De nanny's 01(16)

‘Waarom?’

‘Waaróm?’ herhaalde ze met overslaande stem. ‘Je hebt me net een vermogen aangeboden om met je te trouwen. Dat is iets voor een realityshow. Of voor Bananasplit.’ Ze keek naar het plafond. ‘Staan er camera’s op me gericht?’

‘Doe niet zo raar.’

‘Van hetzelfde.’

‘Dit is het minst stomme idee dat ik ooit heb gehad. Het is volkomen logisch.’

‘Nou, voor mij niet.’ Ze sloeg haar armen over elkaar, wat zijn aandacht naar haar borsten trok.

Het enige domme aan het idee had te maken met het effect dat ze op hem had. Hoe langer ze om hem heen was, hoe aantrekkelijker hij haar vond. Die rondingen van haar… Met de dag werd hij nieuwsgieriger hoe haar lippen smaakten, hoe ze zouden aanvoelen tegen de zijne. Dit was echter niet het moment om afgeleid te worden.

‘Dit slaat allemaal nergens op,’ zei ze ineens.

‘Hoe bedoel je?’

‘Tegenwoordig betalen mannen vrouwen niet meer om met hen te trouwen. Hoe weet je dat ik geen golddigger ben?’

Hij barstte in lachen uit. ‘Alsof je je vrouwelijke charmes hebt ingezet om mij over te halen. Mijn advocaat zal huwelijkse voorwaarden opstellen om te voorkomen dat je er met mijn geld vandoor gaat. Als voorzorgsmaatregel. Iets wat verstandige mensen doen.’

‘Op dit moment twijfel ik anders ernstig aan je verstandelijke vermogens. Een verstandige man zou dit niet voorstellen.’

‘Wel als het om zijn zoon gaat. Wat voor vader zou ik zijn als ik niet het beste voor Brady wil?’

‘Wil je je eigen toekomst voor hem opgeven?’

Dan ging ze er dus van uit dat hij een romantische toekomst had. Wat niet zo was. Geen enkele vrouw kreeg de kans dicht bij te komen. ‘Ik offer niks op, Maggie.’

‘Omdat je van hem houdt.’

Het was een constatering die hem plezier deed. ‘Ja.’

‘Een vader moet inderdaad alles voor zijn zoon over hebben, maar dit is wel heel extreem.’

Hij kwam dichter bij haar staan, wilde haar aanraken, al sinds hij haar in zijn armen had gehouden. Het voorstel was een grote stap. Reden voor hem om het rustig aan te doen, maar hoe langer hij erover dacht, hoe beter hij het idee vond. ‘Vertel eens. Heb je geld nodig? Kun je er iets mee doen?’

Ze beet op haar onderlip. ‘Dat kan iedereen toch wel?’

Glimlachend keek hij haar aan. ‘Ik niet.’

‘Hm.’ Ze stak haar handen in haar zakken. ‘We zitten in Vegas. Iedereen komt hierheen om zijn droom van het grote geld waar te maken.’

‘Die kans bied ik je. Je hoeft maar ja te zeggen. Maar nogmaals: kun je het ergens voor gebruiken?’

‘Ja.’ Ze keek naar de grond en haar zijdezachte haar viel langs haar gezicht.

Met moeite bedwong hij de neiging om zijn handen in dat haar te begraven, om haar gezicht te omvatten. ‘Waarvoor?’

Ze keek hem aan. ‘Good Shepherd moet opgeknapt worden. Zuster Margaret en zuster Mary hebben alles geprobeerd, maar het geld stroomt niet binnen.’

‘Ik heb je net de perfecte oplossing geboden.’

‘Die is niet perfect.’

‘Niks is ooit perfect. Maar we krijgen allebei wat we willen.’ Hij pakte haar handen. Dat moest kunnen, dacht hij, tot hij de twijfel voelde in haar trillende handen. Na een geruststellend kneepje ging hij verder: ‘Je bent bang emotioneel betrokken te raken en bang dat ik je alsnog aan de kant schuif. Ik heb iemand nodig aan wie ik mijn zoon toevertrouw. Als je met me trouwt, krijg ik wat ik wil en jij hebt een permanente plek in mijn huishouden. En de bonus is dat je Good Shepherd kunt redden.’

‘Als dat dichtgaat, hebben de kinderen geen thuis meer. Dan verliezen ze de enige familie die ze kennen.’

Net als zij destijds. Hij had altijd problemen gehad met de talloze vrouwen in zijn vaders leven en het feit dat zijn moeder ervandoor was gegaan toen hij nog zo jong was. Altijd had hij zich afgevraagd wat hij had gedaan om haar weg te jagen. Maar hij had zich nooit zorgen hoeven te maken over een dak boven zijn hoofd. Of wie er voor hem zou zorgen. ‘Je kunt het verschil maken, Maggie. Zeg gewoon ja.’

Ze keek hem ineens recht aan. ‘Waarom een huwelijk, Jason? Als ik nu gewoon akkoord ga om te blijven?’

‘Ik wil ook garanties. Een verzekering dat je inderdaad blijft.’ Opeens kreeg hij nog een gedachte. ‘Stel dat je Mr. Right ontmoet? Die met je wil trouwen? Ik heb stabiliteit nodig voor mijn zoon. Een huwelijk biedt dat.’

Jason keek op haar handen neer, die nog steeds in de zijne lagen. Hij streelde haar linker ringvinger en stelde zich voor dat een andere man daar een ring om zou schuiven. Dat beeld beviel hem niks. Instinctief wist hij dat hij het rustig aan moest doen, maar die luxe kon hij zich niet permitteren. Ze moest nu antwoord geven, voordat ze zich kon bedenken. En voordat ze zou vertrekken. Hij wilde dat ze bleef, op zijn voorwaarden. ‘Ik moet je antwoord hebben, Maggie. Wat wordt het? Wil je met me trouwen?’