De regels van het spel(29)

‘Wat is er gebeurd?’ vroeg Nikos bars.

‘Ik kan zweren dat iemand haar een duw heeft gegeven,’ beweerde een stem.

Prompt begon ze te snikken.

Vloekend wilde Nikos beschermend zijn armen om haar heen slaan, maar ze hield hem tegen. ‘Ik maak je nat.’

‘Dacht je dat ik me daar druk over zou maken?’

Een grote warme handdoek werd om haar schouders gelegd, die ze dankbaar om zich heen trok, hevig rillend omdat de koele avondlucht tot diep in haar natte huid trok.

‘Is alles goed met je, Mia?’

Pas toen ze Nina D’ Lassio’s bezorgde vraag hoorde, besefte ze dat het haar gastvrouw moest zijn geweest die zo snel met een handdoek was gekomen.

‘Heb je je bezeerd?’

Hoofdschuddend probeerde Mia weer tot zichzelf te komen. Uiteindelijk vond ze de kracht om het natte haar uit haar gezicht te vegen, waarbij ze ontdekte dat haar polsen nog steeds pijn deden.

‘Ik mankeer niets,’ zei ze, worstelend om haar hartslag te vertragen. Ze lachte schril. ‘Ik weet niet hoe het g-gebeurd is, maar ik zal niet beledigd zijn als jullie denken dat ik dronken ben!’

Een waarderend gelach golfde over het terras. Daarna ontspanden de mensen en begonnen ze weer te praten, haar de kans gevend om te inventariseren hoe ze eruitzag. Een blik naar beneden leerde haar dat haar jurk geruïneerd was.

‘Laat mij maar voor haar zorgen, Nikos,’ zei hun gastvrouw kalm. ‘Ze moet snel iets droogs aan.’

Pas toen werd Mia zich bewust van de manier waarop hij haar nog steeds vasthield en van de hevige spanning die hem in zijn greep hield. Ze keek naar hem op en ontdekte dat ze zonder haar schoenen wel heel erg omhoog moest kijken. Lang, donker en adembenemend knap. Hij leek weer op de gladiator die ze op de oprijlaan van de Balfours had gezien: de vlammende ogen, de opeengeklemde hoekige kaken, de strakke mond.

Hij boog zijn hoofd en keek haar met nauwelijks onderdrukte woede aan.

‘Ik mankeer niets,’ zei ze opnieuw, vreemd genoeg de behoefte voelend om hem gerust te stellen. ‘H-Het was alleen zo’n schok om zo in het water te vallen.’

‘Werd je geduwd?’

Hoewel zijn stem kalm klonk, hoorde Mia de woede die hij probeerde te onderdrukken. Een behoedzame blik naar links en rechts vertelde haar dat er nog mensen om hen heen stonden en naar hen keken. Een flitslicht af en toe herinnerde haar eraan dat het hele incident waarschijnlijk honderd keer door camera’s was vastgelegd. Nina en Santino D’Lassio stonden dichtbij en wachtten evenals Nikos op haar antwoord.

Ze sloeg haar ogen neer en bevochtigde haar trillende lippen, terwijl ze bedacht wat ze het beste kon zeggen. Zou ze liegen en zeggen dat ze niet wist hoe het was gebeurd, of zou ze de waarheid vertellen en toegeven dat ze Anton Brunel ervan verdacht haar te hebben geduwd?

‘Misschien ben ik uitgegleden.’ Ze koos de minst sensationele optie en fronste verward haar voorhoofd toen Nikos zijn greep op haar verstevigde.

‘Kom mee, Mia.’ Nina D’Lassio klonk wel opgelucht toen ze haar arm om Mia’s trillende schouders sloeg. ‘We gaan je afdrogen en iets zoeken wat je aan kunt trekken.’

‘Ik laat de helikopter komen,’ zei Nikos.

‘Nee, dat doe je niet!’ riep Mia verhit uit. ‘Ik wil niet dat mensen denken dat ik naast Oscars schuldige vergissing ook nog een watje ben! Madre de Dio!’ Ze was zich er totaal niet van bewust dat haar gastheer en gastvrouw verbaasd opkeken van haar uitbarsting. ‘Ik ben nat en verfomfaaid en zag flitslampen flitsen. Morgen sta ik in alle kranten, terwijl ik er zo uitzie, en jij wilt me nog meer voor gek zetten door me af te voeren?’

‘Santino rekent wel met de pers af, Mia,’ verzekerde Nina haar snel. ‘Laat haar toch los, Nikos. Ze zakt heus niet in elkaar!’

Het feit dat zowel Mia als Nina naar hem snauwden leek Nikos te doen ontwaken. Hij liet zijn armen zakken en deed een stap achteruit zodat Nina haar weg kon voeren.

‘Mijn veiligheidsmensen bekijken de films uit de beveiligingscamera’s om te zien wat er is gebeurd,’ zei Santino D’Lassio tegen Nikos.

‘Dus je denkt dat ze werd geduwd?’ vroeg Nikos grimmig.

‘Je hebt gezien hoe ze erin ging,’ zei Santino. ‘Ze is gesprongen, of ze werd geduwd. Wat denk jij dat het meest voor de hand ligt?’ Zonder op antwoord te wachten, liep Santino weg en dreef zijn gasten naar de tent.

Nikos sloot zijn ogen om zijn vraag te overdenken. Opnieuw draaide hij het moment in zijn hoofd af. Het was nogal druk geweest rond het zwembad, maar hij had Mia meteen in het oog gekregen toen hij naar buiten was gestapt. Ze had naar hem staan kijken; hij had haar angstige blauwe ogen zien oplichten zodra ze zijn blik had ontmoet. Meteen daarna waren er de plotselinge beweging van haar lichaam en haar verschrikte blik geweest voordat ze in het zwembad was gevallen.