Briljant idee(15)

Alsof Ruby’s bizarre voorstel hem nog niet genoeg van zijn stuk had gebracht. Ook dat nog. ‘Ja:

Even aarzelde Murray, die niet zat te wachten op een uitbarsting die gegarandeerd was bij het noemen van iets wat te maken had met het proces van Jax’ vader. Die fout had hij eerder gemaakt en Jax’ tirade had ervoor gezorgd dat de man er nooit meer over begon.

Tot nu, op een plek waar Jax wel kalm moest blijven. En al haalde hij ontzettend dat de media hem continu lastigvielen nu Denvers zaak weer voorkwam, het had geen zin om dat af te reageren op de boodschapper.

‘Omwille van Maroney Mine ben ik beleefd gebleven tegen die aasgieren, maar als ze me blijven lastigvallen, hou het dan maar bij “geen commentaar”:

‘Begrepen.’ Na snel een paar e-mails te hebben verstuurd, liet Murray de telefoon weer in zijn borstzak glijden.

Geïrriteerd dat alleen de gedachte aan zijn vaders aankomende proces zijn humeur al kon verpesten, richtte Jax zich op de man die Murray net bemoedigend op de rug had geklopt. Wie is dat?’

Murray haalde zijn schouders op. ‘Een nieuwkomer in de mijnindustrie. Het loont om aardig te zijn.’

Alsof hij dat niet wist. Als hij eenmaal met Ruby getrouwd was, zou hij de toegewijde echtgenoot moeten spelen om toegang te krijgen tot de invloedrijke mensen die hij nodig had. Het kon hem niet schelen wat ze van hem persoonlijk vonden, maar hij had ze nodig voor zaken.

Hij vond het vreselijk om afgerekend te worden op zijn naam, terwijl iedereen kon zien hoe anders dan Denver hij was.

Nieuwsgierig keek Murray weer naar Ruby. ‘Wanneer is de bruiloft?’

Verdorie. Afgezien van dat het volgende week zou zijn, hadden ze geen datum afgesproken en ook niets over de bruiloft zelf of waar ze zouden gaan wonen. Er was überhaupt niet veel meer gezegd nadat ze hem gekust had.

Die kus... Haar zachte warme lippen hadden naar pepermunt gesmaakt en haar kus was doortastend geweest, net als zijzelf.

‘Binnenkort.’

Wie is ze eigenlijk?’

Aangezien Sapphire de woordvoerster van het bedrijf was en Ruby het creatieve brein, verbaasde het hem niet dat Murray haar niet kende. ‘Ruby Seaborn.’

Opnieuw floot Murray zachtjes, en vol bewondering staarde hij Jax aan. ‘Goed gedaan.’

Jax forceerde een glimlach. Liegen vond hij vreselijk, dankzij Denver. Maar ze moesten de schijn wel ophouden, zodat er deuren voor hem zouden opengaan in deze stad.

Na een blik op zijn horloge vroeg Murray: ‘Zie ik je straks weer op kantoor?’

‘Jup.’

Als hij de details van zijn huwelijk had uitgewerkt. Hij, getrouwd? Jemig. Al waren er ook positieve kanten. Afgezien van de zakendeals die essentieel waren om internationaal te gaan met zijn bedrijf, was hij zeker van plan om het beste te maken van dit huwelijk. Ruby’s voorwaarde van geen seks was het enige punt in hun huwelijksovereenkomst waaraan hij niet van plan was zich te houden. En na haar spontane kus had hij goede hoop dat ze wel over te halen zou zijn. Dat trouwen leek met de minuut interessanter te worden.

Alsof ze zijn gedachten kon lezen keek Ruby op en schonk hem een verpletterend stralende glimlach.

Trouwen was niet zijn ding, maar met de huwelijksnacht had hij minder problemen.





Ik ben gek geworden, dacht Ruby. Ze had wel vaker idiote dingen gedaan, maar niets was zo absurd als haar huwelijksaanzoek aan Jax Maroney. Eerder had het een goed idee geleken, maar nu ze drie uur later door zijn penthouse ijsbeerde, drong het pas echt tot haar door.



Overwoog ze nou echt om met een Maroney te trouwen? Haar moeder zou zich omdraaien in haar graf en

Sapphie zou haar afmaken als ze erachter zou komen. Daarom zou ze het haar zus pas na de ceremonie vertellen. Saph kon nu geen stress gebruiken en ze zou compleet flippen als ze over dit huwelijk hoorde.

‘Hier is je latte.’

Er ging een rilling over haar nek, en dat had niets te maken met het vooruitzicht van een huwelijk, maar alles met de man met wie ze ging trouwen. Toen hij haar een glas overhandigde, raakten hun vingers elkaar, en opnieuw voelde ze een rilling. Ze trouwde met hem om het familiebedrijf te redden, maar sinds hij was begonnen over het bezegelen van dat huwelijk in de slaapkamer, kon ze nergens anders meer aan denken. En dat irriteerde haar mateloos. Ze zou niet naar hem moeten verlangen. Hij was arrogant, onuitstaanbaar en humeurig. Maar ook ontzettend knap, indrukwekkend en onweerstaanbaar.

Dat negeerde ze. Zijn aanbod om hun huwelijk interessanter te maken had ze heel verstandig afgewezen. Verlangen naar Jax Maroney was iets waarop ze nu niet zat te wachten. Als het niet al te laat was.

Wat is dat voor een geniepige glimlach?’

Zijn blik bleef hangen op haar lippen, die tintelden bij de herinnering. In een opwelling had ze hem gekust bij de racebaan, maar hij had niet veel aansporing nodig gehad om mee te doen. En hij was fantastisch geweest, een expert die haar met zijn lippen overtuigde, betoverde en opwond. Tot haar frustratie had ze niet gewild dat er een eind aan kwam. Dat zat haar nog het meest dwars. Als ze, ondanks haar protest, wel met elkaar naar bed zouden gaan, zou het spectaculair zijn. Dat wist ze zeker.