al opgevallen, ja,’ zei ze op geamuseerde toon.

Neo sloeg zijn armen over elkaar en keek Zephyr dreigend aan. ‘Volgens mij heb jij wel wat beters te doen dan hier te staan roddelen, partner.’

‘Wil je soms beweren dat je nog geen behandelplan hebt opgesteld voor Miss Baker en haar fobie?’ vroeg deze zoetsappig, de hint straal negerend.

‘Zover was ik nog niet.’

‘Denk maar niet dat je me zo gek krijgt om weer in therapie te gaan, want dat gebeurt echt niet,’ viel Cass fel uit.