Crossfire - 2 Begeerd door jou(99)

‘Yes!’ schreeuwde mijn vader. ‘Ik heb je te pakken!’

‘Je moest je schamen,’ riep Cary terug. ‘Kun je wel, misbruik maken van een invalide?’

‘O, wat heb ik een medelijden met je.’

Cary zag me in de deurpost staan en knipoogde naar me. Op dat moment hield ik zoveel van hem, dat ik me er niet van kon weerhouden naar hem toe te lopen en hem op zijn bont en blauwe voorhoofd te kussen.

‘Dankjewel,’ fluisterde ik.

‘Bedank me maar met dat etentje. Ik rammel.’

Ik ging staan. ‘Ik heb inkopen gedaan voor enchilada’s.’

Mijn vader keek naar me met een glimlach, omdat hij wist dat ik daar zijn hulp bij nodig had. ‘O ja?’

‘Zeg het maar als je eraan toe bent,’ zei ik tegen hem. ‘Ik ga snel even onder de douche.’

Drie kwartier later waren mijn vader en ik in de keuken bezig kaas en kant-en-klaar gegrilde kip – dat was een beetje vals spelen om tijd te winnen – in in reuzel geweekte tortilla’s van witte maïs te rollen. In de woonkamer liet de cd-wisselaar de volgende cd erin glijden en de soulstem van Van Morrison klonk door de surroundsound-luidsprekers.

‘Oh yeah,’ zei mijn vader, en hij pakte mijn hand en trok me weg van de bar. ‘Hum-die-rum, hum-die-rum, moondance,’ zong hij met zijn diepe bariton en draaide me rond.

Ik lachte en vond het heerlijk.

Hij legde de rug van zijn hand tegen mijn ruggengraat om me niet aan te raken met zijn vette vingers en sleepte me mee in een dansje rond het kookeiland. We zongen allebei het nummer mee en lachten. We waren met ons tweede rondje bezig toen ik de twee mensen bij de bar zag staan.

Mijn glimlach trok weg en ik struikelde, waardoor mijn vader me moest opvangen.

‘Heb je nou opeens twee linkervoeten?’ plaagde hij me, en hij keek alleen naar mij.

‘Eva kan heel goed dansen,’ zei Gideon, en zijn gezicht was star van het onverbiddelijke masker waar ik zo’n hekel aan had.

Mijn vader draaide zich om en ook zijn glimlach verdween.

Gideon liep om de bar heen de keuken in. Hij was voor de gelegenheid gekleed in een spijkerbroek en een T-shirt van de Yankees. Het was een passende, informele kledingkeuze en een mooie uitnodiging voor een gesprek, omdat mijn vader een rasechte Padres-fan was.

‘Ik wist niet dat ze ook nog zo goed kon zingen. Gideon Cross.’ Hij stelde zich voor en stak zijn hand uit.

‘Victor Reyes.’ Mijn vader liet zijn glimmende vingers zien. ‘Ik ben een beetje vies.’

‘Dat geeft niet.’

Mijn vader haalde zijn schouders op, nam zijn hand aan en keek hem onderzoekend aan.

Ik gooide de theedoek naar de mannen en liep naar Ireland, die stond te stralen. Haar blauwe ogen schitterden en haar wangen waren rood van plezier.

‘Ik ben zo blij dat je mee kon komen,’ zei ik en ik omhelsde haar voorzichtig. ‘Wat zie je er prachtig uit!’

‘Jij ook!’

Dat was een leugentje, maar ik waardeerde het evengoed. Ik had niets aan mijn gezicht of mijn haar gedaan na het douchen, omdat ik wist dat het mijn vader niet kon schelen en ik niet had verwacht dat Gideon nog zou komen opdagen. De laatste keer dat ik van hem had gehoord was tenslotte geweest toen hij had gezegd dat hij me bij de praktijk van Dr. Petersen zou zien.

Ze keek naar de bar, waar ik alles op neergekwakt had. ‘Kan ik je helpen?’

‘Ja hoor. Je moet alleen niet de calorieën in je hoofd gaan optellen, want anders ontplof je nog.’ Ik stelde haar voor aan mijn vader, die veel vriendelijker tegen haar was dan tegen Gideon, en toen nam ik haar mee naar de gootsteen, waar ze ging afwassen.

Al gauw hielp ze mee de laatste paar enchilada’s te rollen, terwijl mijn vader de gekoelde Dos Equis-biertjes die Gideon had meegenomen in de koelkast zette. Ik vroeg me niet eens af hoe Gideon wist dat ik Mexicaans zou koken. Ik vroeg me alleen af waarom hij er tijd in investeerde om dat uit te zoeken terwijl het overduidelijk was dat hij andere dingen te doen had, zoals zijn afspraken niet nakomen.

Mijn vader ging naar zijn eigen kamer om zich op te frissen. Gideon kwam achter me staan en legde zijn handen op mijn middel, terwijl zijn lippen over mijn slaap streken. ‘Eva.’

Ik verzette me tegen de bijna onweerstaanbare drang om tegen hem aan te leunen. ‘Laat dat,’ fluisterde ik. ‘Ik doe liever niet alsof.’

Hij ademde snel uit en mijn haar wapperde ervan. Met zijn vingers greep hij mijn heupen steviger vast en kneedde me even. Toen voelde ik zijn telefoon trillen en liet hij me los. Hij deed een stap achteruit om naar het scherm te kunnen kijken.

‘Momentje,’ zei hij kortaf en verliet de keuken voordat hij het telefoontje beantwoordde.

Ireland kwam naar me toe en fluisterde: ‘Dankjewel. Ik weet dat jij ervoor hebt gezorgd dat hij me heeft meegenomen.’