De Orsini broers 03(4)

Falco nam nauwelijks de moeite de foto te bekijken. ‘Ik ken zoveel vrouwen,’ zei hij kil. ‘Dat hebben je spionnen je vast verteld.’

‘Doe me een plezier. Kijk eens goed.’

Wat maakte het uit? Falco pakte de foto op. Het was een advertentie voor iets duurs. Parfum, sieraden, kleding… Het was er niet echt uit te halen. De vrouw was echter duidelijk genoeg.

Ze zat schuin in een stoel, met één voet op de grond en haar andere been over de armleuning. Aan haar tenen bungelde een schoen met een hak die dodelijk zou kunnen zijn. Ze droeg een vuurrode kanten body die weinig te raden overliet.

Ze bezat een prachtig lichaam, en een prachtig gezicht. Ovaal. Verfijnd. Pure vrouwelijkheid. Hoge jukbeenderen, amberkleurige ogen als van een kat, lange volle wimpers met dezelfde ebbenhouten kleur als haar lange steile haar. Ze lachte naar de camera. Naar hem.

De bedoeling van de foto begreep hij precies, en het werkte. Haar lach, de manier waarop ze haar hoofd een beetje schuin hield, zelfs haar houding. Alles daagde een man uit haar te begeren, om dom genoeg te zijn om te denken dat hij haar kon krijgen. Haar lach beloofde een leven lang seksueel plezier. Falco bespeurde een heet en gevaarlijk gevoel in zijn buik.

‘En? Herken je haar?’

Hij keek op en ontmoette Cesares priemende blik. Achteloos gooide hij de foto op het bureau. ‘Ik zei al van niet. Goed? Zijn we nu klaar?’

‘Haar naam is Elle. Elle Bissette. Ze was model, maar nu is ze actrice.’

‘Wat leuk voor haar.’

Opnieuw nam Cesare iets uit de map. Nog een advertentie? Hij reikte het Falco aan, maar Falco bewoog zich niet.

‘Wat is dit? Verwacht je nu echt dat ik meedoe aan een rondje beroemdheden raden?’

‘Per favore, Falco. Alsjeblieft, kijk naar de foto.’

Falco trok zijn wenkbrauwen op. Alsjeblieft? En nog wel in twee talen? Nog nooit had hij zijn vader deze woorden of iets in dezelfde strekking horen zeggen. Hij pakte de foto aan en voelde gal in zijn keel omhoogkomen. Het was dezelfde advertentie, maar iemand had met een rode pen kruisjes in haar ogen gekrast en strepen door haar lippen gezet alsof ze aaneen genaaid waren. In haar keel was een dikke streep getekend, met daaronder rode stippen tot op haar borsten, die waren omcirkeld.

‘Miss Bissette heeft dit per post ontvangen.’

‘Wat zegt de politie ervan?’

‘Niets. Ze wil er geen politie bij halen.’

‘Dat is dom,’ zei Falco botweg.

‘De ouders van die Turkse jongen gingen ook naar jou, en niet naar de autoriteiten. Ze vreesden wat er zou gebeuren als ze officieel hulp zouden zoeken.’

‘Dit is Amerika.’

‘Angst is overal hetzelfde, Falco. Ze is bang, en misschien vertrouwt ze de politie niet. Wat de reden ook is, ze wil het niet.’ Even zweeg Cesare. ‘Miss Bissette is momenteel bezig met filmopnamen in Hollywood. De producent is een oude vriend, laat ik het zo zeggen.’

‘Aha, nu begrijp ik het. Je kameraad maakt zich zorgen om zijn investering.’

‘Het verontrust hem, ja. En hij heeft mijn hulp nodig.’

‘Stuur hem dan wat van je bloedgeld.’

‘Hij heeft mijn financiële hulp niet nodig. Hij heeft mijn hulp nodig bij de beveiliging van Miss Bissette.’

‘Je bullebakken zullen het vast naar hun zin hebben in Los Angeles.’

‘Zie je het voor je, mijn mannen in Beverly Hills?’ vroeg Cesare gnuivend.

Bijna moest Falco lachen. Toegegeven, het idee was grappig. Tot plotseling het kwartje viel. Wat hij over Turkije had gezegd, hun gesprek over Elle Bissette… ‘Oké.’

‘Oké?’

Falco knikte. ‘Ik ken wel wat kerels die als lijfwachten voor beroemdheden werken. Ik zal eens wat rondbellen en je hun gegevens –’

‘Ik heb de gegevens al,’ zei Cesare op vriendelijke toon. ‘Die van jou.’

‘Van mij?’ Deze keer kon Falco zijn lachen niet inhouden. ‘Ik ben een belegger, pa, geen lijfwacht.’

‘Dat heb je ook niet gezegd tegen de mensen die je in Turkije hebt geholpen.’

‘Dat lag anders. Ze vroegen mijn hulp, en ik heb gedaan wat ik moest doen.’

‘En nu vraag ik je om hulp, mio figlio, en ik vraag je te doen wat moet gebeuren.’

Op Falco’s gezicht verscheen een harde blik. ‘Namen en telefoonnummers kan ik je geven. Als je wat anders wilt, ben ik weg.’

Cesare reageerde niet, en Falco draaide zich om en liep naar de deur. Onderweg bedacht hij zich, en hij liep naar de openslaande glazen deuren achter de zware gordijnen. Het laatste wat hij wilde, was nu zijn moeder of zijn zussen tegenkomen. Daar was hij niet voor in de stemming.

‘Wacht.’ Zijn vader kwam hem achterna. ‘Neem de map mee. Alles wat je nodig hebt, zit hierin.’