De Marcolini broers 02(40)

Hij draaide zich weer om. ‘Je bent het niet gewend, hè, dat mensen iets liefs voor je doen, tesoro mio?’

Ze veegde met de rug van haar hand haar tranen uit haar ogen. ‘Het spijt me dat ik zo… emotioneel ben.’

Hij zette zijn glas neer en liep naar haar toe. Bij de sofa aangekomen hurkte hij voor haar, alsof ze een klein meisje was. In zijn ogen was de zachtheid verschenen waarnaar ze zo had verlangd. Teder streelde hij haar betraande wang. ‘Jij hoeft helemaal nergens je verontschuldigingen voor aan te bieden, Sabrina,’ zei hij. ‘We hebben allebei een zware tijd achter de rug. We moeten de tijd nemen om te rouwen.’

‘Ja, ik weet het.’ Ze haalde diep adem.

Hij liet zijn vinger over haar zachte volle onderlip gaan. Hoe verlangde hij ernaar die mond te kussen! Maar hij hield zich in, omdat hij wist waar een kus onvermijdelijk toe zou leiden. Ze had hem geraakt. Meer dan enig andere vrouw ooit had gedaan. Het resultaat was dat hij een ongekend verlangen voelde naar deze jonge vrouw. Hij wilde opnieuw bezit nemen van haar warme lichaam.

Maar Sabrina was verlegen en terughoudend tegenover hem, en dat kon hij haar niet kwalijk nemen. Beschaamd dacht hij aan de vreselijke dingen die hij tegen haar had gezegd. Hij had zijn best gedaan het goed te maken, maar het leek niet te helpen. Ze was nog steeds gekwetst. De meeste vrouwen zouden zich wel met hem hebben verzoend nadat ze die kostbare kleding en juwelen in ontvangst hadden genomen. Maar Sabrina niet. Zij haalde haar lieftallige neusje op voor dit soort luxe.

‘Je mond is zo zacht,’ zei hij. ‘Weet je wel dat je nog nooit tegen me hebt gelachen?’

Ze schonk hem een halve glimlach. ‘Echt niet?’

‘Nee, echt niet.’

Ze sloeg haar ogen neer, en de glimlach verdween. ‘Ik denk dat er de laatste tijd niet zoveel te lachen viel.’

Hij stond op en trok haar zacht met zich mee. Toen ze voor hem stond, liet hij langzaam zijn handen langs haar bovenarmen glijden. Het gevoel van haar zijdezachte huid onder zijn handpalmen was zo heerlijk dat hij meteen hard begon te worden. Hij leunde een beetje naar achteren. Ze moest niet merken hoe opgewonden hij van haar werd. Hij wilde haar niet afschrikken.

Ze keek hem aan met haar heldere grijze ogen, en op dat moment kreeg hij een vreemd gevoel in zijn borst. Alsof er iets op zijn plaats viel. De stilte die daarop volgde leek eindeloos te duren. Het leek alsof de wereld om hen heen verdween.

Zijn blik dwaalde af naar haar mond. Toen hij zag dat ze haar lippen bevochtigde, werd zijn primaire verlangen haar tegen zich aan te drukken té groot om te weerstaan. Hij mompelde zacht iets onverstaanbaars en boog zijn hoofd om haar te kussen.





Hoofdstuk 9





Ze smolt in zijn armen. De bewegingen van zijn tong in haar mond veroorzaakte tintelingen door haar hele lichaam. Haar benen voelden slap, en in haar buik leken plotseling talloze vlinders te zijn ontwaakt.

Hij liet zijn hand naar haar onderrug glijden en drukte haar tegen zijn hard geworden mannelijkheid.

Haar lichaam brandde door het contact. Ze voelde hoe ze zelf warm en vochtig werd. Instinctief wist ze dat niemand anders dan hij ooit deze enorme begeerte zou kunnen bevredigen. Ze sloeg haar armen om hem heen, en zijn kus werd direct nog intenser. Elektrische stroompjes liepen heen en weer over haar huid, en haar hart klopte pijnlijk tegen haar ribben.

Na een tijdje vertraagde hij het tempo, maar de kus werd er niet minder intens om. Ze voelde dat ze werd weggevoerd op een sensuele golf die haar dreigde te verslinden. Niets leek opgewassen tegen dit overweldigende verlangen. Er was geen tijd of ruimte om helder na te denken, haar lichaam had al besloten: ze wilde hem…

Speels beet ze zachtjes in zijn onderlip. Ze hoorde hoe grommende geluiden aan zijn keel ontsnapten. Hij liet zijn handen voorzichtig langs haar zij omhoog gaan tot vlak onder haar borsten. Haar tepels werden hard en drukten gevoelig tegen het kant van haar beha. Ze verlangde er hevig naar dat hij ze in zijn mond zou nemen, eraan likkend en zuigend, tot ze alles om zich heen zou vergeten.

Ze kreunde zacht toen hij even vluchtig zijn duim over haar borsten liet gaan. In haar oren klonk een suizend geluid, als het ruisen van de zee.

Op dat moment hield hij op haar te kussen en keek hij haar aan. In zijn ogen was zijn ongebreidelde verlangen duidelijk te lezen. Hij pakte haar weer bij haar bovenarmen en hield haar een stukje van zich af. ‘Misschien moeten we nu stoppen,’ zei hij hijgend. ‘Voordat het uit de hand loopt.’

Een gevoel van hevige teleurstelling bekroop haar. Dit was niet wat ze wilde! Ze wilde haar lichaam weer tegen hem aan drukken. Ze wilde meer, veel meer. Het deed haar pijn te zien hoe gemakkelijk hij zichzelf weer in de hand had. Zijn verlangen was van korte duur in tegenstelling tot dat van haar. Ze had hem wel willen smeken om door te gaan.