Verbroken(175)
‘Wat doe ik dan zo verkeerd?’
‘Ik zei toch dat je je aan het verhaal moest houden!’ Hij sloeg zo hard met zijn vuist tegen de muur dat het glas rammelde in het kozijn. ‘Goddomme, Lena.’ Hij stond op. ‘Waar is dat vriendje van je eigenlijk? Denk je dat je er zo gemakkelijk van afkomt? Waar is Jared?’
‘Nee.’ Ze priemde haar vinger in zijn borst. ‘Waag het niet met hem te gaan praten. Waag het niet ooit een woord tegen hem te zeggen. Hoor je me? Dat is de afspraak. Dat is de enige reden waarom ik mijn mond hou.’
Hij mepte haar hand weg. ‘Ik maak verdomme zelf wel uit wat ik hem vertel.’ Hij wilde vertrekken. Lena greep hem bij zijn arm, zonder aan de wond te denken die hij in de garage had opgelopen.
‘Shit!’ Hij schreeuwde het uit en zijn knieën begaven het. Hij sloeg haar tegen haar oor. De binnenkant van Lena’s hoofd galmde als een klok. Ze zag sterretjes. Haar maag kneep samen. Ze klemde zijn arm nog steviger vast.
Frank zat nu hijgend op handen en knieën. Hij sloeg zijn vingers in de huid op de rug van haar hand. Lena had hem zo stevig vast dat haar armspieren het uitschreeuwden. Ze boog zich voorover om naar zijn verweerde oude kop te kijken. ‘Weet je wat ik vanochtend bedacht heb?’ Hij hijgde zo dat hij niks kon zeggen. ‘Jij weet iets van mij, maar ik weet iets nog veel ergers van jou.’
Hij opende zijn mond. Speeksel sproeide over de vloer.
‘Weet je wat ik heb?’ Hij antwoordde nog steeds niet. Zijn gezicht was zo rood dat ze het voelde gloeien. ‘Ik heb bewijs van wat er in de garage gebeurd is.’
Met een ruk draaide hij zijn hoofd om.
‘Ik heb de kogel waarmee je op me hebt geschoten, Frank. Die vond ik in de aarde achter de garage. Die blijkt straks uit jouw pistool te komen.’
Opnieuw vloekte hij. Zweet gutste over zijn gezicht.
‘En die colleges die ik volgde? Waar jij zo om moest lachen?’ Zich verkneukelend zei ze: ‘Er ligt daar genoeg bloed om jouw alcoholgehalte mee te bepalen. Wat denk je dat ze ontdekken? Hoe vaak heb jij gisteren die flacon wel niet aan je mond gehad?’
‘Dat betekent niks.’
‘Dat betekent je pensioen, Frank. Je ziekteverzekering. Je reputatie. Je hebt al die extra jaren doorgewerkt, maar het betekent allemaal geen fuck als je ontslagen wordt omdat je drinkt tijdens het werk. Dan nemen ze je op de hogeschool niet eens aan bij de bewaking.’
Hij schudde zijn hoofd. ‘Dat krijg jij niet voor elkaar.’
Lena nam het even niet zo nauw met de waarheid. ‘Greta Barnes heeft gezien dat je Tommy in elkaar sloeg. Ik wil wedden dat haar verpleegster ook het een en ander kan vertellen.’
Hij lachte moeizaam. ‘Roep ze er maar bij. Ga je gang.’
‘Als ik jou was zou ik maar goed uitkijken.’
‘Je ziet het nog steeds niet.’
Lena stond op en sloeg het stof van haar broek. ‘Het enige wat ik zie is een uitgeputte ouwe zuiplap.’
Met moeite ging hij rechtop zitten. Hij ademde hijgend. ‘Je wist het altijd al zo goed dat je de waarheid niet zag, ook al keek die je recht in je gezicht.’
Ze haalde de penning van haar riem en smeet die op de vloer. De Glock was van haarzelf, maar de kogels waren staatseigendom. Lena verwijderde de patroonhouder en haalde er twaalf kogels uit. De ‘ping’ waarmee iedere kogel naast hem op de tegelvloer viel, klonk haar als muziek in de oren.