De regels van het spel(35)

Hoofdstuk 8





Vroeg in de ochtend werd Mia wakker van een geluid. Ze bleef nog even liggen om de vreemde omgeving tot zich te laten doordringen. Toen herinnerde ze zich wat er was gebeurd. Prompt begon haar hart te bonzen. De plek naast haar in bed was leeg, zag ze. Met een ruk ging ze overeind zitten. Het geluid klonk opnieuw, en ze richtte haar blik op Nikos, die met zijn rug naar haar toe aan de andere kant aan de kamer stond.

Reeds gekleed in een van zijn donkere pakken, klikte hij een uiterst plat horloge om zijn pols. Hij zag er zo adembenemend knap uit, dat de adem haar in de keel stokte. Tegelijkertijd vertelden de geuren waarvan de kamer doordrongen was, haar dat hij net had gedoucht.

De nieuwe intimiteit in hun situatie maakte haar opeens verlegen. Omdat ze besefte dat ze erg bloot was onder het dunne laken, trok ze het tot haar kin op. ‘H-Hoe laat is het?’ vroeg ze. Toen ze zag dat zijn schouders zich spanden bij het horen van haar stem, beet ze op haar onderlip.

‘Vijf uur,’ antwoordde hij zonder zich om te draaien. ‘Ga maar weer slapen. Jij hoeft nog lang niet op.’

‘Maar jij bent wel op,’ zei Mia.

Zwijgend pakte hij zijn mobieltje en stopte het in zijn jaszak, samen met nog wat andere dingen die Mia wel zag maar niet in zich opnam. Langzaam begon het tot haar door te dringen dat hij haar niet wilde aankijken. De spanning in zijn schouders herhaalde zich ook in de abrupte bewegingen van zijn vingers, en aan het stukje dat ze van zijn profiel kon zien, zag ze dat hij zijn kaken stevig op elkaar had geklemd.

‘Ik sta op het punt om weg te gaan,’ kondigde hij plotseling aan. ‘Ik heb zaken in Rome te behartigen. Mijn vliegtuig staat klaar. Je kunt de rest van de dag hier blijven, als je wilt. Als je klaar bent om naar Londen te gaan, laat Lukas het dan weten, dan zorgt hij dat mijn helikopter je komt ophalen.’

Elk woord, elk kil zakelijk woord, dwong Mia onder ogen te zien wat hij aan het doen was. Hij was met haar naar bed geweest, en nu nam hij afstand. Volgens de beproefde Nikos Theakis-traditie liet hij haar weten, zonder het te hoeven zeggen, dat dit zielloze vertrek in de vroege ochtend het einde betekende van wat ze hadden gedeeld!

Ze sloot haar ogen, vechtend tegen een misselijkmakend gevoel van pijn. ‘Doe me dit niet aan, Nikos.’

‘Niet smeken, Mia,’ zei hij, zich naar haar omdraaiend. ‘Dat is ongepast.’

Smeken? Haar ogen schoten open net op het moment dat hij zich weer omdraaide, zo elegant en beheerst dat ze zich naast misselijk nu ook duizelig begon te voelen. ‘Ik smeek niet,’ ontkende ze met een gekrenkte snik. ‘W-We hebben net samen geslapen!’

‘Een vergissing. Dat had niet mogen gebeuren.’

‘Toch is het gebeurd.’

‘Dat is waar.’ Hij leek nu buitensporig geïnteresseerd in de inhoud van zijn portefeuille. ‘Maar het zal niet weer gebeuren.’

‘Zomaar?’ Vol zelfverachting dat ze dit zelfs maar met hem probeerde te bespreken, sloeg ze haar armen om haar knieën en trok ze tegen haar borst. ‘Je… Je bedrijft de liefde met me, en dan gooi je me aan de kant alsof mijn gevoelens niet tellen?’

‘Theos! Er was geen sprake van de liefde bedrijven. We hadden seks!’ Boos draaide hij zich naar haar om. ‘Waar was de liefde in wat we gisteravond in dat bed hebben gedaan? Ik heb geen liefde meegebracht! En als jij dat wel hebt gedaan, was je…’ Hij klapte zijn mond dicht, inslikkend wat hij van plan was nog meer te zeggen. Zijn donkere ogen schoten vuur bij het zien van haar uitdrukking van afgrijzen, en met een gemompelde vloek keerde hij zijn rug weer naar haar toe.

‘W-Wat was ik?’ vroeg ze walgend met het gevoel alsof ze in een nachtmerrie zat waaruit ze niet kon ontwaken. Ze kon hem niet op dat punt laten stoppen, ook al zou zijn antwoord haar in tweeën breken. ‘Naïef? Stom? Er klaar voor? Heb ik er soms zelf om gevraagd?’

‘Dat wilde ik niet zeggen.’

‘Wat wilde je dan wel zeggen?’ riep ze uit.

‘Niets.’

De leugenaar, de gemene, vuile leugenaar! ‘Dit vergeef ik je nooit,’ fluisterde ze. ‘Maar je bent vast blij en opgelucht me dit te horen zeggen.’

‘Eerlijk gezegd niet.’ Zijn stem bleef koel. ‘Ik… geef om je, Mia, maar ik ben een einzelgänger. Dat ben ik altijd geweest. Ik doe niet aan het soort relaties dat jij verwacht. Je zult het nu niet geloven, maar ik doe je een groot plezier door er nu mee te stoppen.’

‘Zoals je met alle andere vrouwen doet die dit bed met je hebben gedeeld? Je neemt wat je wilt van hen en gooit ze dan opzij als een stuk afval?’

‘Precies,’ bevestigde hij.

Verbijsterd dat hij het zomaar toegaf, staarde Mia hem een ogenblik aan, waarna ze haar gezicht in haar knieën drukte en zelfhaat omarmde alsof het haar dierbaarste vriend was. Ze had zich nog nooit zo goedkoop gevoeld, zo gebruikt en afgedankt. En wat het ook was wat hij niet had gezegd, het echte besef dat haar nu kwelde, was dat ze er inderdaad om had gevraagd – erom had gesmeekt – wekenlang voordat hij had toegegeven! Nu zat ze hier tussen zijn verkreukelde lakens, gedegradeerd tot de gelederen van de onenightstands. Dat was misschien wel haar verdiende loon omdat ze zo’n slet was geweest!