Wei Zhi(14)

                Nou, kom op! Oefenen! Merel loopt bij het dichte raam vandaan en begint te dansen. Steeds opnieuw laat ze de muziek beginnen. De muziek blijft hetzelfde, de dans verandert. Naar voren, halve draai, terug. Een zwaai met haar armen, en dan weer naar het publiek draaien. Een sprong, een val, een spagaat. Haar lijf voelt lekker soepel. Op de circusschool zeiden ze wel eens dat ze van elastiek was. Merel probeert van losse pasjes één geheel te maken.

                Er wordt op haar deur gebonsd en Bram stormt binnen: ‘Wat een klere-herrie heb jij! Kan het niet wat zachter? Ik ben huiswerk aan het maken!’

                Merel staart hem aan. Dan loopt ze naar de muziekinstallatie, draait aan de volumeknop en vraagt: ‘Wat zei je?’

                Het is de brom-Bram die voor Merel staat. ‘Ik ben voor school aan het werk! Ik kan alles door de muur heen horen! Ik kan me niet meer concentreren, zo’n herrie maak jij! Kun je nu nooit eens aan een ander denken?’ Bram doet vreselijk opgewonden en Merel kan hem alleen maar aanstaren.

                ‘Voor school aan het werk…? Op vrijdagmiddag…?!’ Die is gek!

                ‘Toevallig wel,’ klinkt het uit de mond van haar broer.

                Merel begint te lachen. ‘Het weekend is begonnen hoor, tijd voor vrije tijd!’

                ‘Ik mag toch zeker zelf weten wat ik op vrijdagmiddag doe. Als ik straks klaar ben, hoef ik het hele weekend lekker niets meer te doen.’

                Merel kijkt hem aan zonder precies te begrijpen wat hij bedoelt. ‘Ik oefen voor de talentenjacht.’

                ‘Dat hoeft niet zó hard.’

                ‘Wat weet jij daar nou van? Jij kunt niet eens dansen!’

                ‘Je hoeft niet te kunnen dansen om te weten dat harde muziek aso is.’

                ‘Ik ben niet aso!’

                ‘Met zulke muziek wel, ik tril achter mijn bureau vandaan!’

                ‘Je overdrijft weer vreselijk!’

                ‘En jij ook! Met je stomme talentenjacht! Mens, je kunt niet eens dansen! Je denkt dat je veel kunt, maar jouw zogenaamde talenten stellen heus niet zo veel voor. O ja, toch wel, je hebt een talent voor overlast veroorzaken.’

                Wat zegt hij nou allemaal?! Dat kan Merel niet hebben. ‘Pap!’ begint ze te gillen. ‘Bram doet flauw!’

                Bram grijnst. ‘Die is niet thuis.’ Dan voegt hij er nog aan toe: ‘Dat jij in zo’n zwijnenstal kunt leven!’ Om snel achter de deur van zijn eigen saaie, want opgeruimde, kamer te verdwijnen.

                Merel stampt naar beneden. ‘Tjarda! Tjarda! Kom eens!’

                Maar die blijft in haar luie stoel zitten. Het duurt even voor Tjarda begrijpt wat er allemaal mis is. Ze zucht. ‘Dat is niet aardig van Bram om dat allemaal te zeggen. Maar Merel, als ik het goed begrijp, had Bram last van je muziek terwijl hij huiswerk aan het maken was.’

                ‘Dat is toch niet normaal, dat die jongen op vrijdagmiddag huiswerk zit te maken?’

                ‘Ach, Mereltje, iedereen zit anders in elkaar. Weet je, doe de muziek toch maar wat zachter of zet de koptelefoon op. ’

                En Merel stampt weer naar boven. Niemand begrijpt hoe het is om met een broer als Bram te moeten leven! Altijd heeft hij wat op haar aan te merken! Toch gaat de volumeknop wat minder ver open als ze doorgaat met oefenen.