Biljonairs & Baby's 10(11)

‘Oké,’ zei ze, het woord uitrekkend tot drie of vier lettergrepen.

‘Hoelang waren jullie tweetjes dan samen?’

Zijn irritatie lag nog aan de oppervlakte en maakte zijn toon scherper dan zijn bedoeling was. ‘Ben je een boek aan het schrijven?’

Met knipperende ogen keek ze hem verrast aan. ‘Nee, maar Sherry was mijn nicht, Nathan is mijn neefje en jij bent mijn… nou ja, er moet ergens een verwantschap zijn. Ik probeer alleen het te identificeren.’

Hij reageerde overdreven. Het was lang geleden dat Simon zich zo van zijn stuk gebracht voelde. Maar vanaf het moment dat Tula zijn kantoor binnen was gestapt, was zijn wereld niet meer tot rust gekomen. Hij keek naar haar, terwijl ze de aardappelpuree en de broccoli in schalen deed. Ze zette alles op tafel en vroeg hem de wijn in te schenken.

Dat deed hij, aangenaam verrast door het etiket op de fles chardonnay.

Toen ze allebei een vol glas hadden, raakte hij het hare even aan. ‘Ik probeer de dingen niet moeilijker te maken dan ze zijn, maar dit was wel een verrekt…’ hij hield zich in en keek naar de baby. ‘…een ontzettend grote verrassing. En ik houd niet zo van verrassingen.’

‘Dat begrijp ik,’ zei ze, ondertussen naar het potje babyvoeding reikend dat ze geopend op de tafel had gezet. Terwijl ze wat van de weerzinwekkend uitziende brij in Nathans open mond lepelde, vroeg ze weer: ‘Dus hoelang waren jij en Sherry samen?’

Hij nam een slokje. ‘Je houdt hier niet over op, hè?’

‘Nee.’

Hij moest in ieder geval haar vasthoudendheid bewonderen.

‘Twee weken,’ gaf hij toe. ‘Ze was aardig, maar zij, wij, dat werd niets.’

Zuchtend knikte Tula. ‘Dat klinkt als Sherry. Ze bleef bij niemand lang hangen.’ Bij de herinnering werd haar stem zachter. ‘Ze was bang.

Bang om een fout te maken, de verkeerde man te kiezen, maar ook bang voor het alleen zijn. Ze was bang voor, nou, voor bijna alles.’

Dat herinnerde hij zich ook heel duidelijk, bedacht Simon. De beelden van de vrouw die hij had gekend waren wazig, maar de herinneringen aan wat hij toen voelde, waren redelijk helder. Hij herinnerde zich dat hij zich gevangen voelde door de aanhankelijkheid van de vrouw, haar behoefte aan meer dan hij kon bieden. De angst in haar ogen.

Nu voelde hij… geen schuld, maar misschien spijt. Hij had haar netjes uit zijn leven verbannen, zonder om te kijken, en zij had zijn kind voldragen en op de wereld gezet. Het kwam in hem op dat hij dat ook met talloze andere vrouwen in zijn verleden had gedaan. Als het moment daar was dat de relatie ten einde was, gaf hij ze een klein sieraad als geschenk en ging verder. Dit was de eerste keer dat die routine zich als een boemerang tegen hem had gekeerd.

‘Ik kende haar niet goed,’ zei hij toen de stilte te drukkend werd. ‘En ik had geen flauw vermoeden dat ze zwanger was.’

‘Dat weet ik,’ vertelde Tula knikkend. ‘Het was Sherry’s keus om het je niet te vertellen en voor wat het waard is, ik denk dat ze fout zat.’

‘Daar kunnen we het over eens zijn.’ Hij nam nog een slokje van de droge witte wijn.

‘Alsjeblieft,’ zei ze naar het eten op de tafel wijzend. ‘Eet. Dat doe ik ook, terwijl ik ondertussen de kleine deze worteltjes voer.’

‘Zijn dat worteltjes?’ De baby leek het wel lekker spul te vinden, maar wat Simon betrof, zag de bijna lichtgevende oranje babyvoeding er walgelijk uit. Het rook al niet veel beter.

Ze lachte een beetje om het gezicht dat hij trok. ‘Ja, ik weet het. Ziet er niet smakelijk uit, hè? Maar zodra ik er wat meer aan gewend ben om hem om me heen te hebben, ga ik hem natuurlijke dingen geven. Mijn eigen babyvoeding maken. Een goede staafmixer kopen, zodat hij dit spul niet meer hoeft te eten.’

‘Je gaat je eigen babyvoeding maken?’

‘Waarom niet? Ik vind het leuk om te koken en dan kan ik hem verse groenten en vlees geven, ongeveer hetzelfde als wat ik eet, maar dan gepureerd.’ Ze haalde haar schouders op alsof de extra moeite die ze daarvoor moest doen niets voorstelde. ‘Trouwens, heb je ooit de lijst met ingrediënten op de potjes babyvoeding bekeken?’

‘Niet onlangs,’ antwoordde hij droog.

‘Nou, ik wel. Er zit sowieso veel te veel zout in. En sommige woorden kan ik niet eens uitspreken. Dat kan gewoon niet goed zijn voor kleine baby’s.’

Prima, dacht Simon, dat kon hij ook wel waarderen. Ze had zich al helemaal aangepast aan het kind in haar leven. Dat was iets waar hij nog aan moest gaan werken. Maar het zou hem lukken. Hij had nog nooit gefaald als hij achter iets aan ging dat hij wilde.

Hij nam een hap van de kip en zuchtte bijna hardop. Dus ze was niet alleen sexy en goed met kinderen, ze kon ook nog heerlijk koken.