Biljonairs & Baby's 02(13)

Er veranderde echter niets.

Ze keek over haar schouder naar de hut die van de Currans was geweest, maar van die kant hoefde ze geen hulp te verwachten. Het gelukkige echtpaar genoot van hun drijvende paleis. ‘Dat is geweldig voor hen,’ mompelde Jenna. ‘Maar hoe zit het met mij?’

Ze gaf het op, draaide zich om en leunde tegen de gesloten deur, terwijl ze de smalle, donkere gang in keek. Geweldig. Nu zat ze alleen in het ruim. Ze kon niemand om hulp vragen. Ze zou weer naar boven moeten om een scheepstelefoon te vinden.

‘Fantastisch.’ Ze was een beetje duizelig van de margarita’s, haar maag trok samen als ze aan het komende diner met Nick dacht en nu kon ze niet eens douchen en andere kleren aantrekken. ‘Dit gaat allemaal zo geweldig.’

Ze drukte op de knop van de lift en toen de deur onmiddellijk open gleed, stapte ze erin. Op het Promenade Deck stapte ze weer uit. Onmiddellijk werd ze opgeslokt door de menigte winkelende passagiers. De hal was helemaal in glas en hout uitgevoerd, met een dakraam in het gewelfde plafond, waardoor een blauwe zomerhemel met witte, wollige wolken te zien was.

Maar ze was hier niet om van de reis te genieten. Ze baande zich een weg door de menigte naar een hokje, waarin een van de medewerkers van Nick klaar stond om vragen van passagiers te beantwoorden. De man in het rode overhemd en de witte pantalon droeg een naamplaatje dat vertelde dat hij Jeff heette. Hij glimlachte vriendelijk naar Jenna en vroeg: ‘Wat kan ik voor u doen?’

Ze probeerde hem niet de dupe te laten worden van haar frustratie. Uiteindelijk probeerde hij haar alleen maar te helpen. ‘Hallo, ik ben Jenna Baker en ik zit in hut 2A op het Riviera Deck en –’

‘Jenna Baker?’ viel hij haar in de rede. Hij fronste even en keek op een klembord dat voor hem op het bureau lag.

‘Ja.’ Ze probeerde zijn aandacht weer te trekken. ‘Ik ben net bij mijn hut geweest en mijn kaart werkt niet, dus –’

‘Miss Baker.’ Zijn houding veranderde van flirtend en vriendelijk in uiterst professioneel. ‘Er staat hier een aantekening dat u naar het Splendor Deck moet worden gebracht.’

Waar Mary’s nieuwe hut was. Dus Nick had Jenna ook een betere hut gegeven? Dat was onverwacht, maar eerlijk gezegd was het een opluchting. Een suite zou veel comfortabeler zijn dan de kast waarin ze had gezeten.

‘Maar… Al mijn spullen liggen nog in mijn hut, dus ik moet er echt in om mijn spullen in te pakken en –’

‘Nee hoor.’ Jeff glimlachte weer. ‘Al uw spullen zijn door het personeel ingepakt en al verhuisd. Als u die lift neemt…’ hij wees naar de lift tegenover hen, ‘en uitstapt op het Splendor Deck, zult u daar worden opgevangen en naar uw nieuwe hut worden gebracht.’

Vreemd. Ze wist eigenlijk niet wat ze ervan vond dat anderen haar spullen hadden ingepakt, maar als het betekende dat ze nu snel kon douchen, andere kleren aantrekken en zich voorbereiden op haar diner met Nick, zou ze het door de vingers zien. ‘Goed dan, en, eh, bedankt.’

‘Graag gedaan, Miss Baker. Ik hoop dat u geniet van uw reis met Falcon Cruises.’

‘Ja.’ Afwezig stak ze een hand op en liep naar de lift. De kans dat ze van haar cruise zou genieten, terwijl ze de degens moest kruisen met de King of Cruise Lines was niet zo groot. ‘Nee, het beste waarop ze kon hopen, was dat ze uit het ruim in een mooiere hut werd geplaatst dankzij ene Nick Falco.

Toen de lift op het Splendor Deck stopte, stapte Jenna een grote hal in waarin dikke vloerbedekking lag. Het plafond was van getint glas, zodat de lucht zichtbaar was, maar het donker genoeg was om te voorkomen dat de mensen last hadden van het directe zonlicht. Aan de crèmekleurige muren hingen schilderijen van tropische eilanden, schepen op zee en zelfs eenvoudige zeegezichten met witte koppen op de golven die er zo echt uitzagen dat je dacht dat je vingers nat zouden worden als je die aanraakte.

Het enige wat ze niet zag, was iemand die haar kon vertellen waar ze heen moest nu ze hier eenmaal was. Maar bijna voordat ze dat had kunnen denken, hoorde ze voetstappen haastig in haar richting komen. Ze draaide zich om en verborg haar verrassing snel toen ze Teresa Hogan, de assistente van Nick herkende.

‘Jenna, leuk je te zien,’ zei de oudere vrouw. Haar glimlach leek oprecht en er lag een warme blik in haar groene ogen.

Met genoegen gaf Jenna haar een hand. ‘Het is ook leuk jou te zien, Teresa.’ Ze hadden elkaar leren kennen in die magische week met Nick meer dan een jaar geleden. Gewoonlijk zou Jenna gezien haar functie in die tijd nooit in contact zijn gekomen met de rechterhand van de grote baas, maar toen ze een verhouding had met Nick, was ze onmiddellijk met Teresa geconfronteerd.

Teresa was vriendelijk geweest, totdat ze er achter was gekomen dat Jenna een werkneemster was van Nick. Toen had ze besloten om Nick te verdedigen en ervoor te zorgen dat Jenna geen kans meer kreeg om in zijn buurt te komen.