Dodenschip(63)

Eén man veilig thuis, dacht Max. Nu nog zes anderen.

Met een platte band was de gehuurde bestelbus slecht bestuurbaar. Linda had moeite de auto door de bochten te manoeuvreren, naar de hoofdweg die de belangrijkste verkeersader op de Peloponnesos is. De spiegels waren gelukkig schoon, maar ze wist dat dit tijdelijk was. Terwijl Linc de touwen gereedmaakte, zocht Eddie in de bestelbus naar alles wat hun achtervolgers kon hinderen. Linda had een laptop gebruikt om de UAV te besturen, en die was nu overbodig. Maar er was ook een bureautje en een kantoorstoel op wieltjes: Eddie kon die door de achterdeuren naar buiten gooien. Hij had ook alle wapens en munitie geïnventariseerd. Er waren drie pistolen en zes extra magazijnen met plastic patronen. De kogels konden waarschijnlijk wel een voorruit vernielen, maar ze zouden als knikkers afketsen op autobanden.

Ze raasden door kleine dorpjes langs de weg. Enkele huizen, een taveerne met stoeltjes onder een afdak van druivenranken en hier en daar een loslopende geit. Langs de kust werden vakantiehuizen door buitenlanders gebouwd, maar een paar kilometer landinwaarts leek het of er in een eeuw niets veranderd was.

Linda zag een lichtflits in het spiegeltje. Zo diep in de nacht was er geen ander verkeer, en ze begreep dat ze de koplampen van een achtervolgende jeep had gezien.

‘We krijgen gezelschap,’ zei ze en drukte het gaspedaal dieper in. Ze wilde zo hard mogelijk rijden, zonder dat de lekke band aan flarden zou scheuren.

‘Laat ze dicht achter ons komen,’ riep Eddie achter in het bestelbusje. Met een hand hield hij de deurkruk vast en in zijn andere hand had hij een pistool.

De jeep reed wel honderddertig kilometer per uur en overbrugde de afstand in enkele seconden. Turend door de achterruit zag Eddie de jeep dichterbij komen en hij besefte dat de auto niet achter hen zou blijven maar naast hen kwam rijden.

‘Eddie!’ gilde Linda.

‘Ja, ik zie het.’

Hij gooide de deur open toen de jeep nog tien meter achter hen was en vuurde zo snel mogelijk achter elkaar. De eerste kogels ketsten af op de grille en de motorkap van de jeep, maar de volgende patronen sloegen gaten in de voorruit, zodat de bestuurder een ruk aan het stuur moest geven en gedwongen werd vaart te minderen. Even leek de jeep te kantelen, maar de bestuurder wist de linkerwielen weer op de weg te krijgen. Meteen zette hij de achtervolging weer voort.

‘Linc, bukken! Linda, hou vol!’ schreeuwde Eddie, toen de bewaker naast de bestuurder van de jeep ging staan en een geweer in de aanslag bracht.

Het geratel van het geweer en het gejank van kogels die in staal slaan klonk gelijktijdig. Het glas in de achterdeuren van de bestelbus versplinterde en Eddie Seng kreeg een douche van scherven over zich heen. Patronen doorboorden de carrosserie en een kogel ketste achter in het busje en kwam in de rugleuning van Linda’s stoel terecht.

Eddie hield zijn tweede pistool omhoog en vuurde in het wilde weg, terwijl Linc met zijn lichaam de bewusteloze gedaante van Kyle Hanley beschermde.

‘Hoe je het deed weet ik niet, maar je hebt de bestuurder in zijn borst geraakt,’ riep Linda. Ze zat gebogen over het stuur en keek in de zijspiegel.

‘Heb ik hem gedood?’ vroeg Eddie, terwijl hij een vol magazijn vastklikte.

‘Weet ik niet, maar een kerel achterin pakt zijn wapen. Hou je vast!’

Linda trapte op de rem en zwenkte voor de jeep. De twee voertuigen raakten elkaar met een akelig krassend geluid. Het busje werd door de klap omhooggeduwd maar viel krakend weer terug op zijn wielen. De man naast de bestuurder van de jeep werd uit de auto geslingerd en de twee mannen achterin klapten tegen de rolbar.

Linda trapte het gaspedaal weer in en ze had honderd meter voorsprong, voordat de bewakers de jacht konden vervolgen.

‘Oregon, hoever is het nog?’

Eric Stone antwoordde meteen. ‘Ik kan jullie zien via de UAV. Nog tien kilometer.’

Linda vloekte.

‘En wat de zaak bemoeilijkt is dat er nog twee jeeps achter die eerste aan komen,’ zei Stone. Een jeep heeft een halve kilometer achterstand, de tweede nog wat meer.’

De voorste jeep kwam weer dichterbij, maar hield een veilige afstand. Een van de bewakers begon op de banden van de bestelbus te vuren. Linda zwenkte over de weg heen en weer, om de schutter te hinderen, maar ze wist dat het een kwestie van tijd was. ‘Heeft iemand nog een briljant idee?’ vroeg ze.

‘Ik vrees van niet,’ bekende Eddie, maar toen klaarde zijn gezicht op. Hij tikte op de microfoon van zijn radio. ‘Eric, laat de UAV neerstorten op die jeep.’

‘Wat?’

‘Gebruik de UAV maar als een kruisraket. Maak een voltreffer, want er zal nog genoeg benzine in de tank zitten om een explosie te veroorzaken.’

‘Maar zonder de UAV kunnen we de Voorzitter niet oppikken,’ protesteerde Stone.